حال ورزش خوب است،تو باور نکن!

بخش ورزشی - از امروز تا 21 آبان کمتر از دو ماه دیگر وقت باقی است. آبان که از راه برسد، روزهای دشوار ورزش ایران هم شروع می شود.

حضور در بازی های آسیایی گوانگجو قطعا پس از بازیهای المپیک پکن سخت ترین رقابتهایی است که ورزشکاران ایرانی باید در آن شرکت کنند و اگر قرار باشد وضع ورزش همینی باشد که در چند وقت اخیر دیده ایم از حالا میتوان آینده دشواری را برای ورزش ایران متصور شد.

به گزارش گروه ورزشی تبیان؛ از ناکامی تیم های کشتی فرنگی و آزاد ایران در مسابقات جهانی تا نتایج عجیب تیم جودوی ایران در مسابقات جهانی همه سیگنالهای منفی است که در فاصله کمتر از دو ماه مانده تا بازیهای آسیایی گوانگجو فرستاده می شود.

اگرچه محمد علی آبادی رییس سابق سازمان تربیت بدنی پس از بازیهای آسیایی دوحه و ششمی ایران اعلام کرد که ورزش ایران در رقابتهای آتی(بازیهای گوانگجو) جزو چهار کشور اول آسیا میشود اما دو سال بعد خودش فهمید انجام قولی که داده، شدنی نیست. البته قولی که علی آبادی داده بود بر اساس نظرات روسای فدراسیونهایی بود که به رییس پیشین تعهد داده بودند که میتوانند در بازیهای آسیایی گوانگجو 111 مدال بگیرند اما وقتی علی آبادی به کمیته ملی المپیک آمد و مشکلات فدراسیونها را از نزدیک لمس کرد متوجه شد که این پیش بینی به واقعیت نزدیک نیست.

* امیدواری به کشتی و ناامیدی در مسکو

ورزش ایران بیشترین امید را در المپیک پکن به کشتی داشت اما بیشترین ضربه را از "ورزش اول ایران" خورد. جایی که کشتی گیران ایرانی در مسابقات فرنگی و آزاد به موفقیتی نرسیدند و بابت همین ناکامی علی آبادی مجبور شد بارها برای پاسخگویی به مجلس برود.

با این حال او در مقابل فشارها سفت و محکم پشت محمدرضا یزدانی خرم ایستاد تا او همچنان ریاست فدراسیون کشتی را بر عهده داشته باشد. کشتی ایران در دو سال پس از المپیک پکن و در شرایطی که حریفان سنتی ایران با جوانگرایی، خودشان را آماده مسابقات جهانی و المپیک لندن می کردند توانست با همان ترکیب قبلی به موفقیتهایی برسد.

موفقیتهایی که ورزش ایران را امیدوار کرد اما وقتی مسابقات جهانی مسکو به پایان رسید، مشخص شد که این امیدواری چندان با واقعیت نمی خواند. نزول شش پله ای کشتی فرنگی ایران نسبت به دوره قبل و قرار گرفتن تیم ایران در رده هشتم از یک طرف و ناکامی محض کشتی آزاد ایران و ایستادن بر سکوی چهارم دنیا از طرف دیگر مشخص میکند که آینده چندان درخشانی در انتظار کشتی ایران در بازیهای آسیایی نیست. کشتی ایران در مسابقات جهانی اخیر 4 مدال گرفت که یکی از ضعیفترین کارنامه های کشتی ایران در چند سال اخیر بود. با این حال این نکته را هم نباید فراموش کرد که در میان ورزشهای انفرادی وضع کشتی بهتر از سایر رشته هاست.

* ناکامی جودو

اگرچه کشتی به هر حال توانست در مسابقات فرنگی و آزاد جهان روی هم رفته چهار مدال بگیرد اما وضعیت جودو در مسابقات جهانی اخیر بسیار بد بود. از چهار جودوکار ایرانی که در چهار روز اول مسابقات به میدان رفتند سه نفر اولشان ضربه فنی شدند و تنها یک جودوکار توانست در وقت قانونی به حریف اش ببازد. اگر این را هم بدانیم که سه نفر از این جودوکاران سابقه حضور در المپیک را داشته اند و آنها جزو خوبهای جودوی آسیا هستند، این سوال پیش میاید که چه اتفاقی برای این جودوکاران افتاده است.

با تمام این تفاسیر و ناامیدی هایی که در چند وقت اخیر بر روی ورزش کشور سایه افکنده، این امید همچنان وجود دارد که ورزشکاران ایرانی بتوانند در بازیهای آسیایی گوانگجو به موفقیت برسند

با این حال ورزشهای رزمی نظیر جودو و تکواندو همواره از رشته های پر مدال ورزش ایران بوده اند و اگر ورزش ایران در بازیهای آسیایی 2006 به مقام ششمی رسید به لطف همین مدالها بوده است. البته نباید از وزنه برداری هم بگذریم. این رشته اگرچه با مدیریت جدیدش هنوز نتوانسته به ثبات برسد اما همچنان یکی از امیدهای ورزش ایران در کسب مدال به حساب می آید. بازگشت سعید علی حسینی که خیلیها او را جانشین اصلح حسین رضازاده در سنگین وزن میدانند میتواند بیشترین امید را برای کاروان ورزشی ایران در بازیهای آسیایی گوانگجو به وجود بیاورد.

* بی پولی

بسیاری بی پولی را یکی از دلایل اصلی افت ورزش ایران در ماههای اخیر میدانند. از مرداد سال قبل که علی سعیدلو با حکم محمود احمدی نژاد رییس ورزش دولت دهم لقب گرفت، او با شعار گرفتن یک درصد بودجه سازمانها و وزارتخانه ها به سود ورزش پا به ساختمان خیابان سئول آمد اما تنها چهار ماه پس از شروع به کار سعیدلو در سازمان تربیت بدنی مجلس شورای اسلامی با این مساله مخالفت کرد و خبری هم از افزایش چند برابری ورزش در بودجه سال 89 نشد.

در این وضع بسیاری از فدراسیونها به مشکل برخوردند و اعتراضهایی که روسای فدراسیونها مطرح کردند هم راه به جایی نبرد. محمدرضا یزدانی خرم رییس فدراسیون کشتی یکی از این معترضان بود که در جمله ای کوتاه به تبیان گفت که با این وضع مالی نباید توقع بیشتری از فدراسیونها از جمله کشتی داشت.

*امیدواری در ناامیدی

با تمام این تفاسیر و ناامیدی هایی که در چند وقت اخیر بر روی ورزش کشور سایه افکنده، این امید همچنان وجود دارد که ورزشکاران ایرانی بتوانند در بازیهای آسیایی گوانگجو به موفقیت برسند. تعصب و غیرت دو فاکتوری است که در بین ورزشکاران ایرانی به وضوح دیده می شود و اگر بی پولی یکی از معضلات اصلی این روزهای ورزش ایران است اما با همین عشق و تعصب هم می شود کارهای بزرگی انجام داد؛ این را ورزشکاران ایرانی همواره ثابت کرده اند.

محسن معتمدکیا

گروه جامعه و ارتباطات