زن یا ملکه زیبایی ؟
از دیرباز فساد به عنوان یکی از عوامل تباهی اجتماعات بشری شناخته شده است. بشر در طول تاریخ عوارض نامطلوب آن را به طور مکرر تجربه کرده است، در قرن نوزدهم به دلایل بسیاری، فصل نوینی در این باب گشوده و به طور کلّی ارزشهای گذشته را تحت تأثیر موج مُدگرایی، لذّت پرستی و هوس محوری دگرگون ساخت و به تدریج تبدیل به فرهنگی فراگیر گردید و بشریت موجود در اوج شکوفایی علم و صنعت به دوره وحشتناک بی حجابی و فساد سقوط نمود و برای راضی نمودن وجدان و قانع ساختن اندیشه انسان، فلسفه ها بافته شد و مکاتب فکری جدیدی بنا گردید. عمق فاجعه به قدری وحشت انگیز بود که کندی رئیس جمهور سابق آمریکا و تئورسین معروف آمریکایی می گوید: «نسل جوان اروپایی و آمریکایی، هوسبازند. من برای نسل آینده آمریکا بیمناکم از این رو دانشمندان و روشنفکران و معلمین اجتماع را دعوت می کنیم که درباره این خطر بزرگ که دنیای بشریت را تهدید می کند، فکری کرده و راه علاجی پیدا نمایند.»
در این مقاله به نتایج بی حجابی و بدحجابی (1. فردی؛ 2. اجتماعی.)می پردازیم.
فردی:
1) سقوط شخصیت انسانی زن:
حجاب، صدفی است که گوهر گران بهای هستی، زن را در بر می گیرد. متأسفانه امروزه خصوصاً در مغرب زمین با رواج بی حجابی و بدحجابی، شخصیت انسانی زن به فراموشی سپرده شده و تنها به زیبایی های جسمی او توجه می شود. بنابراین زن وسیلهای شده است برای کامیابی و موجودیست با هویت صرفاً جسمی و نه دارای یک شخصیت مورد احترام انسانی.
2- افزایش التهاب و بیماری روانی:
بی تردید، اگر زنان با حجاب و پوشش مناسب در جامعه حضور یابند، خود و خانواده و دیگر افراد جامعه از آرامش روانی برخوردار خواهند بود، اما اگر زنان به صورت تحریک آمیز در اجتماع ظاهر شوند، التهاب و هیجان روحی بینندگان هر لحظه با دیدن صحنهای تازه افزایش می یابد و از آن جا که ارضای غریزه جنسی در تمامی موارد دلخواه، ممکن نیست، باعث برهم خوردن تعادل روحی بینندگان می گردد.
همچنین بی حجابی و بدحجابی و پیروی از مُد و آرایش، موجب می شود که زنان دیگری که قادر به تهیه آن نوع پوشش نیستند نیز دچار فشارهای روانی گردند و تعادل روحی خود را از دست دهند. این التهابات و تهییجات، بیماری ها و اختلالات روحی و جسمی فراوانی را به دنبال خواهد داشت.
3- کاهش سلامت جسمانی:
حجاب زمینه هیجانات روحی را که منشأ برخی از بیماری های جسمی است و همچنین زمینه فساد را که عامل اصلی بیماری های مقاربتی است، از بین می برد و بدین صورت نقش خود را در سلامت جسمانی افراد جامعه ایفا می نماید. دکتر الکسیس کارل می گوید: «فکر و هیجان می تواند سبب ضایعات عضوی و احشایی شود. عدم تعادل دستگاه های عصبی و نقص دستگاه هاضمه در اثر هیجان، عامل بیماریهای معده و روده است.»
بی حجابی و آزادی جنسی، افزایش بیماری های مقاربتی از جمله ایذر، هپاتیت و غیره را در پی دارد.
4- کاهش جذابیت:
همان طور که پوشش زن، جذابیت او را در نظر جنس مخالف بیشتر کرده و تلاش و پی گیری جنس مخالف را برای وصالش فزونی خواهد بخشید، بدحجابی و خودنمایی نیز از جذابیت زن کاسته، کشش و جاذبه او را کاهش خواهد داد. آلفرد هیچکاک هنرمند معروف می گوید: «زنان شرقی تا چند سال پیش به خاطر حجاب و نقاب و روبندی که به کار می بردند، خود به خود جذاب می نمودند و همین مسئله جاذبه نیرومندی بدان ها می داد. اما به تدریج با تلاشی که زنان این کشورها برای برابری با زنان غربی از خود نشان می دهند، حجاب و پوششی که دیروز بر زن شرقی کشیده شده بود، از میان می رود و همراه آن، از جاذبه جنسی او هم کاسته می شود.»
