باید بلند شوم
کوله بار آرزوهایم را بلند می کنم... آن، چه قدر سنگین است! و به این فکر می کنم که باید این جاده ی بی انتها را بروم تا به اون نقطه ی وسط برسم. تازه اون وقت نصف راه رو رفتم! سخته، ولی یه کم تلاش و پشتکار می خواد. گام اول را با سختی بر می دارم، دستم را سایه بان چشم هایم می کنم، چشمانم را تنگ می کنم و به آن دور دست ها می نگرم. از کجا باید شروع کنم؟
گام دوم را با اکراه بر می دارم. حالا یه کم سبک تر شده ام؛ راحت تر از قبل. سومین گام را هم بر می دارم. می خواهم شروع به دویدن کنم که باد تندی می وزد و زمین می خورم. دست و پایم زخمی می شود. بلند شدنم سخت است!
اول تصمیم می گیرم بلند نشوم؛ اما آفتاب داغ سرم را می سوزاند و ندای رفتن را می دهد. به هر سختی است بلند می شوم. دوباره گام اول سخت است؛ اما می دانم که می توانم. جلو می روم و عهد می بندم هر جا زمین خوردم بلند شوم تا هدفم را فراموش نکنم!
مثبت اندیشی
چرا همه ی ما آدما فکر می کنیم که باید یه کاری کنیم که جلو یکی دیگه کم نیاریم؟ چرا فکر می کنیم همه ی دنیا مقابل ما ایستادند و می خوان ما رو زمین بزنند؟ چرا فکر می کنیم همه ی عالم بسیج شدن تا ما رو از صحنه ی زندگی اخراج کنن؟
اگه فقط یه ذره مثبت اندیش باشیم می فهمیم که با یه کم منطقی فکر کردن و تصمیم گرفتن می شه کاری کرد که دنیا به جای ایستادن مقابل تو، کنارت قرار بگیره؛ اگه باهاش با صداقت رفتار کنی، اگه بهش دروغ نگی، اگه واقعاً واقعاً یک رنگ باشی! خیلی کار سختی نیست. یه کم، فقط یه کم اراده می خواد و یه کوچولو اعتماد به نفس! آهان! حالا شد!
عاطفه ا... اکبری
تنظیم:نعیمه درویشی_تصویر:مهدیه زمردکار
مطالب مرتبط
واژه هایی كه از جنس ما نیستند
