سحرگاهان به قصد روزه داری/
شدم بیدار از خواب و خماری/
برایم سفره ای الوان گشودند/
به آن هرلحظه ای چیزی فزودند
...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : پنج شنبه 1389/05/21
خود سازی ( طنز)
| سحرگاهان به قصد روزه داری |
| شدم بیدار از خواب و خماری |
| برایم سفره ای الوان گشودند |
| به آن هرلحظه ای چیزی فزودند |
| برنج و مرغ و سوپ وآش رشته |
| سُس و استیك با نان برشته |
| خلاصه لقمه ای از هرچه دیدم |
| كمی از این كمی از آن چشیدم |
| پس از آن ماست را كردم سرازیر |
| درون معده ام با اندكی سیر |
| وختم حمله ام با یك دو آروغ |
| بشد اعلام بعداز خوردن دوغ |
| سپس یك چای دبش قند پهلو |
| به من دادند با یك دانه لیمو |
| خلاصه روزه را آغاز كردم |
| برای اهل خانه ناز كردم |
| برای اینكه یابم صبر و طاقت |
| نمودم صبح تا شب استراحت |
| دوپرس ِ كلّه پاچه با دو كوكا |
| كمی یخدر بهشت یك خورده حلوا |
| به افطاری برایم شد فراهم |
| زدم تو رگ كمی از زولبیا هم |
| وسی روزی به این منوال طی شد |
| نفهمیدم چه سان آمدو كی شد |
| به زحمت صبح خود را شام كردم |
| به خودسازی ولی اقدام كردم |
| به شعبان من به وزن شصت بودم |
| به ماه روزه ده كیلو فزودم |
| اگرچه رد شدم در این عبادت |
| به خودسازی ولیكن كردم عادت |
| خدایا ای خدای مهر و ناهید |
| بده توش و توانی را به«جاوید» |
| كه گیرد سالیان سال روزه |
| اگرچه او شود از دم رفوزه |
محمد جاوید
تهیه و تنظیم : بخش ادبیات تبیان
