جشنواره ی نرگس
ای به دامان ستاره نرگس آمدی؟ ماه پاره ی نرگس ای زشب تا سحر به خاطر تو لحظه ها هم شماره ی نرگس همه هستی در انتظار تو بود ای رسول هزاره ی نرگس عالمی مست نرگس مستت ای به سینه شراره نرگس همه كس غرق نیمه ی شعبان همه جا جشنواره ی نرگس ای حروف مقطع قرآن ای سرود هماره ی نرگس میم و حا، میم و دال، یعنی تو ای خبر ای گزاره ی نرگس ای دل آرای سیزده معصوم چارده استعاره ی نرگس پرسش مخفیانه ی بابا! پاسخ با اشاره ی نرگس! مثل حیدر تولدت پنهان كعبه ات در كناره ی نرگس همه اسماء نور را خواندی یك به یك تا شماره ی نرگس اولین سجده ی تو دیدن داشت پیش بهت نظاره ی نرگس بهتر از آن ،شهادتینت بود بهترین یادواره ی نرگس كه ز بَدو تولدش، نورش می رود تا ستاره ی نرگس از لبت غنچه ی دعا می ریخت شیعه را تا بهاره ی نرگس مادرت را به نام می خواندی تا كه بی استشاره ی نرگس بوی یاس آمد و گل زهرا رفت از گاهواره ی نرگس رفت تا آسمان هفتم تا گل كند ماه پاره ی نرگس ماند تا ساعتی دگر بر لب خنده ی نیمه كاره ی نرگس آن سزاوارتر زنرگس كیست؟ كه برد شیرخواره ی نرگس شاید او پیش مادرش زهراست بی نیاز از نظاره ی نرگس به خدا می برد پناه اما شد مجاب استجاره ی نرگس غیبت كوچكش به سر آمد چاره شد انتظاره ی نرگس ای رخت غائب از نظر برگرد چاره ای ای ستاره ی نرگس مادرت را به هوش آوردی ای حیات دوباره ی نرگس وای از نرگس خیام حسین كه زكف رفت چاره ی نرگس گاهواره دوباره خالی شد این كجا، گاهواره ی نرگس روی دست حسین بر می گشت جگر پاره پاره ی نرگس چه ربابی چه مادری ای وای معجر و گوشواره ی نرگس |
« حاج محمود ژولیده»
گروه دین و اندیشه تبیان