مصاحبه با پرگل کلانتری
(برنده مدال طلا از نمایشگاه اختراعات ژنو)
لطفاً خودتان را معرفی کنید.
«پرگل کلانتری» هستم از استان مرکزی؛ 17 سال دارم و در مقطع پیش دانشگاهی دبیرستان شاهد درس می خوانم.
تا به حال چه اختراعاتی داشته اید و نظرتان در مورد نمایشگاه اختراعات ژنو چیست؟
من 14 اختراع دارم که این دومین آنهاست و فقط همین یکی را به نمایشگاه ژنو ارائه دادم. این دستگاه برای کنترل علائم حیاتی راننده است.
جشنواره ژنو، فرصتی عالی است برای اینکه بتوانیم اختراعاتمان را به نمایش عمومی بگذاریم و اگر مدال هم بیاوریم و اختراعمان جهانی شود که خیلی عالی می شود.
لطفاً در مورد اختراعتان توضیح دهید.
وقتی راننده هنگام رانندگی دستش را روی فرمان قرار می دهد ضربان قلب و دمای بدن وی از طریق دیود PHOTO SENSOR و SENSOR حرارتی که روی فرمان کار گذاشته شده مشخص می شود. این اطلاعات (ضربان قلب و دمای بدن) روی مانیتوری که وسط فرمان قرار دارد نمایش داده می شود و راننده می تواند هنگام رانندگی از ضربان قلب و دمای بدنش اطلاع پیدا کند. اگر این علائم حیاتی از حالت نرمال خارج شود دستگاه می تواند به راننده هشدار دهد و اگر راننده یا خلبان از قبل بیماری داشته باشد می تواند قبل از اینکه حادثه ای برایش پیش بیاید وضعیت خودرو یا هواپیما را کنترل کند.
در ضمن این دستگاه حافظه ای دارد که هر 5 دقیقه یک بار وضعیت فیزیکی بدن راننده، سرعت و بسته بودن کمربند را کلاً در حافظه قرار می دهد و اگر تصادفی رخ دهد حافظه ایست می کند و راننده می تواند این وضعیت را ببیند و از آن استفاده کند. همچنین پلیس می تواند ببیند راننده قبل از تصادف چه سرعتی داشته، کمربند بسته بوده یا نه، وضعیت فیزیکی بدن راننده چگونه بوده و دمای بدن و ضربان قلب وی نیز مشخص می شود.
چه عاملی باعث شد شما این اختراع را انجام دهید؟
در کشور ما چند سالی است که سکته های قلبی خیلی رایج شده و در شهر خودمان (اراک) هم چند سانحه رانندگی اتفاق افتاد که راننده هنگام تصادف سکته قلبی کرده بود و یک سانحه خیلی دلخراش هم به وجود آمده بود که اتومبیلی وارد یک مغازه شده بود و علاوه بر راننده، افرادی که در مغازه بودند همه از بین رفته بودند. من وقتی این صحنه را دیدم خیلی به آن فکر کردم و با خودم گفتم اگر دستگاهی داخل اتومبیل باشد تا افرادی که دچار بیماری قلبی یا بیماری های خاصی هستند بتوانند علائم حیاتی خود را از طریق آن چک کنند، می تواند عاملی باشد که هم جان خود را به خطر نیندازند هم جان افراد دیگر را.
مشوقین شما در این زمینه چه کسانی بودند.
پدر و مادرم از مشوقیّن من بودند.
آیا تا به حال در کارهایتان با شکست مواجه شده اید؟
خیلی. من در کارهایم خیلی شکست خورده ام: گاهی اوقات دستگاهم جواب نمی داد، گاهی قطعاتی لازم داشتم که در ایران نبود، مشکلاتم زیاد بود و سعی کردم از هر شکستی که خوردم تجربه ای به دست بیاورم برای کارهایی که بعداً می خواهم انجام بدهم.
و سخن آخر؟
می خواستم از باشگاه پژوهشگران دانشگاه آزاد اراک که مقداری از هزینه سفر مرا تقبل کردند تشکر کنم؛ همین طور از آموزش و پرورش. از پدر و مادرم و آقای رستگار نیز تشکر می کنم. ایشان خیلی برای ما زحمت کشیدند، امیدوارم همیشه سالم و سلامت باشند.
مشخصات افراد شركت كننده در مسابقات و عرصه اختراعات و تكنولوژی های جدید 2005 ژنو از ایران
