ما چرا تعطیل کنیم؟
فرصت وقت همچون ابر می گذرد، فرصت های نیک را غنیمت بشمارید، و قبل از گذشتن، از آن ها بهره بگیرید.
یکی از مهمترین مسائلی که زمینه پیشرفت و تعالی انسان را فراهم می‌کند استفاده صحیح از «وقت» و مدیریت آن است. به جرأت می توان گفت : شما هیچ کس را پیدا نمی‌کنید که به جایی رسیده باشد و از فرصت‌های عمر و جوانی اش، بیشترین استفاده را نبرده باشد.
فرصت‌هایی که در زندگی روزمره ما گم شده و یا از روی بی توجهی و سستی، از آن استفاده لازم را نمی‌کنیم و این سرمایه گرانبها را به راحتی از دست می‌دهیم.
حضرت آیت الله مجتهدی در توصیه به طلاب و اهمیت استفاده از فرصت‌ها می فرمودند:
یکسره هیئت و پای منبر و مراسمهای مختلف رفتن هم خوب نیست. برای عوام مردم، عیبی ندارد که شب تا صبح هیئت بروند و روضه و منبر گوش دهند و سینه بزنند، ولی طلبه باید درسش را بخواند. نقل می کنند که حضرت علامه طباطبایی، تفسیر المیزان را در شب قدر تمام کردند. یعنی در ماه رمضان و در شب قدر هم ایشان درس و بحث و تالیف را کنار نگذاشته بودند.(2)
باز می فرمودند:
«روزي برف شديدي باريد حاج شيخ ديدند كه درس خلوت است لذا براي تنبيه و تذكر از طلاب پرسيدند آيا بازار تعطيل است گفتند خير ايشان فرمودند : چرا بازاري ها سركار مي روند و كسب و كار را تعطيل نكردند ولي طلاب تعطيل مي كنند و اينطور نامنظم هستند !» (3)
امام خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران نیز در استفاده از وقت، بسيار حساس و دقيق بود گاهي همزمان چند كار را با هم انجام مي داد از جمله يك روز در حالي كه مشغول گوش دادن به راديو بود، تصوير تلويزيون را هم تماشا مي كرد، ذكر هم مي گفت، با پاهايش نرمش مي كرد و به علي كوچولو (نوه امام) هم مي گفت تو هم مثل من نرمش كن و به اين وسيله او را آموزش مي داد يعني پنج كار در يك زمان.
ايشان (امام خمینی) يك دقيقه بي كار نيستند، حتي در حمام يا هنگام وضو راديو همراهشان است من با اطمينان مي گويم كه ايشان اصلاً وقت تلف شده ندارند.
در خاطراتی که از ایشان نقل شده می‌خوانیم:
وقتي خدمت امام مي رسيم، مي بينييم كه ايشان يا راديو گوش مي كنند، يا تلويزيون نگاه مي كنند، يا نامه هاي رسيده را مي خوانند، يا اخبار رسيده را مطالعه مي كنند. ايشان يك دقيقه بي كار نيستند، حتي در حمام يا هنگام وضو راديو همراهشان است من با اطمينان مي گويم كه ايشان اصلاً وقت تلف شده ندارند. صبح اين طرف حيات فرش مي انداختند و مشغول كار بودند تا آفتاب مي آمد جلوي ايشان و ديگر موقعي مي رسيد كه وقت وضو و نماز و نهار و استراحت بود و عصر دوباره آن طرف حياط باز همان فرش را مي انداختند و مشغول كار بودند و بدين گونه عملاً به ما نشان مي دادند كه تا چه حد بايد كار و كوشش كنيم.(4)
امام براي كارهاي روزانه خود جدولي تهيه كرده بودند كه در آن، كارهايي كه مي بايست در همه ساعات شبانه روز انجام شود، درج شده بود.(5) با توجه به برنامه ريزي ايشان در زندگي مي توان گفت كه در تمام شبانه روز حتي يك دقيقه وقت تلف شده و بدون برنامه نداشتند.(6) هنگامي كه در پاريس بود، وقتي خبرنگارها براي مصاحبه به محضرش مي آمدند، معمولا حدود ده دقيقه، يا يك ربع براي آماده كردن دوربين هايشان معطل مي شدند، امام در همين فرصت به تلاوت قرآن مشغول مي شد. بعضي از حاضران مي گفتند: خود را براي مصاحبه آماده كنيد (يعني فعلا قرآن نخوانيد!) در پاسخ مي فرمود: «آيا در اين چند دقيقه، عمرم و وقتم ضايع شود؟»(7)
يكي از نزديكان امام(س) مي گويد: «امام در روز چند نوبت قرآن مي خواند؛ بعد از نماز صبح، قبل از نماز ظهر و عصر، قبل از نماز مغرب و عشاء و يا در هر فرصت ديگر، به اين عمل مستحب پاي بند بود. ما بارها در طول روز كه خدمت ايشان مي رسيديم، امام را مشغول خواندن قرآن مي ديديم.»(6)
(1). نهج البلاغه، حکمت 21.
(2). ترجمه تفسیر المیزان، ج20،ص92
(3). آداب الطلاب ج 1 ص 207
(4). پایگاه تاجریان. tajerian
(5).حجة الاسلام انصاري كرماني، روزنامه رسالت، 972.
(6). فرشته اعرابي، سيره 1، ص .19
(7). مجله حوزه، شماره 96، ص .208
(8). مصطفي وجداني، سرگذشت هاي ويژه از زندگي امام خميني، ج2، ص.52
محمد حسین امین - گروه حوزه علمیه تبیان
