غروب خورشید مدینه دانش!
ای صادق آل پیامبر!
با بیانی بلیغ و كلامی فصیح، زبان رسای اسلام بودی.
با سخنانی حكیمانه، منطقی استوار و علمی سرشار، برگزیده روزگار بودی و... بنده شایسته پروردگار! تجسّم صبر و اخلاص بودی، چشمه جود و سخاوت بودی، و كوه حلم و بردباری، و نامآور فراست و شجاعت، و جلوه هیبت و جلالت.
چهره فروزان اهل بیت بودی، و وارث علوم رسالت. از سلاله پیامبران بودی، عطر و بوی پیامبر را میدادی و مهابت و شكوه او را داشتی!
ای خورشید مدینه دانش! كدام معلّمی را میتوان نام برد كه به اندازه تو، تربیت یافته مكتب عترت داشته باشد؟ كدام حوزه است كه شاگردی تو، برسر درِ آن نقش نبسته است؟ كدام فقیه است كه خوشهچین خرمن حدیث تو نیست؟
ای امام صادق! تو، ناصرحقایق، دچار منصوردوانقی بودی،آن باطلیكه لباس حقپوشیده و جامه خدمت و خلافت به بركرده بود، تا رعیت را در هیئت شبانی بفریبد و گرگ ایمان و جان آنان شود.
شهادت تو، نشانی از مظلومیت خطّ اهلبیت بود.
نویسنده: جواد محدثی
تنظیم: گروه دین و اندیشه تبیان
