بقعه ابوزید ربیع خثیم اسدی(خواجه ربیع)

یکی از رویدادهای مهم تاریخی توس در نیمه دوم قرن اول ه.ق مهاجرت (ربیع بن خثیم) به خراسان و توطن و سر انجام وفات او در نوغان است. بنابر قراین تاریخی دوران اقامت خواجه ربیع در خراسان از حدود سال های 35و36 ه.ق اغاز گردیده و تا سالهای پایانی حکومت یزید‌بن معاویه ادامه داشته است که سر انجام در سال 61 تا 63 ق وفات یافته است و زمره زهاد ثمانیه و از پیشگامان تفسیر و حدیث نام برده شده است.می نویسند:وی در ورع و پارسایی شهره بوده و در نزد مردم مقام و منزلتی عظیم داشته است. تاریخ احداث آرامگاه اولیه خواجه ربیع مشخص نیست اما نوشته های تاریخ نوسان بیشتر معرف بنیان بنای فعلی در عصر صفوی است. که در سال 1031 ق به امر شاه عباس صفوی و به دست الغ الرضوی خادم ساخته شده است. بر روی قبر ضریحی مجلل قرار گرفته و دیوار‌های بقعه با کاشیکاری های معرق و ممتاز و گچبری های زیبا تزیین گردیده است. در بالای یکی از کتیبه ها نوشته شده : قال الرضا(ع) : ((ما حصل لی من القدوم بخراسان الزیاه ربیع بن خثیم))،آرامگاه وی در انتهای خیابان عبادی یا خواجه ربیع قرار دارد.

منبع: سیمای گردشگری مشهد مقدس

تنظیم برای تبیان: سمانه دولت آبادی