حقیقت تلخ تغییر جنسیت

امروز در ایران بیش از هر کشور دیگری در جهان عمل های جراحی تغییر جنسیت انجام می شود.

دولت حتی نیمی از هزینه کسانی را که به کمک مالی نیاز دارند تامین می کند و تغییر جنسیت در شناسنامه ثبت می شود. دکتر علیرضا کاهانی، کارشناس پزشکی قانونی، درباره درمان ناهنجاری های جنسیتی می گوید:" این ناهنجاری ها از طریق درمانهای غیر جراحی شامل روان درمانی، هورمون تراپی، گروه درمانی و همچنین جراحی درمان می شوند."

دکتر سجاد، مدیر سایت ایران سلامت، با اشاره به اینکه درمانهای غیر جراحی برای این گروه مؤثرتر است، می افزاید:" به دلیل آنکه منشأ بیماری این اشخاص روانی است، باید با روانکاوی و روان پزشکی معالجه شوند زیرا، جسم سالم بدون روان سالم میسر نیست."

دکتر سیدمهدی صابری، روان پزشک پزشکی قانونی، نیز معتقد است:" از لحاظ علمی، هر بیماری که قصد عمل تغییر جنسیت را دارد، باید یک تا دو سال هورمون درمانی کرده و به صورت آزمایشی در نقش جنسی مخالف زندگی کند تا در مورد تصمیم خود نسبت به عمل جراحی اطمینان یابد، زیرا پس از عمل هیچ راه بازگشتی وجود ندارد. طی این مدت هم می توان برای آنها کارت موقت هویت صادر کرد. حال آنکه در کشور ما عملاً چنین دوره ای وجود ندارد و بیمار بدون گذراندن دوره آزمایشی، اقدام به عمل می کند که این نگران کننده است."

وی همچنین اعتقاد دارد:" بسیاری از مبتلایان به اختلال هویت جنسی به اختلال های روانی از جمله افسردگیهای شدید مبتلا هستند که به مجوز عمل نیاز ندارند."

دکتر حمید سجاد، به نحوه انجام نادرست این عمل ها اشاره کرده و می گوید:" به دلیل حساسیت این عمل ها، باید توسط پزشکان مجرب ارولوژیست و جراح پلاستیک انجام شود. اما دیده شده که پزشکان عمومی نیز این گونه جراحی ها را هم انجام می دهند که عوارض بسیاری برای فرد مبتلا به همراه دارد.

دخترها موفق ترند

دکتر رحمان فارسی، پزشکی است که در چند عمل تغییر جنسیت حضور داشته است. به عقیده او در عمل تغییر جنسیت کسانی که دختر می شوند، موفق ترند. او معتقد است پسرها نمی توانند زندگی عادی داشته باشند و ازدواج موفق و زندگی خانوادگی مطلوب در آنها به ندرت به چشم می خورد.

فارسی می گوید:" اکثر کسانی که تغییر جنسیت می دهند پس از جراحی دچار پشیمانی می شوند."

او با اشاره به برخی عواقب منفی از تغییر جنسیت به دلیل شرایط اجتماعی می افزاید:" این افراد در نهایت در جامعه پذیرفته نمی شوند و به سمت افسردگی و خودکشی می روند."

نبود الگوی مردانه در خانواده

به اعتقاد روان پزشکان، مردان مبتلا به ناهنجاری های جنسیتی، در فرآیند یادگیری نقش جنسی در دوران طفولیت دچار اختلال بوده اند، زیرا اغلب آنان از مدل نقش مردانه در سالهای رشد کودکی در محیط خانواده محروم بوده اند. به طوری که پژوهش ها نشان می دهد، از 46 مبتلای به اختلال هویت جنسی، 37 نفر فاقد مدل نقش مردانه بوده اند.

در پژوهش دیگری که توسط روان پزشکان غربی انجام شده، مشخص شده 100 درصد پدرانی که فرزند پسرشان به درجه شدید این اختلال مبتلاست در کنارشان نبوده اند . نبود پدر به دلیل طلاق، مشکلات خانوادگی و یا مرگ پدر  و یا اشتغال طولانی مدت او در خارج از خانه اشاره کرده اند.

دکتر حمید سجاد، مدیر سایت ایران سلامت، معتقد است:" شرایط خانوادگی، میزان و کیفیت حضور والدین بویژه پدر، نحوه تعامل والدین با فرزند نیز در این مقوله مؤثر است؛ زیرا تجربه و پژوهشهای علمی نشان داده است پسرانی که با این اختلال مواجه می شوند، اغلب تحت مراقبت زنانه قرار دارند و پدر یا درخانه حضور ندارد یا حضور وی بسیار کمرنگ است. گاهی نیز به دلیل نبود پدر، مادر ناچار است شخصیتی مقتدر را ارائه کند. لذا، فرزند برای جلب رضایت و حفظ شرایط عاطفی و حمایتی، به انجام رفتارهای مادرانه تمایل نشان می دهد."

دکتر اسدالله پور می گوید: اگر چنین افرادی با همان بیولوژی دوگانه زنانه - مردانه در جامعه پذیرفته شود و برایش احترام قائل باشند دیگر نیازی به عمل نیست.

حکم تغییر جنسیت و طریقه استنباط احکام موضوعه

حجت الاسلام محمد مهدی کریمی نیا، در گفت و گو با خبرآنلاین می گوید:" اسلام برای کسانی که از این مشکل رنج می برند درمانی دارد. اما این بحث اساسا از بحث مربوط به همجنسگرایان جداست. در قوانین اسلامی ما آشکارا آمده است که چنین رفتاری مجاز نیست زیرا نظم اجتماعی را مختل می کند."

حجة الاسلام اصغری، دکترای حقوق جزا و جرم شناسی، نیز به تقسیم بندی فقهی در خصوص این افراد اشاره کرده و می گوید:" برای این افراد، از لحاظ فقهی سه حالت پیش بینی شده است.

در حالتی که به اصطلاح فقهی" خنثی مشکله " است، هیچ ویژگی جنسی زنانه یا مردانه در فرد غلبه ندارد. این حالت دشوارتر از دو قسم دیگر است، اما بسیار نادر است. با وجود این، اسلام برای اینها نیز شرایط حقوقی و فقهی قائل شده است. در این گونه اشخاص، احتیاط آن است که جمع بین احکام زن و مرد را رعایت کنند؛ یعنی در معاشرت با زنان و مردان احتیاط بر رعایت شؤون است. در خصوص ارث هم اینها بین دو جنس ارث می برند؛ یعنی نه مثل مردان یک دوم و نه مثل زنان یک چهارم، بلکه بین این دو بقیه موارد نیز در احکام فقهی اشاره شده است. حال آنکه امروز در حقوق جهانی قوانین خاصی حتی در کنوانسیونهای بین المللی برای اینها به چشم نمی خورد.