برنامه نود در وقت اضافه

بخش ورزشی - تنها نقطه اشتراکی که می توانید برای امیر قلعه نویی و محمد مایلی کهن تصور کنید، چیست؟ جنگ با فوتبال ناپاک؟! جدال با سرمربی تیم ملی؟! خیر. این جواب سوال نیست.

این دو بر خلاف تمام سالهای گذشته این بار سر یک موضوع ائتلاف کرده اند که آن هم چیزی نیست جز عادل فردوسی پور و برنامه پرطرفدارش 90.

آنها به این نتیجه رسیده اند که برای پاک کردن فوتبال از عادل باید با هم متحد شوند. البته تصور اینکه مایلی کهن و قلعه نویی با هماهنگی قبلی چنین موضع سرسختانه ای را علیه فردوسی پور و برنامه اش اتخاذ کرده باشند، دور از تصور است اما همین که مایلی کهن خطی را در پیش گرفته که مدتهاست توسط قلعه نویی آغاز شده نشان میدهد این دو سرانجام به نقطه مشترکی رسیده اند.

* جدال از کی آغاز شد.

به گزارش گروه ورزشی تبیان ؛ خبرنگاران خوب میدانند، امیر قلعه نویی آدمی نیست که به راحتی رسانه ای را از دست بدهد. سرمربی سپاهان یکی از نفراتی است که بازی رسانه ای را به خوبی بلد است و حتی اگر روزنامه یا یک خبرگزاری تندترین انتقادها را نسبت به قلعه نویی مطرح کند اما او آن رسانه را از دست نمیدهد.

سال قبل و در اوج حمایت یک رسانه از امیررضا واعظی آشتیانی، این شایعه مطرح شد که قلعه نویی آن رسانه را تحریم کرده اما سه روز پس از انتشار چنین شایعه ای قلعه نویی مصاحبه ای تفصیلی با آن رسانه انجام داد تا مشخص شود که امیر قلعه نویی به خوبی به اهمیت رسانه ها واقف است. به غیر از این، کمتر نمونه ای وجود دارد که نشان دهد، قلعه نویی رسانه ای را تحریم کرده اما این بار وضعیت فرق دارد.

داستان قلعه نویی و 90 از جایی شروع شد که شب قبل از بازی حیاتی استقلال و سپاهان، برنامه 90 صحنه توهین قلعه نویی به جواد کاظمیان را بدون سانسور پخش کرد.

با پخش این صحنه آن هم در فراگیرترین و محبوبترین برنامه ده سال اخیر سیما، فضای بسیار بدی برای قلعه نویی در اصفهان به وجود آمد؛ بدتر اینکه قلعه نویی در بازی با استقلال هم شکست خورد تا شرایط برای قلعه نویی وخیم تر شود. پس از این بازی بود که قلعه نویی برای نخستین بار به صورت رسمی به برنامه 90 اعتراض کرد و مدعی شد که برنامه 90 فوتبال را "ناپاک" کرده است. او همچنین اعلام کرد در جایی که دوربین این برنامه حضور داشته باشد حضور پیدا نمیکند. البته با توجه به سابقه قلعه نویی و علاقه وافرش برای بودن در رسانه ها، پیش بینی میشد که قلعه نویی خیلی زود از تصمیم اش برگردد اما هفته بعد از آن بازی اتفاقی افتاد که کمتر کسی توقع داشت.

* نه فردوسی پور کوتاه آمد، نه قلعه نویی

قلعه نویی میگفت که اعتراضش به برنامه 90 به خاطر پخش آن صحنه های معروف نبوده اما وقتی در برنامه هفته بعد از بازی استقلال و سپاهان، این صحنه ها دوباره از 90 پخش شد، قلعه نویی متوجه شد که این بار قضیه جدی است. از طرف دیگر غیبت قلعه نویی در نشستهای مطبوعاتی به بهانه حضور دوربین 90 ثابت کرد که تصمیم سرمربی زردهای سپاهان هم قطعی است. اضافه بر این، مصاحبه های سریالی که امیر در آن 90 و مجری محبوبش را به چالش میکشید هم بر شکافی که بین قلعه نویی و فردوسی پور ایجاد کرده بود، اضافه میکرد.

