تبیان، دستیار زندگی
این مطلب، درباره انتشار ویژه نامه سینمایی همشهری 24 است که پرونده اصلی اش را به سینمای عامه پسند اختصاص داده و یادداشت هایی از منتقدان و مصاحبه هایی با کارگردانان این فیلم ها تدارک دیده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

سینمای تجاری، سینمای پفکی است

"ملاحظه می فرمایید که در ماه های اخیر، تیتر اصلی و فرعی بسیاری از رسانه ها شده هشدار درباره افزایش فیلم های مبتذل در سینمای ایران. از مطبوعات گرفته تا تلویزیون، همه دارند با شدت و حدت، درباره معضلی به نام فیلم مبتذل حرف می زنند. چرا؟ چه شده؟ اتفاق خاصی افتاده؟ اختیار کار از دست مدیران خارج شده؟ گروهی از سینماگران که تا پیش از این، به ساختن فیلم های غیرمبتذل مشغول بوده اند، ناگهان تغییر روش داده اند؟ ماجرا از چه قرار است؟" خبر خاصی نیست، گروهی معتقدند که آمار فیلم های مبتذل و عامه پسند سینمای ایران بالا رفته و این اتفاق، هشدارآمیز است.

احمد پورمخبر

مجله سینمایی همشهری 24 هم، در آخرین شماره خود، تصمیم گرفته تا تحت عنوان موضوعی ویژه، به فیلم عامه پسند و سینمای عامه پسند بپردازد. پاراگرافی هم که در بالا خواندید، یادداشت حسین معززی نیا، سردبیر این مجله و منتقد سینما، بود. این ویژه نامه 44 صفحه ای، با یادداشت هایی از منتقدان شناخته شده کشور سر و سامان گرفته؛ منتقدانی چون امیر قادری، سعید قطبی زاده، جواد طوسی، امیرپوریا، حسین مهکام و …

این پرونده مفصل، با یادداشتی از معززی نیا شروع می شود؛ با تیتر "مناقشه ای مبهم بر سر موضوعی مبهم" که روح کلی پرونده را هم در این تیتر می توان سراغ گرفت. و با مصاحبه های آرش معیریان و قدرت الله صلح میرزایی و سعید سهیلی، که هر سه کارگردان هستند و فیلم های پرفروش و عامه پسند هم در کارنامه کاری شان دارند، ادامه پیدا می کند. ادامه دهنده موضوع ویژه هم، اظهارنظرهای منتقدان سینمای ایران است که هر کدام، نظرشان را درباره موضوعی به نام سینما و فیلم مبتذل در مقابل نگاه مخاطب می گذارند.

در ماه های اخیر، تیتر اصلی و فرعی بسیاری از رسانه ها شده هشدار درباره افزایش فیلم های مبتذل در سینمای ایران. از مطبوعات گرفته تا تلویزیون، همه دارند با شدت و حدت، درباره معضلی به نام فیلم مبتذل حرف می زنند.

آرش معیریان، کارگردان، از سینمای تجاری دفاع می کند و می گوید: "من معتقدم اتفاقا سینمای تجاری باید وجود داشته باشد و هر کس غیر از این اعتقاد دارد، ناشی از حسادت و بغض او است." و البته منتقدان این نوع سینما را هم بی نصیب نمی گذارد: "من پیش از این نیز اعلام کرده بودم و باز هم تکرار می کنم که در کسوت کارگردان، به نظر منتقدان هیچ اعتنایی نمی کنم. اگر بحث بر سر این است که چرا چنین فیلم های ساخته می شود، باید بگویم که این فیلم ها، نیاز و خواسته مخاطب و تماشاگر است و به هیچ عنوان هم نمی توانیم این طیف از تولیدات را برای میل و خواسته منتقدان کنار بگذاریم."

سعید سهیلی، کارگردان چارچنگولی و ازدواج در وقت اضافه، هم نظرش را درباره سینمای عامه پسند، چنین بیان می کند که: "

وقتی وارد یک سوپرمارکت می شویم، از چیپس و پفک در آن هست تا سایر اقلام. سینما هم باید چنین تنوعی را داشته باشد. با این توجیه که پیرمردی 70 ساله، 10 سال است که پفک نخورده، نمی شود پفک ها را از سوپرمارکت ها جمع آوری کرد. سینمای ما، هم نیاز به پفک دارد و هم به فیلم های فرهنگی تر."

نگارش توسط: گروه هنری تبیان