عقیده به ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) از نظر اقوام و ادیان (2)

مهدى موعود(علیه السلام) در كتب مقدسه هندیان

الف) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب اوپانیشاد

ب) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «باسك»

ج) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «پاتیكل»

د) بشارت ظهور حضرت بقیة اللّه(علیه السلام) در كتاب «وشن جوك»

هـ) بشارت ظهور حضرت ولى عصر(علیه السلام) در كتاب «دید»

و) بشارت ظهور حضرت قائم(علیه السلام) در كتاب «دادتگ»

ز) بشارت ظهور حضرت حجة اللّه(علیه السلام) در كتاب «ریگ ودا»

ح) بشارت ظهور آخرین حجّت خدا(علیه السلام) در كتاب «شاكمونى»

الف) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در «زبور داوود»

خوشبختانه هنگامى كه به ادیان آسمانى مراجعه مى كنیم، كتب آسمانى را سراسر مملوّ از امید، و سرشار از نویدهاى بهروزى و وعده هاى ظهور آن «مصلح جهانى» مى بینیم، و شاید براى برخى كمى تعجّب آور باشد كه در تمام ادیان و مذاهب بزرگ جهان، اعم از وثنیت، كلیمیت، مسیحیت، مجوسیت و آیین مبین اسلام . . . از مصلحى كه در پایان جهان ظهور خواهد كرد و به جنایتها و خیانتهاى انسانها خاتمه خواهد داد و شالوده حكومت واحد جهانى را، بر اساس عدالت و آزادى بنیان خواهد نهاد، گفتگو شده و برتر و بالاتر از همه، نوید ظهور آن مصلح بزرگ جهان، به خصوص در اسلام و قرآن نیز، به صورتى جامع تر، كامل تر، عمیق تر و جدى تر، مطرح شده است.

و جاى بسى خرسندى است كه اكثریّت قریب به اتّفاق نویدهایى كه در رابطه با ظهور «مصلح بزرگ جهانى» در كتابهاى آسمانى آمده است ـ اگر نگوییم همه آنها ـ تنها با وجود مقدّس مهدى موعود(علیه السلام)، آخرین بازمانده حجت الهى از امامان معصوم شیعه مطابقت دارد.

آرى اى عزیز ! نویدهاى مصلح بزرگ جهانى و بشارت ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) علاوه بر قرآن مجید در تمام كتب مذهبى اهل ادیان مانند: كتاب زند، كتاب جاماسب، كتاب شاكمونى، كتاب جوك، كتاب دیدبراهمه، كتاب باسك، كتاب پاتیكل، كتاب دادنگ، كتاب ضفیناى نبى، كتاب اشعیاء، كتاب وحى كودك، كتاب حُكى نبى، كتاب مكاشفات یوحناى لاهوتى، كتاب دانیال نبى، انجیل متى، انجیل لوقا، انجیل مرقس، و سایر كتابها و الواح ذكر شده، و در همه این كتابها نویدها و بشارتهاى ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) به عبارات و مضامینى كه همه اصالت و حقیقتِ «مهدویّت» را تأیید مى كنند، و آن را یك عقیده عمومى مشترك بین همه اُمّتها و ملّتها مى دانند، به روشنى بیان شده است.

اگر چه غیر از قرآن مجید، همه كتابهاى دیگر آسمانى مورد دستبرد و تحریف قرار گرفته است، ولى باز هم مطالبى در آنها دیده مى شود كه از دستبرد دگران مصون مانده، و در آنها عبارات و جملاتى از آمدن «مصلح جهانى» به چشم مى خورد.

جالب توجّه این كه: در تمام كتابهاى مقدّسى كه در میان اهل ادیان، به عنوان كتابهاى آسمانى شناخته شده و آورندگان آن كتابها به عنوان پیامبر، شناخته مى شوند، تصریحات زیادى به «مهدى موعود» شده است.

