گم نشوید؟!

گم شدن خیلی ساده اتفاق می افتد اما ادامه زندگی بعد از گم شدن چطور؟ فکر می کنید بتوانید با استفاده از وسایل موجود در طبیعت زندگی تان را تا مدتی ادامه دهید؟

- سفر به طبیعت هم مثل هر کار دیگری، مقدمات خاص خودش دارد. مقدمات گم نشدن در طبیعت، همان احتیاط های قبل از سفر است که باید به جا بیاورید. مثلا قبل از ترک اتومبیل خود و ورود به هر فضای ناشناخته ای باید دیگران را از مقصد خود مطلع کنید و یا مقصد مسیر و زمان بازگشت خود را به صورت مکتوب به جا بگذارید. این کار را حتی اگر قصد دارید برای مدتی کوتاه وارد محیطی شوید که با آن آشنایی کامل دارید، انجام دهید.

- همیشه وسایل ضروری مثل چاقوی شکاری، قطب نما، کبریت در محفظه ضد آب، بادگیر یا پانچو را همراه داشته باشید.

- معلومات و آگاهی اولین قدم برای غلبه به ترس است. این معلومات می تواند به وسیله اعتماد به وسایل همراه، استفاده از تجهیزات، فعالیتهای متقابل افراد گروه و مهارتهای فردی در زنده مانی تقویت شود. شناخت بوها، صداها و مشخصات فیزیکی منطقه، تغییرات آب و هوا، و نحوه ارتباط برقرار کردن شما می تواند کمک شایانی به زندگی شما کند. یادتان باشد که امید به زنده ماندن، کلید زنده ماندن است.

برای اجتناب از گم شدن باید:

- موقعیت تقریبی خود را روی نقشه مشخص کنید و نشانه های اطراف را با نقشه تطبیق دهید. این کار را هر 15 تا 20 دقیقه انجام دهید.

- جهت باد را مشخص کنید.

- همواره به سایه خود توجه کنید و از این راه اولاً مطمئن شوید که دور خود نمی چرخید (دایره وار حرکت نمی کنید) و ثانیا در خواندن جهت توسط قطب نما اشتباه نکرده اید.

- مدت زمانی را که در راه هستید برآورد کنید و مسافت طی شده را تخمین بزنید.

- دقت کنید که تا چه حد فواصل مشخص شده روی نقشه با فواصل واقعی منطقه مطابقت دارد.

- تپه ها، رودها و درختان تنومندی را که پشت سر گذاشتید به عنوان نشانه های اصلی به یاد داشته باشید.

- اگر در راهی که می روید به نحوی از مسیر اصلی منحرف شده اید بلافاصله به عقب برنگردید، بلکه سعی کنید اول موقعیت خود را با شناسایی یکی از نشانه های اصلی که به یاد دارید بر روی نقشه مشخص کنید. در راه علائمی روی درختان باقی بگذارید و همواره موقعیت خود را نسبت به آنها درنظر بگیرید. دقت کنید که ساییدگی ها و خراش های روی درختان میتواند ناشی از افتادن یک شاخه شکسته باشد.

جیره بندی غذا

بلافاصله غذای موجود را جیره بندی کنید و حتی الامکان از خوردن غذا در روز اول خودداری کنید. مقدار آب همراهتان را جیره بندی کنید، البته اگر در آن منطقه به آب دسترسی نداشتید. مقدار غذای خود را در هر وعده کاهش داده و غذا را آهسته آهسته بخورید. برای حیوانات کوچک دام بگذارید و سعی کنید گیاهان خوراکی پیدا کنید تا جیره غذایی خود را کامل کنید.

ضد عفونی کننده ها

برای زنده ماندن شرایط خوب فیزیکی و سلامتی بدن لازم است.

- زخم های کوچک حتماً باید در ابتدا جدی گرفته شود زیرا امکان دارد عفونی شوند.

از هر برش، ساییدگی و کوفتگی به دقت مراقبت کنید.

- سعی کنید پاهایتان تاول نزند زیرا راه رفتن شما را دچار مشکل میکند. فراموش نکنید جورابهایتان را با آتش خشک کنید.

- اصول ساده ضدعفونی را یاد بگیرید تا خود را درمقابل بیماریها و زخمها حفاظت کنید.

- به جای خمیردندان از نمک یا جوش شیرین برای تمیز کردن دندانهایتان استفاده کنید.

اگر مسواک ندارید از ترکه های تازه و سبز رنگ درختان استفاده کنید. پس از هر وعده غذا دهان خود را با آب بشویید.

- برای پاکیزگی از آب و صابون استفاده کنید. باید به قسمتهایی از بدنتان که درمقابل نیش حشرات و عفونت ناشی از آن حساس هستند توجه ویژه ای بکنید. اگر صابون نداشتید برای شستشو بدنتان از خاکستر چوب استفاده کنید. دوش روزانه با آب گرم و صابون بسیار ایده آل است ولی اگر این کار غیرممکن است همواره دستهایتان را تمیز نگه دارید. صورت، چین آرنج، چین های گردن و پاهای خود را حداقل روزی یکبار شسته و خشک کنید.

