"ایپاک" دولتی درون دولت آمریکا

لابی را در لغت گروه فشار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی معرفی کرده‌اند که با توجه وجود شرایطی خاص در جامعه تشکیل می‌شود تا با تاثیرگذاری بر مواضع مورد نظر و ارائه حمایت‌های مادی و معنوی و فکری به طرفی خاص به اهداف خود دست یابد.

لابی‌های در کشورهای میزبان در تمام سطوح سیاسی و اقتصادی و فکری بر اساس برنامه‌ ریزی‌های دقیق و از پیش طراحی شده فعالیت می‌کنند و مهمترین وجه مشخصه آنها فعالیت‌ مخفی یا پشت پرده است، در واقع لابی‌ها تا جای ممکن تلاش می‌کنند، از هرگونه برخورد مستقیم و حتی غیر مستقیم پرهیز نمایند.

یکی از مهمترین این لابی‌ها، لابی صهیونیستی در آمریکاست که به "ایپاک" (AIPAC) یا کمیته امور روابط آمریکا و رژیم صهیونیستی معروف است.

هسته اولیه این لابی را یهودیانی تاسیس کردند که اواسط قرن هفده از اروپا به آمریکا مهاجرت نمودند، آنها که با هدف تجارت و بازرگانی و کشاورزی و صنعت و کسب حداکثر سود پای به قاره آمریکا گذاشته بودند، با تشکیل این لابی و کسب مال بیشتر می خواستند، با بالا بردن طبقه اجتماعی خود و با استفاده از اهرم پول در مراکز حساس و تاثیرگذار دولتی نفوذ کنند.

در ابتدا این نفوذ اقتصادی بود و در تاسیس بانک‌ها و موسسات مالی و کارخانه‌های بزرگ صنعتی و تجاری و زراعی نمود پیدا می‌کرد، سپس نفوذ یهود شکل دیگری به خود گرفت تا مراکز حکومتی و مشاغل حساس و مهم دولتی و حتی نفوذ در سازمان اطلاعات و جاسوسی آمریکا (سیا) را نیز دربرگیرد.

به این تریتب این لابی آنقدر توسعه و قدرت یافت که به یکی از ارکان مهم تصمیم‌گیری در این آمریکا تبدیل شد، بنحوی که هیچ‌ یک از تصمیمات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی در آمریکا بدون کسب موافقت این لابی اتخاذ نمی‌شود.

صرف نظر از مشارکت در اتخاذ تصمیمات که درست‌تر این است به جای مشارکت از لفظ تحمیل خواسته‌ها استفاده کرد، باید گفت این لابی از همان ابتدای شکل گیری حمایت‌های بی‌شائبه‌ای از یهودیان سراسر جهان انجام داد و با تشکیل رژیم صهیونیستی در سال 1948 ایپاک دریافت بدون حمایت‌هایش این مولود ناپاک نمی‌تواند به حیات خویش ادامه دهد، به همین منظور تضمین آینده رژیم صهیونیستی به بزرگترین وظیفه ایپاک تبدیل شد تا با فعالیت گسترده در موسسات و ارگان‌های سیاسی و اقتصادی و مالی و تبلیغاتی آمریکا آنها را وارد نماید، بخشی از بودجه خود را به حمایت‌ و پشتیبانی از رژیم صهیونیستی اختصاص دهند.

در بیان قدرت و نفوذ ایپاک در آمریکا بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان امور سیاسی اعتقاد دارند، ایپاک دولتی درون دولت آمریکا است و تصمیم‌گیرنده اصلی سیاست‌های کلان آمریکا، بویژه در عرصه سیاست‌ بین الملل در سطح شورای امنیت و سازمان ملل متحد و بویژه در ارتباط با قضیه فلسطین ایپاک است.

سیاستمدارانی که که حامی رژیم صهیونیستی باشند، از حمایت‌های مالی - انتخاباتی سازمان‌های یهودی برخوردار می‌شوند، اما سیاستمدارانی که طرفدار اسراییل نباشند، هدف حملات یهودیان در سرتاسر آمریکا قرار می‌گیرند تا از عرصه سیاست خارج شوند.

ایپاک در هر دوره انتخاباتی پنج هزار دلار به هر کاندیدا کمک مالی می‌کند تا آنها برای رژیم صهیونیستی در فعالیت‌های انتخاباتی تبلیغ کنند و در هر دوره انتخاباتی 33 تا 54 کمیته تشکیل می‌شود تا بر فعالیت‌های انتخاباتی نامزدها نظارت کند که مهمترین آنها "کمیته ملی فعالیت‌های سیاسی" است.

ایپاک نشریه‌ای ادواری به نام "گزارش خاور نزدیک" نیز منتشر می‌کند که از جمله مهمترین نشریه‌های مربوط به خاورمیانه است و در اختیار اعضای کنگره قرار می‌گیرد تا دیدگاه‌ها آنها را نسبت به قضایای خاورمیانه جهت دهد.

ایپاک نشست‌های سالانه‌ای دارد که در آن اعضای فعال رهبران گروه‌های یهودی و ده‌ها تن از سیاستمداران و شخصیت‌های برجسته رژیم صهیونیستی  و آمریکا شرکت می‌کنند  و از این طریق مواضع سیاسی و اولویت‌های این لابی در سطح جهانی بررسی و سپس به حاضران اعلام می‌‌گردد.

جدای از این فعالیت‌ها ایپاک در سطح دانشگاه‌ها دوره‌های آموزشی خاصی برگزار می‌کند که هدف آنها جذب دانشجویان جهت حمایت از رژیم صهیونیستی است، هم چنین برنامه‌هایی نیز برای نزدیک شدن هر چه بیشتر یهود به نئو صهیونیست‌ها دارد که جریان مسیحیت صهیونیستی را در آمریکا تشکیل می‌دهند.

جالب اینکه بدانیم، "بنیاد جامعه باز" یا همان "بنیاد جورج سوروس" یکی از زیر شاخه‌های این سازمان صهیونیستی است که نقش عمده‌ای در ایجاد انقلاب‌های نرم در کشورهای تجزیه شده از شوروی سابق و خاورمیانه دارد و همین بنیاد بود که جنگ نرم را پس از انتخابات ریاست جمهوری اخیر در ایران به راه انداخت و هاله اسفندیاری و کیان تاج بخش زیر نظر بنیاد سوروس و با هدف ضربه وارد کردن به نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کردند.

قبس رعفرانی/گروه جامعه و ارتباطات تبیان

تنظیم:عطاالله باباپور