اصفهانی ها! خیال تان راحت شد؟!

1

زمان پخش "در مسیر زاینده رود" بود که مطلبی در این بخش نوشته شد با عنوان "اصفهانی ها حق اعتراض ندارند". خیلی ها به آن مطلب اعتراض کردند و البته نویسندگان و تاییدکنندگان آن نوشته نیز، دلایل و منطق خاص خودشان را داشتند. همین یکی، دو روز پیش بود که جلسه ای برگزار شد و دست اندرکاران این سریال تلویزیونی، روبه روی خبرنگاران رسانه های جمعی قرار گرفتند تا از درددل هایشان بگویند. فتحی، قرار بود که چنین جلسه ای را برگزار کند و با خبرنگاران، درددل کند. الوعده وفا و این هم، همان جلسه ای بود که وعده اش را داده بود.

2

حسن فتحی، کارگردان در مسیر زاینده رود، حرف های مهمی در این جلسه زد. دوست دارید بخشی از این حرف های مهم را مرور کنیم؟

• او گفت که با تهیه کننده و نویسنده، قرارشان این بود که چنین سریالی را بسازند و با این بهانه، به یکی از استان های کشور بپردازند؛ و البته گفت تجربه این کار برایش بسیار تلخ بود، تا جایی که در همین جلسه، اعلام کرد دیگر در شهرستان ها، سریال نخواهد ساخت.

• او گفت که از مهرداد ضیایی تشکر می کند؛ همان کسی که مشاور لهجه این مجموعه بود. و البته این را هم گفت که مهرداد، مورد شماتت همشهریانش قرار گرفت، تهدید شد، فحش و ناسزا شنید، "من تعجب می کنم از واکنش برخی از مردم اصفهان. با کمی تغییر یا کم و زیاد کردن لهجه که دنیا به آخر نمی رسد".

• او گفت که انتقادها، از ماجرای لهجه شروع شد و حتی به تهمت بی احترامی به خون شهدا هم رسید.

• او گفت که خانواده پدری اش، همگی اصفهانی هستند و اصفهان، از محبوب ترین شهرهای او است و به خاطر همین، در کار وسواس بیشتری داشته، "چرا دوستان اصفهانی، زیبایی ها و سنت ها و پیام های اخلاقی خوب این سریال را ندیدند و مدام به بهانه لهجه، آن را زیر سئوال بردند؟ بیشتر شخصیت های مثبت سریال ما، اصفهانی بودند حال اینکه بعضی ها می گفتند ما در این کار، علیه اصفهانی ها توطئه می کنیم، نمی دانم این شک و بدبینی از کجا می آید؟"

• "خاطرم هست اواخر کار برای تصویر برداری برخی صحنه‌ها، باید به اصفهان می‌رفتیم، اما برخی از عوامل یا بازیگران با شوخی می‌گفتند ما غروب راه بیفتیم تا شب برسیم اصفهان و سریع سکانس‌ها را بگیریم، آخر مگر ما جنایتکاریم؟ ما هنرمند هستیم، چرا باید چنین جوی برای یکسری هنرمند ایجاد شود؟"

3

نتیجه اعتراض اصفهانی ها چه شد؟ اینکه یکی از کارگردانان خوب کشورمان، دیگر در شهرستان ها، فیلم نسازد؛ به همین راحتی. آن هم به خاطر نقدهایی که نظر همگان نبود، که نظر بخشی از مردم بود. حالا دیگر باقی کارگردانان هم، بی خیال فیلم و سریال ساختن در شهرستان ها و کار با لهجه ها خواهند شد. چرا؟ چون می ترسند که همین اتفاق، برای آن ها هم بیفتد، همین اتفاقی که برای حسن فتحی، کارگردان در مسیر زاینده رود، افتاد. اعتراض، البته حق طبیعی هر گروهی است، اما مهم، نحوه و چگونگی این اعتراض کردن است. ما، در روزگار اطلاعات و ارتباطات زندگی می کنیم و باید مشکلات مان را، با گفتگو و اصلاح رفع کنیم؛ نه این که ریشه رفتارهایی را که فکر می کنیم باعث رنجش ما شده اند، از ته بکنیم! اعتراض اصفهانی ها، باعث جرح و تعدیل هایی در سریال هم شد، اما کارگردانی که وقتش کم است و باید این مجموعه را به پخش شبانگاهی برساند، مگر غول جادوی چراغ علاء الدین است که بتواند کل داستان و لهجه و ... را در چند روز محدود، عوض کند؟

4

اصفهانی های عزیز، باور کنید می شد این ماجرا، بهتر از این جمع و جور کرد؛ جوری که نه موجب رنجش خاطر یکی از بهترین کارگردانان تلویزیونی ما شود، و نه انگ بی تفاوتی به شهروندان این شهر تماشایی بچسبد. این گروه تلویزیونی، مهمان اصفهان بودند؛ با مهمان، باید کمی ملایم تر رفتار می شد... باور کنید این، رسمش نبود.

مصاحبه با مشاور لهجه در مسیر زاینده رود

 لهجه تهرانی دردسر ساز است

 جامعه شناسی تولد برره!

اصفهانی ها، حق اعتراض ندارند

سانسور لهجه ها در مسیر زاینده رود

تمسخر اصفهانی ها در سریال شبانه

عیسی محمدی

گروه سینما و تلویزیون تبیان