سپاسی برای روشنی برزخ

سپاس خدائى را كه اول است بى آنكه پیش از او اولى باشد، و آخر است بى آنكه پس از او آخرى باشد خدائى كه دیده‏هاى بینندگان از دیدنش فرو مانده و اندیشه‏هاى توصیف كنندگان از وصفش عاجز شده‏اند. آفریدگان را به قدرت خود پدیده آورده، و ایشان را بر وفق خواست خود اختراع فرموده، آنگاه در طریق اراده خود روان ساخته و در راه محبت خود برانگیخته، در حالى كه از حدى كه بر ایشان تعیین نموده قدمى پیش و پس نتوانند نهاد، و براى هر یك از ایشان روزى معلوم مقسومى قرار داده: هر كه را فزونى داده، كاهنده‏اى را نیروى كاستن آن نیست . و هر كه را كاستى داده افزاینده‏اى را قدرت افزون بر آن نیست سپس براى او در زندگى مدت معلومى تعیین كرده و پایان معینى قرار داده كه با روزهاى عمر خود بسوى آن گام بر مى‏دارد و با سالهاى زندگیش به آن نزدیك مى‏شود، تا چون به پایان مدتش رسید و پیمانه عمرش را پر كرد او را به طرف ثواب سرشار یا عقاب وحشتبار خود فرا كشد، و به آئین عدالت كسانى را كه بدى كرده‏اند به عمل خود و آنان را كه نیكوئى كرده‏اند به نیكى جزا دهد.

و سپاس خدائى را كه اگر بندگانش را از شناختن آئین سپاسگزاریش بر عطایاى متواترى كه به ایشان داده و نعمتهاى پیوسته‏اى كه بر ایشان كامل ساخته محروم مى‏ساخت، در نعمتهایش تصرف مى‏كردند و سپاس نمى‏گزاردند و در روزیش دست مى‏گشودند و شكر نمى‏كردند، و اگر چنین مى‏بودند از حدود انسانیت به مرز بهیمیت مى‏رفتند، و چنان مى‏بودند كه در كتاب محكم خود وصف كرده است «ایشان جز مانند چار پایان نیستند بلكه خود گمراه‏ترند».

و سپاس خداى را بر آنچه از خدائى خود بما شناسانده، و بر آنچه از شكر خود به ما الهام كرده، و بر آن درها كه از علم ربوبیتش بر ما گشوده و بر اخلاص در توحیدش كه ما را به آن رهبرى كرده و ما را از كجروى و شك در كار خودش دور ساخته، چنان سپاسى كه به آن در زمره سپاسگزاران خلقش زندگى كنیم، و بر هر كه به خشنودى و عفوش پیشى جسته سبقت گیریم.

سپاسى كه تاریكى‏هاى برزخ در پرتوش بر ما روشن شود و راه رستاخیز را بر ما هموار سازد و منازل ما را در پیشگاه گواهان از فرشتگان و پیغمبران و امامان بلند گرداند. در آن روزى كه هر كسى به سزاى عمل خود مى‏رسد، و به مردم ستم نمى‏شود. روزى كه به هیچ وجه دوستى به كار دوستى نمى‏خورد و كسى ایشان را یارى نمى‏كند.

سپاسى كه در نامه نوشته شده‏اى كه مقربین آن را مشاهده مى‏كنند از جانب ما با على علیین بالا رود.

سپاسى كه چون از هول رستاخیز چشمها خیره شود دیده‏هاى ما به آن روشن گردد و چون روى‏ها سیاه شود چهره‏هاى ما به آن سفید گردد. سپاسى كه در پرتوش از آتش دردناك خدا آزاد شویم و به جوار كرمش در آئیم.

سپاسى كه به یمن تأیید آن شانه بر شانه فرشتگان مقرب او زنیم، و در اقامتگاه جاودانى و سراى عزت سرمدیش در سلك پیغمبران مرسل در آئیم.

