زبان و مزه ی غذاها
حس چشایی و بویایی خیلی نزدیک به هم کار می کنند. اگر شما نتوانید بوی غذایتان را تشخیص دهید، مسلماً تشخیص مزه و طعم آن خیلی دشوار می شود.
احتمالا وقتی سرما ی سختی می خورید متوجه این مساله می شوید. وقتی که بینی شما مسدود شده است و هیچ بویی را نمی توانید استشمام کنید.
چشیدن طعم و مزه ی غذاها کار زبان شماست. تمام سطح روی زبان شما از حسگرهای کوچکی پوشیده شده است که "پرزهای چشایی" نامیده می شود.
کافی است زبان خود را در آینه نگاه کنید، می توانید گروه کوچکی از این پرزها را ببینید. آنها به شکل ناهمواری هستند. هر پرز دارای یک ورودی است، تکه های کوچک غذا و آشامیدنی ه، داخل این ورودی ها می شود.
سپس در آنجا حسگرهای چشایی اطلاعات خود را درباره ی طعم و مزه جمع می کنند و این اطلاعات را به مغز ارسال می کنند و مغز تصمیم می گیرد که تکه ی مورد نظر که در دهان است چه مزه ای دارد.
پرزهای چشایی در مکان های مختلف زبان، برای تشخیص مزه های مختلف قرار گرفته است. زبان تنها قادر به تشخیص چهار مزه است که عبارت است از شیرین، ترش، تلخ و شور.
باقی مزه ها مخلوطی از بو و مزه است. و در اینجا بینی کمک می کند که مزه ی غذا را بهتر درک کنیم.
مطالب مرتبط