هر چند كه ما این كتابها را به عنوان «كتاب آسمانى» نمى دانیم، و یقین نداریم كه آورندگان آنها پیامبر بوده اند، بلكه معتقدیم كه آنها یا «پیامبر» بوده اند، یا این مطالب را از كتابها و تعلیم پیامبران گذشته اقتباس كرده اند، ولى شگفت آور است كه در برخى از این كتابها، بعضى از القاب خاص و اسامى مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) و حتّى سلسله «نسبى» آن حضرت و این كه وى از سلاله پاك پیغمبر آخرالزمان، و از فرزندان دختر آن پیغمبر، و آخرین جانشین آن حضرت است، نیز مشخص گردیده است.

اینك براى اثبات این مدّعا قسمتى از نویدها و بشارتهاى ظهور مهدى موعود(علیه السلام) را كه در كتب مذهبى اهل ادیان آمده است، از كتب مقدّسه هندیان، یهودیان، مسیحیان، زرتشتیان و سایر كتابهایى كه در میان پیروان خود به عنوان كتاب آسمانى شناخته شده، نقل مى كنیم، تا اصالت مسأله «مهدویت» و جهانى بودن اعتقاد به ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) به خوبى روشن شود.

مهدى موعود(علیه السلام) در كتب مقدسه هندیان

در كتابهاى مذهبى مقدّسى كه در میان هندیان به عنوان كتاب هاى آسمانى شناخته شده و آورندگان این كتاب ها به عنوان پیامبر شناخته مى شوند، تصریحات زیادى به وجود مقدّس مهدى موعود(علیه السلام) و ظهور مبارك آن حضرت شده است كه قسمتى از آنها از نظر خوانندگان گرامى مى گذرد.

الف) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب اوپانیشاد

در كتاب «اوپانیشاد» كه یكى از كتب معتبره و از منابع هندوها به شمار مى رود، بشارت ظهور مهدى موعود(علیه السلام) چنین آمده است:

«این مظهر ویشنو (مظهر دهم) در انقضاى كلّى یا عصر آهن، سوار بر اسب سفیدى، در حالى كه شمشیر برهنه درخشانى به صورت ستاره دنباله دار در دست دارد ظاهر مى شود، و شریران را تماماً هلاك مى سازد، و خلقت را از نو تجدید، و پاكى را رجعت خواهد داد . . . این مظهر دهم در انقضاى عالم ظهور خواهد كرد».([1] [10] )

با اندك تأملى در جملات بشارت فوق، ظاهر مى شود كه مقصود از «مظهر ویشنو» همان وجود مقدّس حجة بن الحسن العسكرى(علیه السلام) است؛ زیرا طبق روایات متواتر اسلامى آن حضرت در آخر الزمان و در پایان جهان، ظهور خواهد نمود و با شمشیر قیام خواهد كرد، و تمامى جباران و ستمگران روى زمین را از بین خواهد برد، و در دوران حكومت آن مظهر قدرت خداوندى، جهان، آفرینش نوینى خواهد یافت.

« مهدى(علیه السلام) بر اسب دست و پا سفیدى سوار است»

این عنوان كه در دومین فراز بشارت كتاب «اوپانیشاد» آمده است، در اخبار معصومین(علیهم السلام) بدان اشاره شده كه براى نمونه برخى از آنها را در اینجا مى آوریم:

در حدیثى از حضرت امیر مؤمنان على(علیه السلام) روایت شده كه در مورد ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) و به هنگام حركت آن حضرت از نجف به سوى مسجد سهله فرموده است:

«كَأنِّی بِهِ وَ قدْ عَبرَ مِنْ وادِی السّلام إلى مَسْجِدِ السَّهْلَةِ عَلى فَرَس مُحَجَّل لَهُ شِمْراخٌ یُزهِو وَ هُوَ یَدْعُو و یقول فی دعائهِ...».([2] [11] )

«گویى او را با چشم خود مى بینم كه در نزدیكى نجف از وادى السلام عبور كرده، به سوى مسجد سهله پیش مى رود در حالى كه بر اسب دست و پا سفیدى سوار است كه پیشانى سفید و درخشنده اى دارد، و همه درخشندگى آن را چون چراغ و ستاره مى بینند و او در آن حال دعا مى خواند . . .»

ب) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «باسك»

در كتاب «باسك» كه از كتب مقدّسه آسمانى هندوهاست، بشارت ظهور حضرت ولى عصر(علیه السلام) چنین آمده است.

