دو نعمت بزرگ الهی به بندگان
خداوند دو نعمت بزرگ به بندگانش داد: ا- توبه : در توبه را باز گذاشت تا این که آمرزیده از این جهان کوچ کنیم. امام سجاد(ع) در یکی از دعاهایش می فرماید: خدایا، برای بندگانت در عفو را بنام توبه باز کردی و در کتاب خود فرمودی که به سوی خداوند بازگشت کنید، بازگشت خالص، پس کسی که غافل از وارد شدن در این درگاه بعد از گشودن شود عذری ندارد. چه چیزی عذر او خواهد بود. 2- دعاء است: زیرا شدائد و هوم و آلام و حوادث و بیمارهای دنیوی زیاد است و اگر دعاء نبود با اینها چه می کردیم. ما فریادرسی به غیر خدا نداریم، با دعا باید آن همه مشکلات را بر طرف نمود چنانکه حضرت علی(ع) در برخی از فقرات نهج البلاغه می فرماید: ایمانتان را به توسط صدقه نگه دارید، و اموال خودتان را با پرداختن زکات حفظ کنید، و امواج بلایا را با دعا دفع کنید. باید قدر نعمت دعاء را بدانید، به ویژه در این ماه و در این شب ها، که خداوند هیچ سائلی را بر طبق بعضی اخبار محروم نمی کند. بعضی از دعاها در اثر این که شرایط را ندارد مستجاب نمی شود و در عین حال تو را محروم نمی کند در مقابل آن، چیزی را می دهد. عمده شرایط دعاء انقطاع از خلق است، و به کلی از همه چیز و همه کس چشم پوشیدن و توسل به واسطه ای های حق است. و جاری نمودن اشک از دیده ها است. اگر در میان جمعی یک نفر گریه کند خداوند همه را مورد ترحم خویش می سازد. البته وسائط همان پنج تن آل عبا می باشد.
عنوان الکلام/ علامه محمد باقر فشارکی اصفهانی/ محقق استاد مهدی احدی
برای خرید کتاب عنوان الکلام کلیک کنید.
برای خرید کتب اسلامی کلیک کنید.