- لباسهای خود بخصوص لباسهای زیر و جورابهایتان را تا حد ممکن پاکیزه و خشک نگه دارید. درصورت امکان آب لباسها را گرفته و در هوای آزاد مقابل نور خورشید پهن کنید. لباسها باید پاکیزه نگه داشته شوند زیرا لباسهای تمیز دیرتر کهنه شده و میزان ابتلای شما به کهیر و عفونتهای پوستی را کاهش می دهد.

- قبل از هر سفر بدن خود را به موقع ایمن کنید.

- دربرابر گرمازدگی، سرمازدگی، وزش باد، کاهش دمای بدن و خستگی از خود مراقبت کنید.

- آفتاب سوختگی شدید در فصول تابستان یا زمستان رخ میدهد. در اواخر زمستان نیز احتمال سوختگی بسیار شدید در زمانی کوتاه وجود دارد. کلاه، عینک آفتابی، لباس آستین بلند بپوشید و از فوائد بودن در سایه بهره بگیرید.

اگر تنها هستید...

شوک ناشی از فهمیدن این مطلب که راه خود را گم کرده اید می تواند از لحاظ فکری شما را زمین گیر کند. اما به پیشامدهای خوب امیدوار باشید و برای رویدادهای ناگوار برنامه ریزی کنید. مهارت ها و تمرین های زنده مانی خود را به یاد آورید زیرا کارایی همین مهارت هاست که شانس موفقیت شما را بالا برده و اعتماد به نفستان را نسبت به این که می توانید زنده بمانید افزایش می دهد.

- اگر راه را به خوبی نمی شناسید و دیگران احتمالاً تا به حال فهمیده اند که شما گم شده اید مکان فعلی خود را ترک نکنید و خونسرد باشید. معمولاً بهتر است همان جا که هستید بمانید و پناهگاهی بسازید. این امر وقتی که از نظر غذایی در مضیقه هستید و یا آسیب جسمی دیده اید مصداق بیشتری پیدا می کند. عدم حرکت و یک جا ماندن فرصت ذخیره انرژی را به شما می دهد.

- اطراف خود را به دقت بررسی کنید. در صورت امکان آب پیدا کنید و فضایی جهت برپا کردن آتش و همچنین جایی مناسب برای ساختن پناهگاه انتخاب کنید. به مقدار کافی چوب جمع آوری کنید. اگر ذخیره چوبی خوبی دارید همیشه آتش را برای علامت دادن احتمالی روشن نگه دارید.

- هرچه سریعتر پناهگاهی ساده و مطمئن ساخته و کنار آن آتش روشن کنید.

- پس از ساخت پناهگاه و تأمین گرما، برنامه ریزی کنید. طرح نقشه ای برای زنده ماندن، ترس را دور می کند و روحیه و اعتماد به نفس شما را افزایش می دهد.

- خونسرد باشید و با خونسردی تمام به اجرای نقشه خود فکر کنید. مکان فعلی خود را توسط نشانه های اصلی و با کمک قطب نما مشخص کنید.

- بعد از ساخت پناهگاه و اطمینان از وجود آتش برای علامت دادن، موقعیت خود را با دقت بررسی کنید. در ذهن خود همه وسایلی را که همراه دارید لیست کنید. جیب های خود را خالی کنید. از تخیل خود کمک بگیرید که چگونه می توانید از وسایل موجود حداکثر بهره را ببرید.

- هر شی درخشانی می تواند نظر هواپیما را که احتمالاً از آن منطقه عبور می کند، جلب کند.

- قبل از مطابقت کامل با محیط اطراف و فراهم آوردن ملزومات اولیه زنده مانی مثل غذا، آب و پناهگاه به هیچ وجه مکان فعلی خود را ترک نکنید. با بی صبری و بی دقتی خطرات بسیاری به وجود خواهد آمد.

گم شدن گروهی

- گروه باید بلافاصله رهبری انتخاب کند که مسئولیت های هر شخص را برای نجات گروه مشخص کند. همیشه سعی کنید مصمم باشید و از مهارت های تخصصی افراد گروه استفاده کنید. رهبر می تواند با افراد گروه مشورت کند ولی تصمیم نهایی را خود وی اتخاذ می کند. مهمتر از همه اینکه رهبر هیچ گاه نباید ظاهری همراه با شک و تردید داشته باشد.

- مطمئن شوید که هیچکدام از افراد جا نمانده اند. زیرا عقب ماندن از باقی افراد، فرد را دچار ناامیدی می کند. تا حد امکان نباید سخنان مأیوس کننده گفته شود. اضطراب، سراسیمگی و دستپاچگی می تواند توسط یک رهبر خوب به حداقل برسد.

- معمولاً در گروه ها مشکلاتی پیش می آید. این مشکلات می تواند ناشی از خستگی، گرسنگی، سرما و تقابل افراد و اختلاف در اتخاذ تصمیمات مهم باشد.

- روحیه کار تیمی را در افراد تقویت کنید و این مطلب را یادآوری کنید که زندگی تمام افراد گروه بستگی به تلاش تک تک افراد گروه دارد. کار گروهی باعث بالا رفتن روحیه گروه می شود و این احساس که هر شخص حامی و یاور افراد دیگر است حس اتحاد و همبستگی افراد را بالا می برد.

مطالب مرتبط:

اگر در طبیعت گم شدید...

از تشنگی نمردن!

اگر در گل ماندید...

زنده ماندن در صحرا

گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی

برگرفته از سایت بیابان های ایران