قیام زنان برای تساوی حقوق
قلب من در خانه بمان
"بازگشت زنان به خانه" عنوان سرفصلی است در مجله انگلیسى زبان «ملت و جهان»، چاپ هندوستان كه به بررسى تمایل و رویكرد جهانى به بازگشت زنان از محیط كار و مشاغل مختلف به خانه و خانواده و تربیت فرزندان مىپردازد.
پیدایش عقیده تساوى زنان با مردان، مسألهاى تصادفى نبود بلكه ریشه آن را باید در اروپاى مسیحى قرن شانزدهم میلادى جستجو كرد. یعنى هنگامى كه زنان تحت ستم و استثمار بودند و هیچ گونه حقى در جامعه نداشتند، هنگامى كه زنان چیزى به ارث نمىبردند؛ به آنها اجازه داده نمىشد ازدواج مجدد داشته باشند و به آنان به دیده حقارت و به عنوان موانع رسیدن به معنویت نگریسته مىشد و هر گونه افراطى دیر یا زود با شكست مواجه میگردید. در این مورد نیز زنان قیامى علیه كسانى كه بر آنها ستم مىكردند؛ آغاز نمودند و خواستار حقوق مساوى با آنان شدند. این بیدارى رفته رفته تبدیل به یك نهضت شد و چند قرن بعد اوضاع و شرایط دوران جنگ جهانى دوم سرعت این نهضت را بیشتر كرد. اما مسأله طرفدارى از حقوق زنان نتوانست راهحل كاملى براى زنان باشد. پس از آزادى و رهایى از قید و بند گذشته، نه تنها مشكلات حل نشده باقی ماند؛ بلكه گرفتاریهایشان بیشتر نیز شده است زیرا خداوند در نظر نداشت آنها را شبیه مردان بیافریند.
اكنون دنیا شاهد دومین دور بیدارى و آگاهى زنان است. این بار آنها در حال بازگشت به جایگاه حقیقى خود؛ یعنى تربیت كودكان و خانهدارى هستند. این موضوع نشان دهنده غلبه غرایز مادى بر ارزشها و نقشهاى غیر طبیعى تحمیلى زنان بر خود است.
با چند نفر از زنان شاغل با درآمدهاى بسیار بالا كه اخیرا از شغلهاى خود دست كشیدهاند تا به مسؤولیتهاى ناشى از ازدواج و پرورش و تربیت بچههاى خود بپردازند، مصاحبههایى صورت گرفته است:
خانم «سوروچى كاپور» مدیر یك مؤسسه مهم بینالمللى آگهىهاى تجارتى، كه اخیرا شغل خود را رها كرده است، مىگوید: «خدا را شكر كه دوران ارتجاعى و پر از شكنجه طرفدارى از برابرى زنان به سر آمده است. زیرا الآن مجبور نیستیم كارهایى را كه مردها انجام مىدهند انجام دهیم تا واجد شرایط زن آزاده بودن شویم.»
بیشترین ارزش در نظر وى، هویت زن بودن است.
خانم دیگرى به نام «واگا تادِب» نیز معتقد است: زندگى زنان صرفا به دلیل اشتغالشان ارزش پیدا نمىكند. وى كه شغلش را رها كرده است؛ معتقد است که در منزل كنار همسر و فرزندان بودن به وى غنا مىبخشد.
هماهنگى اجتماعى زمانی تحقق مىیابد كه مرد و زن به وظایف خود خوب عمل كنند و یقین لذت هماهنگى، بالاتر از هر لذت دیگرى است.
زن به لحاظ خصوصیات جسمانی طوری آفریده شده که از ظرافت بدنی برخوردار است و در امور تربیت فرزند و خانه داری می تواند موفقیت زیادی را کسب کند . البته شاغل بودن او در خارج از منزل نیز نمی تواند با مانع روبرو شود اما در حدی که توان و انرژی لازم را برای داشتن اوقاتی خوب و پر توان و شاد در کنار فرزندانش پس از کار روزانه خود داشته باشد . لذا خانم ها خوب است بدانند که اگر هم مشغول به کار می شوند بر طبق توانایی های زنانه خود به شغلی سبک و سرگرم کننده مشغول شوند تا بتوانند در مراوده با خانواده از شادمانی بدون خستگی برخوردار باشند.
متاسفانه در حال حاضر فرهنگ های رایج ، زنان را به این سمت و سو می کشاند که اثبات کنند در مشاغل خود نیازی به مردان ندارند و یا چیزی از آنها کم ندارند. در حالی که معمولا پس از یک روز خستگی آور و پر کار به خانه بر می گردند و دیگر تحمل و توانی برای رفتار های پر حوصله با فرزندان ندارند . و این موضوع زمانی مهم تر تلقی می شود که بدانیم خانواده و فرزندان به حوصله، آرامش ، عواطف و خسته نبودن مادر نیاز دارند ولی صد حیف که این موضوع از خانه ها در حال برچیده شدن است و خانم ها ارزش را به شاغل بودن می دانند . علت این امر هم آن است که اهمیت و ارزشمندی کمی را برای خانه داری قائلند . اگر آنها بدانند که در قبال کار خطیر خانه داری چه اجر و پاداشی خواهند داشت و اگر به خوبی انجام وظیفه کنند و نتایج خوبی را کسب کنند و اگر خانه داری در اذهان به عنوان یک هنر و فن تخصصی تلقی گردد و خوب خانه داری کردن ارزش محسوب شود ، دیگر زنان ما به دنبال کشف هویت خود در کارکردن خارج از خانه نخواهند بود .مرد پس از بازگشت به خانه تنها به محیطی آرام و بدون دغدغه نیاز دارد تا با شارژ دوباره روزی خوب را آغاز کند چه خوب است که با نگاهی دوباره بر تعیین شاخصه های ارزشی خود تجدید نظر کنیم .
و کلام آخر
«در خانه بمان قلب من و استراحت كن؛ قلبهاى حافظ خانواده، خوشبختترین هستند».
پیام زن
فراوری و تنظیم : کهتری
مقالات مرتبط
