توصیه های بهداشتی برای حضور در مساجد
رعایت بهداشت هنگام حضور در مساجد موضوعی مهم است که خصوصا در روزهای ماه مبارک رمضان که حضور افراد در این مکان مقدس زیادتر می شود، باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
اما چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟
بهداشت کفش ها
اولین شرط ورود به مسجد آن است که کفش های مان را درآوریم و به مسوول کفشداری بسپاریم، اما در برخی مساجد دیده می شود که برای حفظ کفش از کیسه های پارچه ای یا نایلونی مشترک که برای همراه بردن کفش در محل کفش کنی قرار دارد استفاده می کنند. نکته قابل توجه آن است که این کیسه ها به دلیل آن که به صورت عمومی و دائم استفاده می شوند، خود حاوی هزاران میکروب بیماری زا هستند که نه تنها می توانند کفش های مان را آلوده تر کنند، بلکه لباس نمازگزار و حتی فرش های داخل مسجد را نیز آلوده کرده و این آلودگی را به افراد دیگر منتقل می کنند.
در این مواقع استفاده از کیسه های نایلون یک بار مصرف گزینه مناسبی برای حمل کفش به داخل مسجد محسوب می شود.
بهداشت جوراب ها
در هر پا حدود 250 هزار غده عرق وجود دارد. بنابراین پا محل عرق کردن است. این عرق کردن در برخی معمولی و در برخی دیگر مشکل ساز است.
در مواقعی که پا عرق می کند جوراب خصوصا نخی آن می تواند موجب جذب و تبخیر عرق در تماس با هوا شود، اما اگر بهداشت پا رعایت نشود یا پا به مدت طولانی در کفش محبوس بماند یا جنس جوراب و کفش نامناسب باشد، تبادل هوایی، از طریق جوراب به حداقل رسیده و باکتری های موجود در پوست پا در شرایط بی هوازی بوی نامطبوعی را تولید می کند.
بر این اساس لازم است در اماکن مقدسی مانند مسجد از جوراب های نخی، سفید و تمیز و کفش مناسب استفاده کنید. این کار می تواند به رفع خستگی و رفع بوی بد پا کمک کند.
همچنین توصیه می شود در محیط هایی مانند مسجد که افراد متعددی تردد می کنند با پای برهنه راه نروید.
استفاده از جوراب تا حد امکان انتقال بیماری های پوستی پا را به حداقل می رساند. زگیل ها و قارچ های کف پا و لای انگشتان ازجمله بیماری های شایعی هستند که می توانند به راحتی در اثر تماس پای برهنه با فرش یا زمین آلوده از یک فرد به فرد دیگر منتقل شود.
از سوی دیگر جوراب می تواند از خراشیدگی، ساییدگی و بریدگی پا تا حد زیادی جلوگیری و محافظت کند که رعایت این امر خصوصا در افراد دیابتی که اختلال حس پا دارند از بریدگی ها و زخم شدن پا جلوگیری می کند.
بهداشت چادرها
در اغلب مساجد چادرهایی موسوم به چادر نماز را برای استفاده نمازگزاران در قفسه های خاصی قرار داده اند.
این چادرها به دلیل آن که به صورت عمومی و مشترک استفاده می شوند مصرف آن ها طبق قانون وزارت بهداشت ممنوع است. این چادرها می توانند منشأ انتقال آلودگی ها از افراد گوناگون باشند. بد نیست بدانید هنگام عطسه، سرفه و صحبت کردن به صورت ناخودآگاه قطره های مخاطی از دهان خارج و به این چادرها منتقل می شود. اگر افراد بیمار باشند می توانند بیماری هایی نظیر سل، سرماخوردگی و همچنین عفونت های گوشی، چشمی، پوستی و... را به دیگران انتقال دهند.
اگر قرار است چادری برای استفاده عموم در مسجد گذاشته شود باید به صورت یک بار مصرف در پوشش های استریل ارائه شده و پس از مصرف شسته شوند.
فاخره بهبهانی – جام جم
برای شرکت در بحث های انجمن سایت مرتبط با بهداشت و سلامت، اینجا را کلیک کنید.
* مطالب مرتبط:
توصیه‌هایی برای مسجدی ها علیه آنفلوآنزای خوکی
بخش تغذیه و سلامت تبیان