سپاس خدائى را كه زیبائی هاى آفرینش را براى ما برگزید و روزی هاى پاكیزه را بر ما روان ساخت، و ما را به تسلط بر همه آفریدگان برترى داد و از این جهت همه مخلوقاتش ما را به قدرت او فرمانبردار، و به نیرویش از اطاعت ما ناچارند و سپاس خدائى را كه در احتیاج ما را از غیر خود فرو بست. پس در برابر این همه نعمت چگونه بر سپاس او طاقت داریم؟ یا كى توانیم شكرش را بجا آریم؟ چنین كار محال است، نه جاى استفهام و سؤال است!

سپاس خدائى را كه براى قبض و بسط اعضاء (وجوارح) (ابزار) و آلات و عضلاتى در بدن ما تركیب كرد، و ما را از آسایش هاى زندگى بهره‏مند گردانید، و اعضائى براى كار در پیكر ما برقرار كرد و ما را از روزى‏هاى پاكیزه اطعام فرمود، و به فضل خود توانگر ساخت، و به نعمت خود سرمایه بخشید، سپس ما را به پیروى اوامر خود فرمان داد تا طاعتمان را بسنجد، و از ارتكاب نواهى خود نهى فرمود تا شكرمان را بیازماید، پس از راه امرش منحرف شدیم و بر مركب نهیش برآمدیم با این حال به عقوبت ما شتاب نكرد، و در انتقام ما تعجیل نفرمود، بلكه به رحمت خود از روى كرم با ما مدارا كرد، و به مهربانى خویش از روى حلم ، بازگشتن ما را انتظار كشید

و سپاس خدائى را كه ما را به توبه رهبرى كرد و آن را جز از فضل او نیافته‏ایم. پس اگر جز این یك نعمت از فضل او را به شمار نیاوریم هر آینه عطاى او در حق ما بزرگ و احسانش درباره ما جلیل و فضلش بر ما عظیم خواهد بود. زیرا سنت او در باب توبه نسبت به اقوام قبل از ما چنین نبود او به حقیقت آنچه را كه تاب تحمل آن را نداشتیم از ذمه ما برداشته و بیرون از حد طاقتمان تكلیف نفرموده و جز به كار آسانمان نگماشته و براى هیچ یك از ما حجتى و عذرى باقى نگذاشته .

پس بدبخت از میان ما كسى است كه بر خلاف رضاى خدا خود را به هلاك افكند، و نیكبخت كسى است كه روى دل بسوى او آورد.

پس بدبخت از میان ما كسى است كه بر خلاف رضاى خدا خود را به هلاك افكند، و نیكبخت كسى است كه روى دل بسوى او آورد.

سپاس خداى را بهر آن آئین كه نزدیكترین فرشتگان به او و گرامى‏ترین آفریدگان او و پسندیده‏ترین ستایش كنندگان در پیشگاه او وى را سپاس گذارده‏اند، سپاسى كه از دیگر سپاس ها برتر باشد مانند برترى پروردگار ما بر همه آفریدگانش .

سپس حمد او را بجاى هر نعمتى كه بر ذمه ما و همه بندگان گذشته و بازمانده خود دارد، به شماره هر چیزى كه از همگى آنها علم او بر آن احاطه كرده و بجاى هر یك از آنها چندین برابر آن همیشه و جاوید تا روز رستاخیز.

سپاسى كه كشش آن پایان نپذیرد و شماره‏اش به احصا در نیاید، و به نهایتش دسترسى و براى مدتش انقطاعى نباشد.

سپاسى كه موجب رسیدن به طاعت و عفو او، و سبب خشنودى، و وسیله آمرزش، و راه بسوى بهشت، و پناه از انتقام، و ایمنى از خشم، و پشتیبان طاعت، و مانع از نافرمانى، و مددكار بر اداء حق و وظائف او باشد. سپاسى كه به آن در میان نیكبختان از دوستانش نیكبخت شویم و بوسیله آن در سلك شهیدان شمشیرهاى دشمنانش درآئیم. همانا كه خدا یارى دهنده و ستوده است.

ترجمه صحیفه سجادیه

تنظیم شده توسط موسوی - دین و اندیشه