یك زن بدبخت

«یك زن بدبخت» آخرین كتابی است كه نویسنده آمریكایی، ریچارد براتیگان دو سال پیش از آنكه در مزرعه‌اش به دلخواه خود زندگی را ترك كند به پایان رساند اما آن را منتشر نكرد تا 16 سال پس از مرگ او تنها دخترش این كتاب را به عنوان آخرین كتاب اثر براتیگان منتشر كند.

ریچارد براتیگان در ادبیات جهان بیش از آنكه به اسم یك شاعر شناخته شده باشد به اسم یك نویسنده شهرت یافته است، به‌ویژه با آن داستان بلندش با عنوان «صید قزل‌آلا در آمریكا».

كتاب « یك زن بدبخت» می‌تواند نوعی سفرنامه نویسی باشد. از زبان اول شخص استفاده كرده و دارای نثر شاعر گونه‌ی زیبایی است. نویسنده در آستانه 47 سالگی سفر خود را آغاز و خواننده را در این در سفر با خود همراه می‌كند اما تا حدی كه مایل است و صلاح می‌داند.

برای لذت بردن از این كتاب باید عاشق براتیگان بود. در غیر این صورت خواندن این كتاب كه یكسری خاطرات تكه پاره‏ از سفر طولانی براتیگان است خیلی توصیه نمی‌شود، مخصوصا اگر برای اولین بار براتیگان‏خوانی رو شروع می‌كنید.

«یك زن بدبخت» بر اساس زندگی روزانه براتیگان نوشته شده و بیشتر از تجربه هایش در زندگی تكیه دارد تا به این وسیله پل بزرگی بسازد برای فاصله گرفتن از تنهایی خود. « یك زن بدبخت » هزار توی نا تمامی از پرسش‌های نا تمام است كه به آنها پاسخی ضمیمه نشده است. داستان دربرگیرنده چیزهای مغشوشی است كه افكار و تجربیات یك مرد تنها را شكل می‌دهد.

براتیگان به این نكته اشاره كرده كه فقط یك بار این كتاب را خوانده است و این امر تا حدی ملموس است. چون در طرح داستانهایش نوعی بی‌دقتی و نوعی ترفند و بازی با خواننده را می‌توان دید و در كل، كتاب نا گفته‌های زیادی دارد. قول‌هایی به مخاطب در طول داستان می‌دهد كه تا پایان رمان به آنها عمل نمی‌شود. آگاهانه یا نا آگاهانه به آن قول‌ها نپرداخته یا از روی بی‌انگیزگی و بی‌اعتقادی و بی‌حوصلگی نویسنده در این دو سال آخر زندگی‌اش روی داده و فراموش كرده یا عمرش قد نداده یا از جزئی از طرح داستانش این گونه بوده است. اگر خواننده حرفه‌ای براتیگان باشید می‌دانید كه براتیگان از این بازی‌ها در داستان‌هایش زیاد دارد. او همچنین در پایان فصل هم می‌گوید

«اطلاعات شما از اتفاقاتی كه در این كتاب افتاده بیشتر از اطلاعات من است. شما این كتاب را خوانده اید و من نخوانده‌ام. معلوم است بعضی چیزها را به یاد می‌آورم اما با این حال تسلط شما بر این كتاب بیشتر از من است.»

سال‏های آخر چهل تا پنجاه‏سالگی بهترین سن است. چون آدم با خودش صلح می‌كند و وارد یك دوره آرامش می‌شود. منظور از آرامش نوعی كنش واقع‏گرایانه نسبت به وقایعی بود كه باید منجرشود به آرامش و خونسردی بیشتر در برابر سرخوردگی‏ها و جنگ و جدال‏هایی كه در زندگی‏ اتفاق می‌افتد. اما براتیگان در این دوران خود را تنها‌تر از این می‌بیند كه بتواند به آرامش و خونسردی بگذراند و درتك تك ماجراهایی كه در این كتاب به آن پرداخته است این تنهایی را می‌توان احساس كرد.

شهرگریزی و عشق به بدویت یكی از مهم ترین گفتمان‌های ادبیات آمریكا و یكی از مهم ترین مضامین آثار ریچارد براتیگان است. تفكرات براتیگان خسته و بیزار از جامعه آمریكایی است. قصد او از نوشتن این بود كه بازتاب دهنده رویدادهای زندگیش باشد و نشان دادن اینكه زندگی این موجود در یك مقطع زمانی مشخص چگونه بوده و اگر زندگی او معنا داشته چه بوده است. شروع كتاب با نامه‌ای برای دوستی است كه آن را از دست داده و برای كنار آمدن با مرگ دوستش به دنبال راه چاره می‌گردد.

منبع: تهران امروز

گروه کتاب تبیان - محمد بیگدلی