«دور دنیا تمام شود به پادشاه عادلى در آخر الزمان، كه پیشواى ملائكه و پریان و آدمیان باشد، و حق و راستى با او باشد، و آنچه در دریا و زمین ها و كوه ها پنهان باشد همه را بدست آورد، و از آسمان ها و زمین و آنچه باشد خبر دهد، و از او بزرگتر كسى به دنیا نیاید».([3] [12] )

ج) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «پاتیكل»

در كتاب «پاتیكل» كه از كتب مقدّسه هندیان مى باشد و صاحب این كتاب از اعاظم  هند است و به گمان پیروانش، صاحب كتاب آسمانى است، بشارت ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) چنین آمده است:

«چون مدّت روز تمام شود، دنیاى كهنه نو شود و زنده گردد، و صاحب ملك تازه پیدا شود از فرزندان دو پیشواى بزرگ جهان كه یكى «ناموس آخر الزمان» و دیگرى «صدیق اكبر».

یعنى وصى بزرگتر وى كه «پشن» نام دارد. و نام آن صاحب ملك تازه، «راهنما» است، به حق، پادشاه شود، و خلیفه «رام» باشد، و حكم براند، و او را معجزه بسیار باشد. هر كه پناه به او برد و دین پدران او اختیار كند، سرخ روى باشد در نزد رام».

و دولت او بسیار كشیده شود، و عمر او از فرزندان «ناموس اكبر» زیاده باشد، و آخر دنیا به او تمام شود. و از ساحل دریاى محیط و جزایر سراندیب و قبر بابا آدم(علیه السلام) و از جبال القمر تا شمال هیكل زهره، تا سیف البحر و اقیانوس را مسخر گرداند، و بتخانه «سومنات» را خراب كند. و «جگرنات»([4] [13] ) بفرمان او به سخن آید و به خاك افتد، پس آن را بشكند و به دریاى اعظم اندازد، و هر بتى كه در هر جا باشد بشكند».([5] [14] )

از آنجا كه در این بشارت، الفاظ و تعابیرى به كار رفته است كه امكان دارد براى بعضى از خوانندگان نا مفهوم باشد بعضى از آنها را جهت روشن تر شدن مطلب توضیح مى دهیم:

1 ـ مقصود از «ناموس آخر الزمان»، ناموس اعظم الهى، پیامبر خاتم حضرت محمّد بن عبدالله(صلى الله علیه وآله وسلم) است.

2 ـ پشن، نام هندى حضرت على بن ابى طالب(علیه السلام) است.

3 ـ صاحب ملك تازه، آخرین حجّت خداوند حضرت ولى عصر(علیه السلام) است و راهنما، نام مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) است كه بزرگترین نماینده راهنمایان الهى و نام مقدّس وى نیز، هادى و مهدى و قائم به حق است.

4 ـ كلمه «رام» به لغت «سانسكریتى» نام اقدس حضرت احدیت (خدا) است.

5 ـ این جمله «هر كه به او پناه برد، و دین پدران او اختیار كند، در نزد رام، سرخ روى باشد» صریح است در این كه، حضرت مهدى(علیه السلام) جهانیان را به دین اجداد بزرگوارش، اسلام، دعوت مى كند.

6 ـ سومنات ـ بنا به نوشته علاّمه دهخدا، در كتاب لغت نامه بتخانه اى بوده است در «گجرات». و گویند: سلطان محمود غزنوى آن را خراب كرد، و «منات» را كه از بتهاى مشهور است و در آن بتخانه بود، شكست. و گویند: این لغت هندوى است كه مفرّس شده و آن نام بتى بود، و معنى تركیبى آن «سوم، نات» است: نمونه قمر، زیرا «سوم» به لغت هندوى قمر را گویند، و نات، تعظیم است. براى اطلاع بیشتر به لغت نامه دهخدا، ماده «سومنات» مراجعه فرمایید.

7 ـ و اما «جگرنات» به لغت سانسكریتى، نام بتى است كه هندوها آن را مظهر خدا مى دانند.

