تبیان، دستیار زندگی
شعری درباره وداع با ماه شعبان المعظم ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

ربنا اغفرلنــا آید به گوش
ماہ رمضان

ماه شعبـان المعظم شـد تمــــام
از افق كم كم نمایان شد صیام
سفره شعبـان دگـر برچیده شد

تا هلال مــاه رحمت دیده شـد

ماه شعبان ماه ختم الانبیاست
مــاه میــلاد معـز الاولیــاست
رفت ماه حضرت ختمی مآب
چشم گردون ازفراقش پر زآب
میرود شعبان مـه پاك رسـول
مــاه گل های گلستـان بتــول
دوریش برما بسی دشوار باد
هركجا رفتی خدایش یار باد
میرسد سال دگر باعشق وشور
ماه شعبان ماه رحمت ماه نور
لیك عمر ما شود روزی تمام
چون دهد پیك اجل بر ما پیام
پس بیــا قدر مـه شعبــان بدار
تا كه هستی زنده ای پرهیزگار
میرسد اینك ببین مـاه صیـام
ماه توبه ماه محبوب صیـام
می وزد بوی دل انگیز نسیم
خیز در كوی هوالهو شو مقیم
ای گنه كـار به دام افتاده خیــز
اشك حسرت بر در این خانه ریز
میدهد راهت خــدای چاره ساز
می كند درب سرایش برتو باز
از ندامت اشك خود جاری نما
تا سحرگاهان سویش زاری نما
دست ابلیس و شیاطین بسته است
روزه دار از دام شیطان رسته است
درب توبه باز باشد این زمان
رو نما ای دل بسوی آسمـان
صبحگاهان درقیام و در ركوع
كن تضرع با خضوع و با خشوع
پشت این در شو مقیم و در بزن
گو به صاحب خانه بر من سر بزن
صاحب این خانه باشد ذوالكرم
مقدم مهمان بدارد محترم
ربنـا انـا سمعنــا ازسمــا
میرسد بانگ منادی بهر ما
ربنا اغفرلنــا آید به گوش
دیگ رحمت آمده اینك بجوش
خیز و ازاین فیض رحمانی بچش
بـرمعاصی خط بطلانی بكـش
گردراین مه توبه ات گردد قبول
هم خدا خشنود گردد هم رسول
من كه (مقدادم) ندارم توشه ای
شاید از این مه بچینم خوشه ای

سید رضا راستگو

تنظیم : بخش ادبیات تبیان