حتی سرسخترین مخالفان فردوسی پور هم این را قبول دارند، در فوتبال آلوده ایران بودن فردوسی پور و برنامه اش یک نعمت است. برنامه ای که از کوچکترین اتفاقات نمیگذرد و خیلی صریح و بدون لکنت زبان آلودگیهای فوتبال را بر ملا میکند

* اتئلاف مخالفان قدیمی علیه فردوسی پور و 90

به همه ثابت شده که قلعه نویی و فردوسی پور هیچ نقطه اشتراکی ندارند اما قضیه 90 شرایطی را به وجود آورده که این دو مخالف قدیمی به اتحاد برسند. ساعتی پس از اینکه امیر قلعه نویی در گفت و گویی، برنامه 90 را متهم به ترور شخصیت کرد و از ضرغامی خواست که به "اتفاقاتی" که در این برنامه میافتد "ورود" کند، محمد مایلی کهن هم مدعی شد که فردوسی پور "با 2 عکس همه را به جان هم میاندازد." جالب اینکه برخی از رسانه ها هم در میان دعوای قلعه نویی و مایلی کهن علیه فردوسی پور به طرز قابل توجهی طرف مربیان پر سر و صدای فوتبال ایران را گرفته اند اما فردوسی پور در میان این فضاسازی سکوت کرده است.

* حمایت مدیران صدا و سیما از فردوسی پور

بدون تردید برنامه 90 محبوبترین برنامه 10 سال اخیر فوتبال بوده اما این محبوبیت نه به خاطر ذات این برنامه، بلکه به خاطر اجرای ویژه اش بوده است. فردوسی پور که در اوج بی هنری گزارشگران وقت صدا و سیما به شبکه سوم آمد، توانست با اجرای متفاوتش چشمها را خیره کند. باب کردن مصاحبه های پینگ پنگی که تا پیش از آن در تلویزیون ایران رواج نداشت و همچنین صراحت لهجه از فردوسی پور چهره ای ساخت که برگ برنده صدا و سیما شد.

همین عامل و نظرسنجیهای مرکز آمار سنجی سازمان صدا و سیما که حکایت از محبوبیت بدون چون و چرای این چهره داشت، سبب شده که مدیران ارشد صدا و سیما در همه این سالها از فردوسی پور در مقابل انتقادات و اعتراضها دفاع کنند. اگراز تنها مرتبه ای که مدیرکل پخش شبکه سه به فردوسی پور اعتراض کرد فاکتور بگیریم، کمتر دفعه ای شده که مدیران سیما به فردوسی پور اعتراض کنند. حتی نقل است یکی از مدیران ارشد صدا و سیما شماره موبایلی را در اختیار فردوسی پور قرار داده که هر زمان او خواست برای رفع مشکلاتش تماس بگیرد.

* اگر فردوسی پور نبود...

حتی سرسخترین مخالفان فردوسی پور هم این را قبول دارند، در فوتبال آلوده ایران بودن فردوسی پور و برنامه اش یک نعمت است. برنامه ای که از کوچکترین اتفاقات نمیگذرد و خیلی صریح و بدون لکنت زبان آلودگیهای فوتبال را بر ملا میکند. این فاکتوری بود که 90 را 90 کرد و نقطه تمایزی شد بین این برنامه با سایر برنامه های ورزشی بی خاصیت تلویزیون ایران.

این که ورزش ایران به خصوص فوتبال ایران دست های پشت پرده بسیاری دارد و عادل با برنامه هایش این دست ها را بر ملا می کند باعث شده است تا خیلی ها موقعیت خود را در خطر ببینند و اعتراض خود را به صدای دیگر اعتراض ها برسانند.

صدایی که در میان حمایت رسانه ها از فردوسی پور و به خصوص بینندگان میلیونی اش شنیده نمی شود و هر هفته باز هم اتفاقات ریز فوتبال ایران از ذره بین عادل فردوسی پور عبور می کند.

به هر حال به نظر می رسد برنامه نود وارد وقت اضافه شده است و  خیلی ها مشتاقانه منتظر صدای سوت پایان این برنامه هستند  تابتوانند بیش از گذشته و با خیالی آسوده به مسائل حاشیه ای و پشت پرده ای فوتبال بپردازند.

گروه ورزشی تبیان