توسل به سید الشهداء (ع)

توسل به سید الشهداء علیه السلام در بیان و سیره میرزا جواد آقا تبریزی

آرزوى مرحوم ميرزا(قدس سره) همان آرزوى حبيب بن مظاهر

استاد الفقهاء والمجتهدين سيد خويى(قدس سره) ميگويد: نقل است از ميرزاى شيرازى(قدس سره) كه حبيب بن مظاهر را در خواب ديدند كه بر تختى نشسته، ميرزاى شيرازى(قدس سره) از حبيب بن مظاهر سؤال كرد كه آيا ميخواهى به دنيا برگردى؟ حبيب گفت: بله! براى سه چيز:

1 ـ اينكه صلوات بفرستم بر محمد و آل محمد(صلى الله عليه وآله).

2 ـ تشنه ها را آب دهم.

3 ـ در مجالس ابا عبدالله الحسين(عليه السلام) گريه كنم.

واقعاً اگر اين سؤال از مرحوم ميرزا(قدس سره) ميشد، ايشان همان جواب حبيب را تكرار ميكردند. ايشان بارها در حيات خود آرزو داشتند بر اهل بيت(عليهم السلام)به خصوص امام حسين(عليه السلام) گريه نمايند. وقتى اين خواب از سيد خويى(قدس سره) نقل شد، ذهن تمام حاضرين به مرحوم ميرزا(قدس سره) سوق پيدا كرد كه عجيب اين خواب منطبق بر مرحوم ميرزا(قدس سره)است; زيرا به يقين ايشان هم گريه را انتخاب ميكرد كه به دنيا برگردد و گريه كند و اين را بارها در زمان حيات خود ذكر كرده اند و هيچ مجلسى را به مجلس گريه بر اهل بيت(عليهم السلام)ترجيح نمى دادند و هر پنجشنبه با ذوق و شوق با هيئت عزا در مجلس روضه حاضر ميشدند. و در آتش عشق حسينى ميسوختند و تا زمانى كه مرحوم ميرزا(قدس سره) در قيد حيات بودند هيچ گاه اين شعله هاى عشق حسينى به سردى و خاموشى نگرائيد و او يكى از مصاديق بارز قول نبى اكرم است كه فرمود: «ان لقتل الحسين(عليه السلام) حرارة في قلوب المؤمنين لا تبرد ابداً».

هر گامى در راه امام حسين(عليه السلام) اجر و ثواب دارد

يكى از شاگردان مرحوم ميرزا(قدس سره) ميگويد:

من شبهات فراوانى در خصوص شعائر حسينى برايم به وجود آمده بود و هر روز بعد از درس نزد ميرزاى تبريزى(قدس سره) ميرفتم و شبهات در خصوص عزاى حسينى را مطرح ميكردم. مرحوم ميرزا(قدس سره) آن قدر با آرامش و با قاطعيت جواب ميدادند كه هر روز شبهات جديد را جمع آورى كرده و از ايشان سؤال ميكردم و ايشان با تمام وجود و با حوصله حرف هاى مرا گوش ميداد و جواب ميدادند، طى اين چند روزى كه خدمت ايشان ميرسيدم، نديدم حتى يك مورد از موارد مشهور كه عوام در عزادارى انجام ميدهند را رد نمايد و برايم بسيار عجيب بود. بعد از آنكه مرحوم ميرزا(قدس سره)ديدند من مرتب سؤال ميكنم، دست مرا گرفت و گفت: «شيخنا! بس است، هر گامى براى امام حسين(عليه السلام)برداريد اجر و ثواب دارد و كسى به خاطر امام حسين(عليه السلام)مؤاخذه نمى شود. مصائب آقا امام حسين(عليه السلام) آن قدر زياد است كه خداوند به خاطر قطره اشكى بهشت را واجب ميكند چنانكه امام سجاد(عليه السلام) فرمود: «ايما مؤمن دمعت عيناه لقتل الحسين(عليه السلام) ومن معه حتى يسيل على خدية بواه الله في الجنة غرفاً»  و نه تنها بهشت واجب ميشود كه آتش جهنم به واسطه اشك عاشقان حسين(عليه السلام) بر آنان حرام ميشود كه امام صادق(عليه السلام)فرمود: «من ذكرنا ففاضت عيناه حرم الله وجهه على النار» .