د) بشارت ظهور حضرت بقیة اللّه(علیه السلام) در كتاب «وشن جوك»

در كتاب «جوك» كه رهبر جوكیان هندو است و او را پیامبر مى دانند، در باره بشارت ظهور حضرت «بقیة الله»- ارواحنا فداه -  و رجعت گروهى از اموات در دوران حكومت عدالت گستر آن حضرت، چنین آمده است:

«آخر دنیا به كسى برگردد كه خدا را دوست مى دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او «خجسته» و «فرخنده» باشد. خلق را، كه در دین ها اختراع كرده و حق خدا و پیامبر را پایمال كرده اند، همه را زنده گرداند و بسوزاند، و عالم را نو گرداند، و هر بدى را سزادهد، و یك «كرور» دولت او باشد كه عبارت از چهار هزار سال است، خود او و اقوامش پادشاهى كنند».([6] [15] )

دو كلمه «فرخنده» و «خجسته» در عربى به (محمّد و محمود) ترجمه مى شود و این هر دو اسم، نام مبارك حضرت مهدى- ارواحنا فداه -  مى باشد، و شاید هم اشاره به «محمّد» و «احمد» باشد؛ زیرا در روایات اسلامى وارد شده است كه حضرت مهدى- ارواحنا فداه - دو نام دارد، یكى مخفى و دیگرى ظاهر است، نامى كه مخفى است «احمد» و آن كه ظاهر است «محمّد» مى باشد.

هـ) بشارت ظهور حضرت ولى عصر(علیه السلام) در كتاب «دید»

در كتاب «دید» كه از كتب مقدسه هندیان است بشارت ظهور مبارك حضرت ولى عصر- ارواحنا فداه -  چنین آمده است:

«پس از خرابى دنیا، پادشاهى در آخر الزمان پیدا شود كه پیشواى خلایق باشد، و نام او «منصور» باشد و تمام عالم را بگیرد، و به دین خود در آورد، و همه كس را از مؤمن و كافر بشناسد، و هر چه از خدا بخواهد بر آید».([7] [16] )

در برخى از روایات اسلامى، ائمّه معصومین(علیهم السلام) «منصور» را یكى از اسامى مبارك حضرت مهدى- ارواحنا فداه -  خوانده، و آیه شریفه:

«وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسرِفُ فِى القَتلِ اِنَّهُ كانَ مَنْصوراً»([8] [17] )

(هر انكه مظلوم كشته شود ما براى ولىاو حق - قصاص – قرار دادیم ،پس در كشتن اسراف نمىكند ، همانا او یارى شده است .)

را به آن حضرت تفسیر نموده اند كه آن یگانه باز مانده حجج الهى، ولىّ خون مظلومان و منصور و مؤیّد من عند الله است.

و در همین رابطه در ضمن حدیثى از امام باقر(علیه السلام) روایت شده است كه فرمود:

«القائِمُ مِنّا مَنصُورٌ بالرُّعْبِ، مُؤیَّدٌ بِالنَّصْرِ، تُطوى لَهُ الأرضُ، وَ تَظهَرُ لَهُ الكُنُوزُ، وَیبلغ سُلطانُهُ المَشرِقَ وَ المَغرِبَ».([9] [18] )

«قائم ما به وسیله رعب (در دل دشمنان) یارى مى شود، و با نصرت الهى تأیید مى گردد، زمین زیر پایش پیچیده مى شود، و گنجهاى زمین براى او ظاهر مى شود، ودولت او به شرق و غرب عالم مى رسد».

