حمایت از غزه یا منافع ملی؟

تبیان- بعد از کش و قوس های بسیار درباره فرستادن یا نفرستادن کمک های جمع آوری شده ی ایران به غزه و تهدیدهای علنی و غیر علنی رژیم صهیونیستی برای ممانعت از ورود کشتی های حامل کمک های بشردوستانه ایران به آب های بین المللی، بالاخره گفته شد که این کشتی قرار است به زودی راهی غزه شود.

اما سوال اینجاست که چرا برخورد احتمالی اسرائیل با کشتی حامل کمک ها و امدادگران ایرانی، برای ایران در درجه دوم اهمیت است؟ و اینکه هدف شکستن حصر غزه است یا رساندن کمک های انسان دوستانه به مردم غزه؟

یا این پرسش که منافع ملی ایران مهم تر است یا دفاع از مسلمانان مظلوم و ستمدیدگان جهان؟

برای پاسخ به این سوال ها گفتگوی کوتاهی با دکتر محمد صادق کوشکی ترتیب دادیم که پیش روی شما است.

 *  اصل 152 قانون اساسی می گوید: (سیاست خارجی ایران براساس نفی هرگونه سلطه جوئی و سلطه پذیری و دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرتهای سلطه گر است).

بر این اساس وظیفه دولت دفاع از همه ی مسلمانان مظلوم و ستمدیده است. این اصل بر اساس قواعد دینی و نگاه جهادی نوشته شده اما مشخص نیست که اگر عمل به این اصل خود نظام اسلامی را به خطر بیاندازد و موجب به خطر افتادن امنیت و بقای نظام اسلامی شود آیا باز هم باید به آن پایبند بود؟ آیا گاهی با منافع ملی منافات نداشته است؟

اولین نکته ای که باید در این بحث یادآور بشویم این است که بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران منافع ملی ما با گزاره های دینی ما هیچ تناقضی ندارند. به فرض هم که موردی پیدا بشود تقدم با مسائل دینی و اعتقادی ما است. بنا بر این دفاع از مردم مظلوم کشورهای دیگر هم چنان ضروری است.

* با توجه به صحبت های شما، سوالهای زیادی در این جا به وجود می آید: مثل این که ما در مساله ی حمایت از مسلمانان چچنی و حادثه ی کشتار مسلمانان چینی سکوت اختیار کردیم و وارد غائله نشدیم چرا که احساس کردیم روی صحبت ما چین و روسیه است و واکنش نشان دادن به این ماجرا شاید منافع ملی ما را به خطر می انداخت، این سکوت با نظر شما منافات ندارد؟

این مثالی که شما زدید دقیق نیست در موضوع چچن کشور ایران به واسطه نگاه های انسانی، رفتار های خشن روسیه در چچن را محکوم کرد حتی رهبر انقلاب در خطبه های نماز جمعه مستقیما این عمل را محکوم کردند ضمن اینکه گروه هایی که در چچن به نام اسلام گرا بر علیه دولت روسیه فعالیت میکردند گروه هایی نبودند که با دیدگاه های اعتقادی ما هم سازگار باشند و در واقع دنباله های القاعده بودند و مشخصا این وهابیت بود که به این صورت فعالیت داشت.

* درماجرای قطعنامه علیه ایران که بسیاری از کشورهای اسلامی و عربی قدر ناشناسی کردند و رای به محکومیت ایران داده اند،چطور؟ بوسنی برعلیه ایران رای داد و رای لبنان ممتنع بود. 

 درباره این مسئله ابتدا باید این توضیح رو بدهم که دولت لبنان دولتی است که اکثریت آن در اختیار نیروهای مسیحی است و در واقع نیروهایی که موافق آمریکا هستند و به رهبری حریری مواضعی دارند که با موضع حزب الله و کشور جمهوری اسلامی ایران تفاوت های بسیار زیادی دارد و همین که لبنان حاضر شده است علی رغم اختلافات جدی که با ایران دارد رای ممتنع بدهد خودش نشان دهنده میزان نفوذ جمهوری اسلامی ایران در لبنان هست . ارتباط ما با مردم مسلمان لبنان دوستانه است و در واقع رابطه دولت ایران با دولت لبنان یک ارتباط کاملا معمولی است.

*  عدم حمایت دولت لبنان برای ما زنگ خطر نیست؟

ببینید سعد حریری دشمن درجه یک ایران است دشمنی حریری برای ایران محرز شده اما حزب الله الان دارد از منافع ما حمایت میکند و از امنیت جمهوری اسلامی ایران در لب مرزهای اسرائیل دفاع میکند.

این جمله ای است که رئیس ستاد ارتش اسرائیل اعلام کرده که اگر بخواهیم نیروگاه بوشهر را مورد حمله قرار دهیم حزب الله با موشک های خود خاک اسرائیل را شخم خواهد زد ضمن اینکه ما هیچ وقت به کشور لبنان کمک نکردیم مخاطب کمک های ما مردم لبنان بودند و آن هم به اقلیت شیعه این کشور که چیزی حدود 30تا 35 درصد جمعیت لبنان هستند و ما به ازای آن را هم دریافت کردیم. این جمعیت حداقلی تنها یک کرسی از دولت لبنان را به خود اختصاص داده و همین یک رای توانسته رای لبنان را به ممتنع تغییر بده.

* درباره بوسنی هم یعنی همین موضوع صدق میکند؟  ما به خاطر مردم مسمان بوسنی در سالهای 72 و 73 وارد عمل شدیم و تا حد توان کمک کردیم و حالا کشور بوسنی درباره قطع نامه علیه ایران رای منفی میدهد.

درباره بوسنی هم همین گونه است دولت بوسنی دولتی است که آمریکا آن را سر کار آورد دولت وقت سالهای 72 و 73 دولت مورد تایید ما بود ولی سرنگون شد و حالا دولت فعلی به سر کار آمده که خوب طبیعی است که به نفع امریکا رای بدهد .