حفظ شعائر سيد الشهداء(عليه السلام)مصداق بارز (مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فإنَّها مِنْ تَقْوى القلوبِ)  است و حقانيت تشيع موقوف بر واقعه كربلا است. امام حسين(عليه السلام)هرچه داشت در راه خدا فدا نمود، شما هم تا آنجا كه ميتوانيد مجالس و دسته عزادارى را با شكوه برگزار كنيد كه ان شاء الله عزادار امام حسين(عليه السلام) محشور شويد.»

با صدا گريه كردن

فقيه مقدس، مرحوم ميرزاى تبريزى(قدس سره) افرادى را كه با صدا و با احساسات بر اهل بيت(عليهم السلام) گريه ميكردند بسيار دوست داشتند، اگر فردى خدمت ايشان ميرسيد كه معروف بود، كه اين آقا در مصائب اهل بيت(عليهم السلام)«بَكّاء» است بسيار خشنود ميشد او را نزديك تر فرا ميخواند و ضمن لبخند ميفرمود: التماس دعا داريم. و با عمل خويش به بكائین روحيه ميداد و با زبان حال ميفرمود: قدر اين مجالس و اين اشك هايى كه از سوز دل بر آقا امام حسين(عليه السلام) با ناله و فرياد همراه است بدانيد كه سعادت دنيا و عقبى در گرو همين اشك ها و مودت به اهل بيت است كه امام باقر(عليه السلام) خطاب به كميت فرمود: «يا من رجل ذكرنا او ذكرنا عنده يخرج من عينيه ماء ولو مثل جناح البعوضة الا بنى الله له بيتاً في الجنة وجعل ذلك الدمع حجاباً بينه و بين النار» . خود مرحوم ميرزا(قدس سره)در مجالس اهل بيت(عليهم السلام) بسيار اشك ميريخت و به خطباء سفارش ميكرد كه زياد روضه بخوانند، گاهى به خاطر شدت بكاء چندين بار خود را در مجلس جابه جا ميكردند، تحمّل ذكر مصيبت اهل بيت(عليهم السلام) برايشان سخت بود و نمى توانستند آرام بنشينند. مرحوم ميرزا(قدس سره)بارها در مواطن مختلف به ثواب گريه بر سيد الشهداء(عليه السلام)اشاره ميكردند و ميفرمودند: انسان در طول زندگى همواره لغزش دارد و شيطان در كمين است و ممكن است اشتباه هم بكند، بايد از شر شيطان به درگاه اهل بيت(عليهم السلام) پناه ببرد و يكى از راه هاى نجات از شر شيطان گريه در مصائب اهل بيت(عليهم السلام)و كمك خواستن از آنهاست. اگر ايشان مشاهده ميكردند كه كسى در مجلس روضه بى تفاوت نشسته است يا خود تذكر ميدادند يا با نگاه طرف را متوجه ميكردند كه بايد حالت بكاء داشته باشد.

در مجالس روضه اهل بيت(عليهم السلام) به خصوص سالار شهيدان اگر كسى حالت بكاء به خود نمى گرفت مرحوم ميرزا(قدس سره) سخت ناراحت ميشدند و تذكر ميدادند و يا به من اشاره ميكردند به فلانى بگو اين طور در مجلس روضه ننشيند لااقل جلوى صورت خود را به حالت بكاء بگيرد. ايشان در روضه واقعاً از خود بى خود ميشدند و مانند باران اشك ميريختند و ميگفتند: به منبرى ها بگوييد روضه زياد بخوانند.

بهترين ذخيره آخرت

، ميرزاى تبريزى (قدس سره) دو دستمال سياه داشتند كه در ايام عزا با خود به مجالس روضه برده و هنگام ذكر مصيبت، اشك هايشان را با آن خشك ميكردند و همواره از دستمال ها مواظبت كرده و بعد از فراغت از مجالس، در جاى خاص قرار ميدادند و بارها به فرزندان خود ميگفتند: «اگر من از دنيا رفتم، اين دستمال ها را در كفن من قرار دهيد.» بعداز رحلت ايشان، فرزندانشان قبل از تكفين، هر چه جستجو كردند، دستمال ها را پيدا نكردند تا آنكه نوبت به كفن كردن مرحوم ميرزا (قدس سره)رسيد. همين كه كفن را باز كردند، ناگهان مشاهده شد دستمال ها در كفن است و معلوم شد كه مرحوم ميرزا (قدس سره) قبل از رفتن به بيمارستان (كه آخرين بسترى ايشان بود و در همان بيمارستان از دنيا رفتند) دستمال ها را در كفن خود قرار داده اند. يكى از دستمال ها را در دست راست مرحوم ميرزا (قدس سره) و ديگرى را بر سينه مباركشان قرار دادند و دستمالى كه مرحوم ميرزا (قدس سره) سال ها اشك هايشان را با آن پاك ميكردند، و بارها ميگفتند اگر چيزى داشته باشم كه در آخرت به درد من بخورد، همين دو دستمال است كه سال ها به عشق اهل بيت(عليهم السلام)اشك ريخته ام، همراه ايشان به خاك سپرده شد تا به گفته مرحوم ميرزا (قدس سره)، اين دستمال ها شاهد و فريادرسى در قبر و قيامت باشد; زيرا كه ايشان سال هاى متمادى با اين دستمال چشمان پر اشك خود در مصائب اهل بيت(عليهم السلام)را پاك ميكردند و معتقد بودند كه اين دستمال ها دادرس ايشان خواهند بود و بدين وسيله پيامى به همه دادند كه بايد در دنيا تا ميتوان بر مظلوميت اهل بيت(عليهم السلام)ابراز احساسات كرد تا اين عرض ارادت ها فريادرسى باشد در قبر و قيامت.