و) بشارت ظهور حضرت قائم(علیه السلام) در كتاب «دادتگ»

در كتاب «دادتگ» كه از كتب مقدّسه برهمائیان هند است، بشارت ظهور مبارك حضرت «قائم- ارواحنا فداه - » چنین آمده است:

«بعد از آن كه مسلمانى به هم رسد، در آخر الزمان، و اسلام در میان مسلمانان از ظلم ظالمان و فسق عالمان و تعدّى حاكمان و ریاى زاهدان و بى دیانتى امینان و حسد حاسدان بر طرف شود و به جز نام از آن چیزى نماند، و دنیا مملو از ظلم و ستم شود، و پادشاهان، ظالم و بى رحم شوند، و رعیّت بى انصاف گردند و در خرابى یكدیگر كوشند و عالم را كفر و ضلالت و فساد بگیرد، دست حق به در آید، و جانشین آخر «ممتاطا»([10] [19] ) ظهور كند و مشرق و مغرب عالم را بگیرد و بگردد همه جا (همه جهان را) و بسیار كسان را بكشد، و خلایق را هدایت كند، و آن در حالتى باشد كه تركان، امیر مسلمانان باشند، و ]او[ غیر از حق و راستى از كسى قبول نكند».([11] [20] )

آنچه در این بشارت و بشارتهاى قبلى در مورد ظهور مبارك حضرت مهدى- ارواحنا فداه - آمده است، اكثر آنها بدون كم و كاست با روایات اسلامى منطبق است، و ممكن است؛ برخى تصوّر كنند كه شاید بعضى از مطالب این پیشگویى كمى اغراق آمیز است، ولى باید توجّه داشت  كه همه فرازهاى این پیشگویى كه در ضمن، تعدادى از علایم ظهور را نیز بر شمرده است در بسیارى از روایات اسلامى آمده و حتّى در دو حدیث بسیار مفصّل و طولانى كه از رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) و امام صادق(علیه السلام) در مورد حوادث قبل از ظهور از آن دو بزرگوار نقل شده به تفصیل سخن رفته است كه ما به جهت اختصار از نقل آنها صرف نظر مى نماییم، و علاقه مندان مى توانند به منابعى كه در پاورقى آورده ایم، مراجعه فرمایند.([12] [21] )

ز) بشارت ظهور حضرت حجة اللّه(علیه السلام) در كتاب «ریگ ودا»

در كتاب «ریك ودا» كه یكى از كتب مقدّسه هند است، بشارت ظهور حضرت حجة الله- ارواحنا فداه -  چنین آمده است:

«ویشنو، در میان مردم ظاهر مى گردد . . . او از همه كس قوى تر ونیرومندتر است . . . در یك دست «ویشنو» (نجات دهنده) شمشیرى به مانند ستاره دنباله دار و دست دیگر انگشترى درخشنده دارد هنگام ظهور وى، خورشید و ماه تاریك مى شوند و زمین خواهد لرزید».([13] [22] )

در این بشارت، از ظهور انسانى ممتاز و با عظمت و برخى از نشانه هاى ظهور وى سخن رفته است كه در وقت ظهور با شمشیر آتشبار كه بسان ستاره دنباله دار است، قیام مى كند. و این تعبیر (یعنى: قیام با شمشیر) تعبیر دقیق و لطیفى است كه مضمون آن در رابطه با ظهور حضرت ولى عصر(علیه السلام) در احادیث اسلامى نیز آمده است.

ح) بشارت ظهور آخرین حجّت خدا(علیه السلام) در كتاب «شاكمونى»:

در كتاب «شاكمونى» كه از كتب مقدّسه هندیان مى باشد و به اعتقاد كفره هند، پیغمبر صاحب كتاب است و مى گویند: وى بر اهل خطا و ختن مبعوث بوده است، بشارت ظهور آخرین حجّت خدا حضرت ولى عصر- ارواحنا فداه - چنین آمده است:

«پادشاهى و دولت دنیا به فرزند سیّد خلایق دو جهان «گشن» بزرگوار تمام شود، و او كسى باشد كه بر كوه هاى مشرق و مغرب دنیا حكم براند و فرمان كند، و بر ابرها سوار شود، و فرشتگان كاركنان او باشند، و جنّ و انس در خدمت او شوند، و از «سودان» كه زیر خط «استوا» است تا سرزمین «تسعین» كه زیر قطب شمالى است و ماوراى بحار و ماوراى اقلیم هفتم و گلستان ارم تا باغ شداد را صاحب شود، و دین خدا یك دین شود و دین خدا زنده گردد، و نام او «ایستاده» باشد، و خداشناس باشد».([14] [23] )

«گشن» در لغت هندى نام پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله وسلم) است كه در این بشارت فوق، فرزند برومند وى را به نام «ایستاده» و «خدا شناس» نامیده، چنان كه شیعیان او را «قائم(علیه السلام)» و حضرت مهدى- ارواحنا فداه -  مى خوانند.

