مناجات علی (ع) از خشیت خدا
عروهَ بن زبیر گفت: روزی در مسجد رسول خدا (ص) با جمعی از اصحاب آن حضرت نشسته بودیم. اعمال و عبادتهای جنگجویان جنگ بدر که اهل بیت رضوانند یاد می کردیم. ناگاه ابو درداء گفت: ای مردم! آیا می خواهید شما را به کسی خبر دهم که ثروت او از همه صحابه کمتر، و عمل او از همه بیشتر، و تلاش و کوشش او در عبادت زیادتر بود. کیست آن شخص؟او علی بن ابی طالب(ع) است.به خدا سوگند،کسی از آن اهل مجلس نبودند جز اینکه چهره خودشان را برگردانند
مردی از انصار گفت: سخنی که ابراز کردی، هیچکس با تو موافق نبود. ابودرداء گفت: من آنچه دیده بودم برای شما بیان کردم، شما نیز هر چه از دیگران دیده اید بگویید. من شبی در نخلستان بنی النجار به خدمت آنحضرت رسیدم که از دوستان کناره گرفته بود و در پشت درختان خرما پنهان گردید و به آواز محزون و نغمه دردناک می گفت: خدایا بسیاری از گناهان مهلک و نابود کننده ای از من سر زد و تو بردباری نمودی از آنکه مرا در مقابل آن گناهان عذاب نمایی. و بسیاری از بدیها که از من صادر شده با کرم و بزرگواریت مرا رسوا نکردی. خدایا اگر عمر من در گناهان طولانی شود و گناهان من در نامه اعمالم بزرگ شود. من جز تو به آمرزش کسی امید ندارم. و به جز تو از خوشنودی کسی امید نداردم. صدای مناجات علی مرا متوجه خویش کرد، بدنبال صدا رفتم ، ناگاه دیدم، ناله کننده امیرالمومنین (ع) است.
سیره ماه رمضان و روزه داران / مهدی احدی
برای خرید اشتراک کتاب کلیک کنید.
برای خرید کتب اسلامی کلیک کنید.
