ترسو بودن
نقطه مقابل "شجاعت"، "جبن" و ترسو بودن است. برای شناخت شجاعت و اهمیت آن، لازم است به بررسی "جبن" پرداخت.
از آن جا که در نظر مردم و نیز دیدگاه احادیث، ترسو بودن، امری ناپسند تلقی می شود، معلوم می شود که شجاعت امری پسندیده و نیکوست. گر چه به طور معمول، انسان هر چه قوی تر و نیرومندتر باشد، شجاع تر نیز خواهد بود، ولی گاه ممکن است شخصی قوی باشد، اما شجاع نباشد، و یا این که شجاع باشد، ولی قوی و نیرومند نباشد. حضرت علی علیه السلام در باره جبن و ترسو بودن، چنین می فرماید:
"الجبن منقصة؛
ترسو بودن، نقص و کاستی است."
"الجبن افة، العجز سخاف؛
ترسو بودن، آفت و بی چارگی است، ناتوانی، سفاهت و کم عقلی [یا ضعف] است."
"احذروا الجبن فانّه عار و منقصة؛
از ترسو بودن بپرهیزید! زیرا ننگ و نقص است."
آن حضرت ما را از مشورت کردن با انسان ترسو، بازداشته و می فرماید:
"لا تشر کنّ فی رایک جباناً یضعّفک عن الامر، و یعظّم علیک ما لیس بعظیم؛
ترسو را در رای و نظر خویش شریک مساز! او تو را در مقابل آن کار[مورد مشورت]، ضعیف ساخته و کاری را که بزرگ [و دشوار] نیست، بر تو بزرگ [و دشوار] می نماید."
آن حضرت، غیبت رزمنده ترسو را از حضورش در میدان رزم و مبارزه، بهتر دانسته و می فرماید:
"لا یحل للجبان ان یغزو لا نه ینهزم سریعاً؛
برای ترسو حلال [و جایز] نیست که بجنگد، زیرا زود فرار می کند [و با تضعیف روحیه سایر رزمندگان، موجب شکست می شود]."
آن حضرت همین مطلب را از قول پیامبر اکرم صلی الله علیه واله نیز نقل می کند، که آن حضرت صلی الله علیه واله فرمود:
"من احسّ من نفسه جبناً فلا یغز؛
هر کس در خودش احساس ترس نمود [به جنگ نرود و] نجنگد."
منبع : ورزش در اسلام ، حسین صبوری