و امّا موضوع سوار شدن آن حضرت بر ابرهاى آسمان كه در این بشارت آمده است، یكى از بزرگترین امتیازات آن موعود مسعود است كه نه تنها در بشارت فوق و مكرّراً در بشارتهاى انجیل از آن سخن رفته است؛ بلكه در روایات متواتره اسلامى نیز به صورت یك امر جدّى و خارق العاده مطرح گردیده است.

زیرا پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله وسلم) و امامان معصوم(علیهم السلام) در مواردى كه از ظهور مبارك آن ولى مطلق الهى سخن رانده اند، سیر و حركت آن مصلح بزرگ جهانى را در ایّام ظهور خارق العاده دانسته، و به پیروان خود مژده داده اند كه حضرت مهدى(علیه السلام) با قدرت و جلال در حالى كه بر ابرهاى آسمان سوار است، ظهور خواهد فرمود.

چند نمونه از احادیث وارده

اینك براى اثبات این مدّعا و دلگرمى منتظران ظهور آن یگانه منجى عالم، به چند نمونه از احادیث وارده اشاره مى كنیم:

1 ـ علاّمه مجلسى در ضمن حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) نقل كرده كه آن حضرت فرمود: خداوند در شب معراج خطاب به من كرد و فرمود: . . .

«. . . وَ لاَُطَهِّرَنَّ الأَرْضَ بآخِرِهِمْ من أَعْدائی، وَ لاَُمَلِكَنَّهُ مَشارِق الأَرْضِ وَ مَغارِبَها، وَ لأُسَخِّرَنَّ لَهُ الرِّیاحَ، وَ لاَُذَلِلَنَّ لَهُ السَّحابَ الصِعابِ، ولأرقینّهُ فی الأسباب، ولأنصرنّهُ بجندی، وَ لاَُمِدَّنِّهُ بِمَلائِكَتِی، حتّى یُعْلِنَ دَعْوَتِی، وَیَجْمَعَ الخَلْقَ عَلى تَوحیدِی، ثُمَّ لاَُدِیمنّ مُلكَهُ، وَلاَُداوِلَنَّ الأیّامَ بَیْنَ أوْلِیائِی إلى یَوْم القِیامَةِ».([15] [24] )

«. . . و زمین را به وسیله او از دشمنانم پاك مى سازم؛ شرق و غرب جهان را به او تملیك مى نمایم؛ بادها را به تسخیر او در مى آورم؛ ابرهاى سخت و نا آرام را براى او رام مى گردانم، برترین ابزارها را در اختیار او مى گذارم، با سپاه خود او را یارى نموده و با فرشتگانم او را مدد و تقویت مى نمایم، تا دعوت مرا آشكار سازد و همه مخلوقات را بر توحید من گرد آورد. آنگاه دولت او را پایدار نموده و دوران حكومتش را تا پایان روزگار بین دوستانم جاودانه مى سازم».

2 ـ در حدیثى از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است كه فرمود:

«أما إنّ ذا القَرْنَیْنِ قَدْ خُیِّرَ السَّحابَیْنِ، فَاختارَ الذَّلُولَ وَ ذَخَرَ لِصاحِبِكُمُ الَصَّعْبَ.

فَقِیلَ لَهُ: وَ ما اَلصَّعْبُ؟

فَقالَ: ما كانَ مِنْ سَحاب فِیهِ رَعْدٌ وَصاعِقَةٌ وَ بَرْقٌ، فَصاحِبُكُمْ یَرْكَبُهُ!. أما إنَّهُ سَیَرْكَبُ السَّحابَ، وَ یَرْقَى فِی الأسبابِ: أسبابِ السَّماوات السَّبْعِ وَ الأَرَضِینَ السَّبع».([16] [25] )

«ذوالقرنین میان دو ابر مخیر شد: یكى ابر رام و دیگرى ابر نا آرام، و او ابر رام را براى خود بر گزید و ابر نا آرام را براى صاحب شما نگه داشت.