ميرزاى تبريزى(قدس سره) و توسل به ابوالفضل العباس(عليه السلام)

مرحوم ميرزاجواد تبريزى (قدس سره) به مجالس توسل به اهل بيت(عليهم السلام) علاقه فراوان داشتند و در مجلس عزاى اهل بيت(عليهم السلام)بسيار اشك ميريختند. با شدت ابراز احساسات كرده و سفارش ميكردند كه بگوييد: روضه باب الحوائج (ابوالفضل العباس(عليه السلام)) را بخوانند و با شنيدن لفظ «ابوالفضل العباس(عليه السلام)» اشك در چشمانشان حلقه ميزد و به لفظ «عباس» علاقه خاصى داشتند وبه خطباء ميفرمودند: به «ابوالفضل العباس(عليه السلام)» توسل كنيد كه «باب الحوائج» است و اين شخصيت باوفا و شهيد، تمام هستى خود را در راه خدا فدا كرد و بهترين يار و ياور سالار شهيدان بود؛ به طورى كه با شهادتش مولا ابا عبداللّه الحسين(عليه السلام)فرمودند: «الاْن اِنْكَسَرَ ظَهْرِي» و ايشان حضرت ابوالفضل العباس(عليه السلام)را نسبت به مرتبه و مقام خود معصوم ميدانست و در استفتائى از ايشان در خصوص عقيله بنى هاشم و ابوالفضل العباس(عليهما السلام) آمده است: هرچند كه در رتبه ائمه(عليهم السلام) نيستند؛ وليكن نسبت به رتبه و جايگاه خود معصوم هستند. ايشان از خاطرات دوران تحصيل نجف ميفرمودند: چه ايام با معنويتى بود، شب هاى جمعه موفق ميشديم ساقى كربلا را زيارت كنيم آن فداكارى كه با حماسه خود دين را بيمه كرد و با تمام وجود در خدمت امام حسين(عليه السلام) بودند و علمدار راستين و حامى واقعى بود.

بسيار مشاهده شد كسانى كه مشكل داشتند و از مرحوم ميرزا(قدس سره) كمك ميخواستند، آقا ميفرمود: به حضرت ابوالفضل العباس(عليه السلام)توسل كنيد كه حلال مشكلات است، نبايد از توسل به اين بزرگوار غافل شد كه مجرّب است.

وبارها از زبان مبارك ايشان شنيده شد كه ميفرمودند: «ابوالفضل العباس(عليه السلام) در دشت كربلا چه ها كرد، چه جان فشانى ها كرد، هرچه داشت در راه خدا فدا نمود و سيد الشهداء(عليه السلام) را تا آخرين لحظات تنها نگذاشت. پرچم دار راستين اسلام بود و آن قدر مقامش والا است كه به «باب الحوائج» معروف شد؛ زيرا توسل به اين بزرگوار مجرّب است. به اهل منبر سفارش كنيد كه از ابوالفضل(عليه السلام)زياد مصيبت بخوانند و اگر كسى گرفتار است و مشكلى دارد، بگوييد به اين بزرگوار متوسل شود. مجلس روضه خوانى براى ابوالفضل العباس(عليه السلام) بگذاريد؛ ان شاء اللّه حاجاتتان برآورده ميشود.»

فرآوری حامد رهنما گروه حوزه علمیه

منابع: درسهاى برگرفته از سيره استاد الفقهاء والمجتهدين ميرزا جواد تبریزی