لباس رزم زنانه !
با دوست هایت قرار می گذاری آخر هفته بروی سینما...
آخر هفته می آید... راس ساعتی خاص سر قرار حاضر می شوید بلیط تهیه می کنید و وارد سالن می شوید... ردیف های انتهایی سالن را برای نشستن انتخاب می کنید... چشم انداز بهتری دارد به پرده سینما...
فیلم شروع میشود... هنوز کمی از فیلم نگذشته که خانمی چادر به سر گوشه یک حیاط قدیمی نشسته و رخت می شوید... آنهم در لگن!
وای نه... مثل همیشه از آن داستان هایی که یک زن سنتی که چادر از سرش نمی افتد در طول فیلم و یک شوهر دارد که شبانه روز به او زور می گوید و او هم تا می تواند تو سری می خورد و آخرسر هم لابد سرش هوو می آید...!
هرآن هم منتظری که در صحنه بعدی فیلم زنی را ببینی با ظاهری مدرن که از یک ماشین دویست میلیونی پیاده می شود بدون چادر و تقریبا روشنفکر؛ که زیر بار زور نمیرود و احتمالا همان هم می شود قهرمان داستان!
خب این هم اسمش انتقال فرهنگ است دیگر، وظیفه سینما هم که انتقال فرهنگ است... البته این روزها زیاد مهم نیست این فرهنگی که منتقل میشود اسلامی باشد یا غربی...مهم همان فرآیند انتقال یافتن است!
سینما را یکی از عوامل فرهنگی جامعه اسلامی می دانیم که وظیفه انتقال فرهنگ اسلامی را داشته باشد ... اما این روزها نه تنها سینمای ایران این وظیفه را درست انجام نمیدهد که برعکس در اکثر مواقع شاهد پخش ضد فرهنگ ها توسط برخی بازیگران علی الخصوص زنان هستیم زنانی که در فیلم نه ظاهر اسلامی دارند و نه باطن... و خنده دارتر وقتی ست که بر زبان آنها کلام اسلامی می شنویم.
دیدگاه غالب حال حاضر سینمای ایران در مورد زنان متاثر از دیدگاه های فمینیستی ست بطوریکه می بینیم بیشتر زنان در فیلم ها در مقابل مردان قرار می گیرند و نه در کنار آنها (بر خلاف دیدگاه اسلامی).
زنان این روزهای سینمای ایران یا بی عاطفه اند و علیه مردان دست به شورش می زنند یا برعکس مقابل مردان جرئت ابراز نظر ندارند و در مقابل نادیده گرفته شدن حقوقشان سکوت پیشه می کنند.
زن در زندگی نقش های متفاوتی را می تواند برعهده داشته باشد از خانوادگی و اجتماعی گرفته تا دینی و انقلابی و اشکال کار اینجاست که کارگردان ها نمی توانند هرگز زنی را متصور شوند که در تمام ابعاد جایگاه مناسبی را دارد...
کافیست زنانی را در تاریخ چون زهرا (س) و زینب (س) متصور شوند تا ببینند هم میشود حیا داشت و عفیف بود... هم خطبه فدک بیان کرد و با کلام کاخ یزیدها را ویران کرد...
چرا کارگردانان ما برای نمایش زن کامل نباید پناه ببرند به سخن شهید بهشتی که فرمودند: زن در اسلام فردی زنده و سازنده و رزمنده است به شرط آنکه لباس رزمش لباس عفتش هم باشد.
عفت و حیا در زنان آیا در سینمای امروز ایران جایی دارد؟ پوشش بازیگران چه؟ در آن نشانی از حجاب اسلامی (نه چادر) یافت می شود؟
روزهایی را در سینمای ایران پشت سر می گذاریم که زن برای دیده شدن باید مرد باشد (چه در رفتار چه در پوشش) ... باید رئیس باشد... خشن باشد... بی عاطفه باشد... سلطه گر بر مردان باشد و....
این زنی که سینمای ایران در حال ترسیم و نشان دادن آن ست همان است که نقل کرده اند: از دامنش به مرد معراج میرود؟
ما نه تنها نتوانستیم زن مسلمان را به غیر مسلمانان بشناسانیم که حتی مسلمانان را هم از آن دور کرده ایم... اگر الگوهایمان را فراموش نکرده بودیم بی شک زنان در جامعه و خانواده جایگاهی نیکو می داشتند... اما غفلت کردیم!
منبع : چارقد
گرو ه خانواده و زندگی تبیان - تنظیم :داودی
مقالات مرتبط :