گفته شد: ابر نا آرام چیست؟

فرمود: ابرى كه با رعد و برق و غرّش باشد، كه صاحب شما سوار بر آن خواهد شد. آرى ! صاحب شما سوار ابر مى شود، همه اسبابها و ابزارها را زیر پا مى گذارد، اسبابهاى هفت آسمان و هفت زمین را».

بشارات ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «تورات»

در كتاب تورات كه از كتب آسمانى به شمار مى رود و هم اكنون در دست اهل كتاب و مورد قبول آنها است، بشارات زیادى از آمدن مهدى موعود و ظهور مصلحى جهانى در آخر الزمان آمده است كه چون مضمونهاى آن بشارات در قرآن كریم و احادیث قطعى و متواتر اسلامى به صورت گسترده اى وارد شده و نشان مى دهد كه مسأله «مهدویّت» اختصاص به اسلام ندارد، قسمتى از آن بشارات را در اینجا مى آوریم، و برخى از نكات آنها را توضیح مى دهیم تا موضوع تشكیل حكومت واحد جهانى، و تبدیل همه ادیان و مذاهب مختلف به یك دین و آیین مستقیم، برهمگان روشن شود.

گفتنى است كه چون در كتاب «عهد عتیق» (یعنى: تورات و ملحقات آن) همچون كتاب انجیل، از بازگشت و رجعت حضرت عیسى (علیه السلام)سخن به میان آمده است و این مطلب، رابطه مستقیم با ظهور حضرت مهدى(علیه السلام)دارد،  در ضمن بشارات ظهور حضرت مهدى(علیه السلام)، فرازهایى از «تورات» را آورده ایم  تا دانسته شود كه قوم یهود نیز بر اساس آنچه در كتابهاى مذهبى خودشان آمده است همچون مسلمانان به «رجعت» و بازگشت حضرت مسیح(علیه السلام)معتقدند. و در این باره تردید ندارند كه بالاخره روزى فرا مى رسد كه حضرت عیساى روح الله(علیه السلام)به زمین باز مى گردد و برخى از آنها را تنبیه و از برخى دیگر انتقام مى گیرد، هر چند كه بسیارى از آنان بر اثر آیات و معجزاتى كه از حضرت مهدى(علیه السلام)و عیساى مسیح(علیه السلام)مى بینند ایمان آورده و تسلیم مى شوند و در برابر حق خاضع و خاشع مى گردند.

اینك به قسمتى از بشاراتى كه در «تورات» و ملحقات آن آمده است، توجّه فرمایید:

الف) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در «زبور داوود»

در زبور حضرت داود(علیه السلام) كه تحت عنوان «مزامیر» در لابلاى كتب «عهد عتیق» آمده، نویدهایى در باره ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) به بیانهاى گوناگون داده شده است و مى توان گفت: در هر بخشى از «زبور» اشاره اى به ظهور مبارك آن حضرت، و نویدى از پیروزى صالحان بر شریران و تشكیل حكومت واحد جهانى و تبدیل ادیان و مذاهب مختلف به یك دین محكم و آیین جاوید و مستقیم، موجود است.

و جالب توجّه این كه، مطالبى كه قرآن كریم در باره ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) از «زبور» نقل كرده است عیناً در زبور فعلى موجود و از دست برد تحریف و تفسیر مصون مانده است.

قرآن كریم چنین مى فرماید:

(وَلَقَدْ كَتَبْنا فِی الزَّبورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الاَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحوُنَ).([17] )

«ما علاوه بر ذكر (تورات) در «زبور» نوشتیم كه ]در آینده[ بندگان صالح من وارث زمین خواهند شد».

مقصود از «ذكر» در این آیه شریفه، تورات موسى(علیه السلام) است كه زبور داود(علیه السلام)پیرو شریعت تورات بوده است.

