طاووسی در میان جنگلی سوخته
تصاویرش را از بالا دیده‌ای؟
نگاهش که می‌کنی گویی طاووسی‌ست میان جنگلی سوخته که هیچ جلوه‌ای ندارد و این طاووس، ...
چه خودنمایی می‌کند در این میان...
زیبای زیبا، رنگینه‌گی چشمگیر با رنگ‌های سبز و سفید و آبی ...
و اینجا آفریده شد تا «عشق» مجالی بیابد برای رشد کردن در جایگاهی آراسته به زیباترین رنگها، زیباترین جاذبه‌ها، عطرآگین‌ترین هوای جاری در کاینات...
اینجا را آفرید تا با خمیره عطرآگین گِلش، «دل» را بسازد و بپردازدش تا «عشق الهی» را در خود پرورش دهد...
... و زمین را آفرید، سفره‌ای گسترده از باران و درخت، پرنده و ماهی، سنگ و جویبار ... خیمه‌ای برافراشته برای جنگل‌ها و دره‌ها ...
گاهواره دارای حرکت که شب و روز ما را در آغوش پر مهرش پرورش دهد ... به بستر راحتی برای استراحت من و تو
«الَّذی جَعَلَ لَکُمُ الأرضَ فِراشاً ... »1؛ « الَّذی جَعَلَ لَکُمُ الأرضَ مَهداً وَ سَلَکَ لَکُم فِیهَا سُبُلاً وَ أنزَلَ مِنَ السَّماءِ مَاءً فَأخرَجَ بِهِ أزوَاجاً مِن نَّباتٍ شَتَّی»2 ؛«ألَم نَجعَلِ الأرضَ مِهَاداً»3؛ ... شتری راهوار و رام، گسترده در زیر پای من و تو « وَ اللهُ جَعَلَ لَکُمُ الأَرضَ بَسَاطاً»4؛ « هُوَ الذی جَعَلَ لَکُمُ الأَرضَ ذَلُولاً فَامشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَ کُلُوا مِن رِزقِهِ وَ إلَیهِ النُّشُور»5 ... مناسب طبیعت و موافق بدن من و تو که نه سوزان است و نه سرد ... که بسوزاند یا منجمد کند ... نه آن چنان خوشبو و نه آن چنان بد بود که آزارمان دهد ... نه نرم همچون آب روان که در آن غرق شویم و نه آن چنان محکم و سخت که سر پناهی در آن نداشته باشیم ... ثابت و آرام که وطن و قرار گاه من و تو باشد ...
... و زمین را آفریده برای من و تو با همه نعمت‌هایش که به دست ما بسپاردش و آزادمان بگذارد که به آبادانی آن همت بگماریم و از مواهبش، برای رشد و تعالی خویش بهره گیریم ... نیروهایش را در اختیار بگیریم و گنج ها و معادنش را کشف کنیم ...
جایگاهی که کوه‌هایش چونان لنگرگاه‌ها یا میخ‌هایی‌اند، سبب آرامش و استقرار آن که نلرزد و پناهگاه مناسبی باشد برای من و تو ... کروی شکل که گرد محور خودش بچرخد «رَبُّ السَمَاوَاتِ وَ الأرض وَ مَا بَینَهُمَا وَ رَبُّ المَشَارِقِ»6؛ «فَلا أُقسِمُ بِرَبِّ المَشَارِقِ وَ المَغَارِبِ»7؛ « وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا»8 تا نیمی از آن در تاریکی وحشت زا و نیم دیگر در روشنایی و حرارت شدید و سوزنده به سر برد تا وجود من و تو در آن امکان پذیر باشد ...
خاک را بر آن قرار داد؛ خاک، دنیایی از شگفتی ها که حاصل می‌دهد و آن را زنده می‌کند، برای روزی من و تو ... آب را در رگ‌هایش به جریان انداخت تا تضمین کند حیات همه موجودات و من و تو را ... «أَنَّ السََّماوَاتِ وَ الأَرضَ کَانَتَا رَتقاً فَفَتَقنَاهُمَا وَ جَعَلنَا مِنَ المَاءِ کُلَّ شَىءٍ حَىٍّ ...»9
زمین را آفرید تا من و تو در آن زندگی کنیم، در این گاهواره جنبان که آرامش توفانی هزار اقیانوس را در خود فشرده است و لطیف تر از زیتون و پرنده است و سرشار از سیب و انگور ... تا بخوانیمش به توحید و یگانگی ... و نشانه ها گذاشت اینجا، روی زمینش برای من و تو تا عظمتش را ببینیم و درک و کنیم و بشناسیمش ... «قُل سِیرُوا فِی الأرضِ فَانظُرُوا کَیفَ بَدءَ الخَلقَ ثُمَّ اللهُ یُنشِیءُ النَّشأةَ الأخِرَةً ... »10...
زمین را آفرید تا پاک‌ترین سجاده خداپرستان باشد، جوشان‌ترین چشمه معایش ... زمین را آفرید تا همدم مسافرانش باشد برای رسیدن به آنچه که برایشان مقدر کرده است، از کمال و سعادت، از آنچه که او می‌دانست و فرشتگانش نمی‌دانستند ... زمین را آفرید تا تذکری باشد آفرینش آن برای من و تو که این استاده بر بلندای روشنی ایمان ما را به یگانگی خدای فرا می‌خواند ...، زمینی که بی تکیه به جایگاهی استوار است، زمینی که سراسر آب بود، بی هیچ خشکی و وقتی خداوند اراده کرد از برای پدید آوردن خشکی بر آن، دحو کرد زمین را ... از زیر کعبه تا منا، از منا تا عرفات و از عرفات تا منا ... و این گردش از کعبه تا منا و از منا تا عرفات و از عرفات تا منا، همان گردش وضعی شبانه روز زمین است ،11 زمینی که حرکت دوار آن من و تو را به مشقت نمی‌اندازد، برای زیستن ... آرام حرکت می‌کند و بدون تکان خوردن ...
و خلقت زمین با همه آنچه در درون دارد، درخت و سبزه و گیاه، از جانوران و پرندگان و حشرات، از اقیانوس‌ها و دریاها و نهرها و ... همه و همه نشان عظمت خالق یکتایند و من و تو را به عبادت و اطاعت از او دعوت می‌کنند ...
زهرا رضاییان، گروه دین و اندیشه تبیان
1.بقره : 22.
2.طه : 53.
3.نبأ : 6.
4.نوح : 19.
5.ملک : 15.
6.صافات : 5.
7.معارج : 40.
8.نازعات : 30.
9.انبیا : 30.
10.عنکبوت : 20.
11.مجلسی، بحارالانوار، ج 57، ص 64.
