خواهی كه خدای بر تو بخشد؟
حكیمان و سخنگویان بزرگ فرهنگ خود را گرچه شاید همه بشناسیم، اما نیاز داریم هر از گاهی، حتی در آنچه كه از آثارشان خوانده و شنیده ایم، باز هم تأمل كنیم.
یكی از این بزرگان، سعدی است كه برخی از نوشته ها و سروده هایش را شاید بارها خوانده و به شكل ها و با صداهای گوناگون شنیده ایم. با این همه باز سخنانش خواندنی و به كار بستنی است. در این مطلب هر چند شماره یك بار چند حكایت یا گزیده ای از آثار یكی از بزرگان فرهنگ ایرانی – اسلامی را برایتان روایت می كنیم.
چه گویی؟
یكی از بزرگان گفت پارسایی را: چه گویی در حق فلان عابد كه دیگران در حق او به طعنه سخن ها گفته اند؟
گفت: بر ظاهرش عیب نمی بینم و در باطنش، غیب نمی دانم.
جامه ای كه می بوسند!
در حكایتی سخن اعرابی ای را خطاب به پسرش نقل می كند كه روز قیامت از تو خواهند پرسید چه كار كرده ای و نگویند كه فرزند كه هستی. و بعد این دو بیت را می آورد:
جامه كعبه را كه می بوسند
او نه از كرم پیله نامی شد
با عزیزی نشست روزی چند
لاجرم همچو او گرامی شد
نكویی!
در حكایت وزیر غافلی كه خانه مردم را خراب می كرد تا خزانه سلطان را آباد كند، از سخن حكیمان یاد می كند «كه گفته اند هر كه خدای را عزوجل بیازارد تا دل خلقی به دست آرد، خداوند تعالی همان خلق را بر او گمارد تا دمار از روزگارش برآرد.» و پس از نقل عاقبت آن وزیر غافل این دو بیت را می نویسد:
حاصل نشود رضای سلطان
تا خاطر بندگان نجویی
خواهی كه خدای بر تو بخشد
با خلق خدای كن نكویی
همشهری- دوچرخه
گروه کودک و نوجوان سایت تبیان
مطالب مرتبط