5- بر هم خوردن امنیت زنان:
بی حجابی و بدحجابی و آرایش، غریزه جنسی را تحریک و طوفانی می سازد. این تحریک و تهییج نه تنها کنترل و هدایت غریزه آتشین جنسی را مشکل می سازد، بلکه مردان را به کانون خطر جدّی برای زنانی که با خودنمایی آن ها را تحریک نموده اند، تبدیل می کند.
اجتماعی:
1) تضعیف ارزش های متعالی:
با رعایت حجاب، امتیازات ظاهری محو ارزش های معنوی شده و جامعه در تحصیل آن کوشا میگردد. جهان معاصر به جای توجه به ارزش های واقعی و معنوی، به زیباهای جسمی زن توجه می کند و به جای انتخاب وجه علمی و اخلاقی یا وجه عاطفی و هنری زنان، با تبلیغات و هیاهوی فراوان به انتخاب ملکه زیبایی زنان می پردازد.
2- انحطاط اخلاقی و تضعیف معنویت:
تضعیف معنویت در میان افراد جامعه، زمینه تسلّط همه جانبه دشمنان و غارتگران جهانی را فراهم می آورد. بی حس کردن اجتماعات انسانی و تضعیف اراده افراد جامعه برای جلوگیری از هر گونه مبارزه علیه منافع و سلطه فرهنگی و سیاسی، از پیآمدهای شوم بی حجابی و بدحجابی است.
3- فروپاشی نظام خانواده:
خانواده اولین و مهم ترین نهاد اجتماعی یک جامعه به شمار می آید. ثبات خانواده که مرکز عشق و امید و تحقق آرزوهای شیرین جوانان می باشد، توانایی های فردی را افزایش و جامعه را استوارتر می کند. اگر در جامعه ای حجاب به صورت کامل رعایت گردد و تمتعات جنسی به محیط خانواده محدود گردد، جوانان به ازدواج روی می آورند و خانواده های تشکیل شده نیز ثبات بیشتری خواهد یافت.
اگر خودآرایی و تهییج جنسی در جامعه رواج یافته و بهره برداری های جنسی در خارج از محیط خانواده میسّر گردد، افزایش طلاق و پیآمدهای خطرناک آن نظیر افزایش جرایم، بزه کاری فرزندانی که در چنین خانواده هایی زندگی می کنند و... از آثار خطیر این امر خواهد بود که وضعیت نابسامان خانواده در غرب بهترین شاهد این مدعاست.
4- رکود فعالیتها و در نتیجه سُستی جامعه بشری:
بدون شک، کشانیدن تمتعات جنسی و بصری از محیط خانه به اجتماع، نیروی کار و فعالیت اجتماع را ضعیف، بلکه فلج می کند و در آن صورت، آموزش، پژوهش، کار و تلاش جای خود را به آرایش و خودنمایی، چشم چرانی و لذّت جویی خواهد داد که سقوط جامعه را به دنبال خواهد داشت.
5- ترویج فرهنگ غلط مصرف و زیان اقتصادی ناشی از آن:
اشتغال زنان به آراستن خویش و عرضه زیبایی های جسمی، فرهنگ غلط مصرف را ترویج می نماید. افزایش مصرف همان طور که سود بیشتری را به جیب کارخانه داران تولید لوازم آرایش سرازیر خواهد ساخت، توان بازسازی و سرمایه گذاری و رشد و تعادل اقتصادی را در جهان سوم کاهش می دهد و زیان های ناشی از آن را غیر قابل جبران خواهد ساخت.
لیست واردات کالاهای تزئینی و لوازم آرایش و سهم عمده آن در هزینه های ارزی جهان سوم، عُمق فاجعه اقتصادی ای است که این کشورها را تهدید می کند و زنگ خطری برای جوامع و کشورهای مختلف است.
منبع : مجله بشری خانواده
گروه خانواده و زندگی تبیان - تنظیم :نداداودی
مقالات مرتبط :
