مروری بر آثار ون‌گوگ به‌بهانه‌ی نمایش طرح‌های سیاه قلم‌اش در آمریكا
ونسان ون‌گونگ معتقد بود، طراحی ریشه همه چیز است.
وی یك بار به برادرش تئو، گفت: نمی‌تواند از طراحی دست بكشم، چراكه من واقعا مشت یك صنعت‌گر را دارم. از تو می‌پرسم، آیا تاكنون دیده‌ای از روزی كه كار طراحی را شروع كرده‌ام در این كار هیچ گونه دودلی به من دست داده باشد؟ فكر می‌كنم، تو بهتر از هر كس دیگر می‌دانی كه من با سعی و تلاش در این مسیر كار كرده‌ام و البته به ندرت در این جنگ قوی شدم.
اگر چه دوره كاری ون‌گوگ تنها یك دهه به طول انجامید، اما وی در حدود 1100 طرح مشهور را خلق كرد. وی از هر آنچه كه در اطرافش بود، از دهقان‌ها و پستچی‌ها گرفته تا مناظر طبیعی طرحی می‌كشید. طراحی در نظر وی از اهمیتی هم پایه نامه‌هایی برخوردار بود كه برای خانواده و دوستانش می‌نوشت. وی با طراحی افكارش را ثبت می‌كرد.
با این وجود در دنیای كنونی مردم با بیش از 800 تابلوی نقاشی وی آشنا هستند.
آثاری همچون «سالنی در یك تیمارستان» در موزه هنر متروپولیتن، «شب پر ستاره» در موزه هنر مدرن و «زنبق‌ها» در موزه پل گتی در لس‌آنجلس از مشهورترین آثار در تاریخ هنر به حساب می‌آیند.
اما این وضعیت ممكن است هفته آینده با نمایشگاه «ونسان ون گوگ: طرح‌ها» در آمریكا تغییر كند. این اولین بار است كه طرح‌های این هنرمند در آمریكا به نمایش درمی‌آیند.
این نمایشگاه كه سه‌شنبه آتی در آمستردام برگزار می‌شود، شامل 113 اثر از مجموعه‌های عمومی و خصوصی در سراسر جهان است.
بیست اثر از این نمایشگاه تا كنون در آمستردام نمایش داده نشده است.
كولتا ایوس، مسؤول بخش طرح‌ها و چاپ‌های موزه مت در آمستردام، در این باره گفت: طراحی همیشه بخش مهم آثار ون‌گوگ بوده است. او یك نویسنده بود؛ فردی با قلمی در دستش.
هدف از راه‌اندازی این نمایشگاه روایت داستان پروسه كاری ون‌گوگ در طراحی و آب رنگ بوده است.
ون گوگ در سراسر زندگی‌اش به دلایل بسیار متفاوتی جذب طراحی می‌شد. اول، احساس می‌كرد، قبل از آنكه وارد دنیای رنگ شود، باید در دنیای قلم سیاه و سفید استاد شود. گاهی به دلایل اقتصادی به این كار می‌پرداخت، چرا كه مداد و سیاه قلم بسیار ارزان‌تر از بوم نقاشی و رنگ بود.
او همچنین از طراحی به عنوان راهی برای كار كردن بر روی موضوعاتی استفاده می‌كرد كه به آنها علاقه داشت. این موضوعات شامل درختان در زمستان، جاده‌هایی كه دو طرف آنها درخت بود، یا مناظر گسترده‌ای از زمین‌های گندم، بود.
ایوز، مسؤول بخش هنر مدرن و معاصر موزه مت، گفت: اما همیشه طراحی برای ون گوگ آسان نبوده است، او با قلم سیاه و سفید می‌جنگیده است. اما در سال 1888 زمانی كه به آرلس رسید، نی و مداد را كشف كرد، آنگاه ارتباط صمیمانه‌تری با ابزارش پیدا كرد. هر چه با نی بیشتر كار می‌كرد، نرم‌تر، انعطاف‌پذیرتر و راحت‌تر می‌توانست از آن استفاده كند.
معمولا گمان می‌رود، اكثر هنرمندان از طراحی به عنوان مطالعاتی برای نقاشی‌های بزرگتر و كامل‌تر بهره می‌جویند. اما ون‌گوگ گاهی متضاد آن عمل می‌كرد. او برخی از نقاشی‌هایش را بعدا در فرم طرح‌های سیاه‌قلم دوباره می‌كشید، آنگاه آنها را برای دوستان هنرمندش امیلی برنارد و جان راسل و برادرش می‌فرستاد، تا آنها را با پروسه كارش آشنا كنند. هیچ كدام از این طرح‌ها كپی دقیق از تابلوی نقاشی‌هایش نیستند چرا كه وی در هر كدام جزئیات جدیدی افزوده است.
گاهی محققان درباره اینكه ون‌گوگ در ابتدا طرح سیاه قلم اثری را خلق كرده یا تابلوی رنگی‌اش را، دچار ابهام می‌شوند. تا جایی كه سه تابلوی «یك سرباز» ZOUAVE كه یكی یك اثر آب رنگ متعلق به مجموعه موزه مت است و یكی یك تابلوی نقاشی متعلق به موزه ون‌گوگ و دیگری طرح سیاه قلم متعلق به موزه گاگنهایم است همواره مورد بحث محققان بوده‌اند.
g> مطالب مرتبط هفتم مردادماه سالروز درگذشت ونسان ون گوگ منبع : ایسنا
