سوره ماعون «نیکی و احسان»
یک صد و هفتمین سوره ی قرآن، سوره ی «ماعون» است. این سوره 7 آیه و 25 کلمه دارد و هفدهمین سوره ی قرآن است که در شهر مکه بر پیامبر (صلی الله علیه واله وسلم) نازل شده است.
نام این سوره از آخرین آیه ی آن گرفته شده است. در این آیه کسانی که از «ماعون» جلوگیری می کنند نکوهش شده اند. دانشمندان گفته اند: «ماعون به معنی «زکات» است، و یا «وسایل زندگی» که گاهی دوست یا آشنایی از انسان به امانت می گیرد.» این سوره سه نام دیگر نیز دارد که عبارت اند از «ارایت الّذی»، «دین» و «تکذیب» . البته این سه نام مشهور نیستند.
محتوای سوره
همان طور که خواندید این سوره از سوره های مکّی است. بنابراین مطالب آن در باره ی روز قیامت است و در آیه های کوتاه ویژگی های کسی که روز قیامت را قبول ندارد شمرده شده است.
ویژگی های این انسان ها این است که چون خیال می کنند روز قیامت دروغ است، به یتیمان کمک نمی کنند و آن ها را از در خانه هایشان می رانند. به بقیه هم می گویند که به نیازمندان کمک نکنید. به نمازشان اهمیت نمی دهند، و اگر هم نماز می خوانند ریا کاری می کنند؛ یعنی دوست دارند مردم ببینند که آن ها نماز می خوانند تا به آن ها آفرین بگویند.
بعضی از دانشمندان گفته اند: «ابوسفیان روزی در شهر مکه دو شتر بزرگ را کشت تا آن ها را کباب کنند و با دوستانش بخورند. روزی کودک یتیمی آمد و به ابوسفیان گفت کمی غذا به او بدهد؛ اما ابوسفیان او را دعوا کرد، از آن جا راند و با عصایش هم آن کودک را کتک زد. خداوند هم برای سرزنش ابوسفیان این سوره را نازل کرد.»
ثواب خواندن
امام باقر (علیه السلام) در حدیثی گفته اند: «هر کس این سوره را در نمازهای واجب و مستحب خود بخواند خداوند نماز و روزه اش را قبول می کند و روز قیامت از او حساب رسی نمی کند.»
محمد حسین فکور_پوپک
تنظیم:نعیمه درویشی_تصویر:مهدیه زمردکار
مطالب مرتبط
