تبیان، دستیار زندگی
در عصر اینترنت به همان میزان که اسناد زمان حال مان را ضبط می کنیم، گذشته مان را از دست می دهیم.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

تاریخ نگاران عصر دیجیتال

در عصر اینترنت به همان میزان که اسناد زمان حال مان را ضبط می کنیم، گذشته مان را از دست می دهیم.

مورخان همواره وظیفه خطیری را برای یافتن تکه های تاریخ بر عهده دارند تا با کنار هم گذاشتن آنها، گذشته را برای ما بیان کنند، اما امروزه گویا وظیفه مورخان سنگین تر هم شده است. زیرا با پیدایش اینترنت همه ما به نوعی در حال جمع آوری اطلاعات هستیم و معلوم نیست مورخان چگونه باید دریابند که کدام یک از این وقایع دیجیتال مهم اند.

به طور مثال، کمتر کسی است که در مورد قبیله سیناگوا(قبیله ای سرخ پوست از مردمان بومی آمریکای شمالی) چیزی بداند. مردم این قبیل بین قرن هشتم تا پانزدهم میلادی در منطقه امروزی آریزونا می زیستند. مخروبه هایی در میان صخره های این منطقه باقی مانده که قدمت آن را یک هزار و 100 سال پیش تخمین زده اند، البته برخی حکاکی های به جا مانده 6 هزار سال نیز قدمت دارند. این حکاکی ها هر چند اندک است، اما تصویر واضحی از فرهنگ سیناگوارایه می کنند.

تاریخ نگاران عصر دیجیتال

اما برعکس این مساله، یا انفجار تعداد کاربران اینترنت در جهان، حجم وسیعی از اطلاعات به دنیای مجازی سرازیر شده است. این حجم اطلاعات واقعا گیج کننده است.

اریک اشمیت، بنیانگذار گوگل می گوید: هر دو روز یک بار با حجم وسیعی از محتوا رو به رو می شویم که هم اندازه حجم محتوایی تاریخ قبل از تمدن بشر تا سال 2003 است. به عقیده وی، این تغییرات در نهایت تغییر شغل مورخان را به همراه خواهد داشت.

- حراست از شرح وقایع

به گفته تام شینفلد(Tom Scheinfeldt) از مرکز تاریخ و رسانه نوین در ویرجینیا، مورخان امروزی به جای جست وجو در اسناد، با حجم وسیعی از اطلاعات سر و کار دارند و هر چه بیشتر می گذرد آنها بیشتر سر در گم می شوند که کدام یک ارزش نگهداری و ثبت در تاریخ را دارند.

او می گوید: امروزه دیگر لازم نیست منتظر بمانید که مادربزرگ تان بمیرد و نامه های دوره جوانی اش را که متعلق به 50 سال پیش است پیدا کنید؛ همه این نامه ها هم اکنون در دسترس اند.

در دنیای دیجیتال، دیگر هیچ کس حال و حوصله شرح وقایع زندگی اش را ندارد، اما ملیسا بونوثا(Melissa Bounoua) یکی از کسانی است که سعی دارد زندگی نامه دیجیتالی اش را به هر قیمتی حفظ کند. او از روزی که متوجه شد پیام های قدیمی توییتش در توییتر قرار است حذف شوند، با ارسال توییت هایی از این وضعیت گله و شکایت کرد. او در بیش از 5 هزار و 800 توییت به مدیران توییتر فهماند که توییت هایش برایش بسیار اهمیت دارند و نمی خواهد حتی یکی از آنها هم حذف شود.

تاریخ نگاران عصر دیجیتال

او می گوید: در سال 2008، روزی که اوباما در انتخابات ریاست جمهوری برنده شد، من در آمریکا بودم و از آن روز تصمیم گرفتم که توییت های مربوط به شب اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری که ارسال کرده بودم را نگه دارم.

او هم اکنون پیام های توییتش را با عنوان «محبوب ترین ها» در حساب کاربری اش ذخیره کرد و امیدوار است که بتواند آنها را هم چنان نگه دارد.

وی می افزاید: در حال حاضر150 توییت محبوب دارم که خودم هم نمی توانم بعضی از آنها را پیدا کنم. او با وجودی که می داند پیام های توییتش ماندنی نیستند، باز هم امیدوار است که گوگل و توییتر این پیام ها را برایش حفظ کنند.

بونوئا می گوید: اگر بدانید که در توییت های گذشته تان چه نوشته اید، می توانید آنها را با جست وجو در گوگل پیدا کنید.

- زندگی تاریخ مصرفی وبی

شاید از نظر فیزیکی بتوان محتوای دیجیتال را در سال های آینده در گوشه و کناری از اینترنت پیدا کرد، اما این چالش همیشه وجود دارد که مورخان آینده چگونه می خواهند به این محتوا دسترسی داشته باشند.

بروستر کال(Brewster Kahle) این مساله را 14 سال قبل پیش بینی کرد و به همین دلیل به فکر راه اندازی آرشیو اینترنت افتاد. در این آرشیو بیش از 150 میلیارد صفحه وب ذخیره شده که همگی قابل دسترس اند. وی می گوید:

صفحات وب در آینده ای نزدیک از دنیای مجازی محو خواهند شد.

وی می افزاید: زندگی متوسط هر صفحه وب در خوشبینانه ترین حالت حدود 100 روز است و بعد از این مدت و با به روز رسانی بعدی از بین می رود. وی می گوید: با رشد کاربری اینترنت و طبیعت تحولی دنیای مجازی، می توان فرض کرد که بیشتر محتواهای خوب چندی بعد محو خواهند شد.

فناوران

تنظیم برای تبیان: فاطمه مجدآبادی