این آیه مباركه از آینده درخشانى بشارت مى دهد كه شرّ و فساد به كلّى از عالم انسانى رخت بر بسته، و اشرار و ستمكاران نابود گشته اند، و وراثت زمین به افراد پاك و شایسته منتقل گردیده است. زیرا كلمه «وراثت و میراث» در لغت، در مواردى استعمال مى شود كه شخص و یا گروهى منقرض شوند و مال و مقام و همه هستى آنها به گروهى دیگر به وراثت منتقل شود.

به هر حال، طبق روایات متواتره اسلامى ـ از طریق شیعه و سنّى ـ این آیه شریفه مربوط به ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) مى باشد، و قرآن كریم این مطلب را از زبور حضرت داود (علیه السلام) نقل مى كند، و عین همین عبارت در زبور موجود است. و اینك متن زبور:

«(9) زیرا كه شریران منقطع مى شوند. امّا متوكّلان به خداوند، وارث زمین خواهند شد. (10) و حال اندكست كه شریر نیست مى شود كه هر چند مكانش را جستجو نمایى ناپیدا خواهد بود (11) امّا متواضعان وارث زمین شده از كثرت سلامتى متلذّذ خواهند شد (12) شریر بخلاف صادق افكار مذمومه مى نماید، و دندانهاى خویش را بر او مى فشارد (13) خداوند به او متبسّم است چون كه مى بیند كه روز او مى آید (14) شریران شمشیر را كشیدند و كمان را چلّه كردند تا آن كه مظلوم و مسكین را بیندازند، و كمانهاى ایشان شكسته خواهد شد (16) كمى صدّیق از فراوانى شریران بسیار بهتر است. (17) چون كه بازوهاى شریران شكسته مى شود و خداوند صدّیقان را تكیه گاه ا ست (18).

--------------------------------------------------------------------------------

[1] ـ اوپانیشاد، ترجمه محمّد دارا شكوه (از متن سانسكریت) ج 2، ص 637.

[2] ـ دلائل الامامة، ص 244 ـ منتخب الاثر، ص 519 ـ بحار الانوار، ج 52، ص 391، ح 214.

[3] ـ بشارات عهدین، ص 246 ـ علائم الظهور كرمانى، ص 18 ـ لمعات النور فی كیفیة الظهور، ج 1، ص 19، نور الانوار، ص 86، نور هفتم.

[4] ـ جگرنات به لغت سانسكریت نام بتى است كه هندوها آن را مظهر خدا مى دانند.

[5] ـ علائم الظهور كرمانى ص 17؛ لمعات شیرازى، ج 1، ص 18 ؛ نور الانوار، نور هفتم ؛ بشارات عهدین، ص 246 به نقل از كتاب زبدة المعارف، ذخیرة الالباب و تذكرة الاولیاء.

[6] ـ بشارات عهدین، ص 272 ـ علائم الظهور كرمانى، ص 18.

[7] ـ بشارات عهدین، ص 245؛ او خواهد آمد، ص 66؛ علائم الظهور كرمانى، ص 18.

[8] ـ سوره اسراء، آیه 33، جهت اطلاع بیشتر به كتاب المحجّة ص 127 ـ 129 مراجعه فرمایید.

[9] ـ بحار الانوار، ج 52، ص 191، ح 24 ؛ بشارة الاسلام، ص 99 ؛ و منتخب الاثر، ص 292.

[10] ـ ممتاطا: در زبان هندى به معنى «محمّد» است.

[11] ـ علائم الظهور كرمانى، ص 18 ـ او خواهد آمد، ص 80.

[12] ـ بحار الانوار، ج 6، ص 306 از رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) و ج 52، ص 254 از امام صادق(علیه السلام) ـ كافى، ج 8، ص 36، 42 ـ مهدى موعود، ص 1036، 1045 و بسیارى از منابع دیگر از تفسیر و حدیث.

[13] ـ او خواهد آمد، ص 65 به نقل از كتاب ریگ ودا، ماندالاى 4 و 16 و 24.

[14] ـ بشارات عهدین ، ص 242 ـ علائم الظهور كرمانى، ص 17 ـ او خواهد آمد ص 65.

[15] ـ بحار الانوار ،ج 52، ص 312.

[16] ـ بحار الانوار، ج 52، ص 321.

[17] ـ سوره انبیاء، آیه 105.

منبع: