لکنت قلم
ای علی! باران رحمت بر كویر سینه ای آسمانی عشق، یعنی شهری از آیینه ای وسعتی نوری كه دنیا دائماً محتاج توست سرزمینی ناتمامی، آسمان ها تاج توست آبروی آدمیزادی، بشر مدیون توست آفتاب صبح یلدایی، سحر مدیون توست در كویر روزهای تشنگی و اشك و آه دست هایت سایبان كودكان بی پناه اسم پاكت قوتی در كوره راه بی كسی یاد تو آرامشی در لحظه دلواپسی ذوالفقارت رهگشای قله آزادگی واژه هایت مشعلی تا قریه آیینگی بوی قرآن، بوی پاكی، بوی مردم می دهی بوی دریا، بوی باران، بوی زمزم می دهی بوی پرواز كبوتر، بوی آیه می دهی بوی لالایی مادر زیر سایه می دهی می شود با عشق تو آیینه ها را فتح كرد خیبر فولاد وار سینه ها را فتح كرد می شود همراه با اندیشه ات پرواز كرد درب آبی رنگ شهر آسمان را باز كرد ای بشر! ای مبتلای نان و فولاد و دغل آری آری «از علی آموز اخلاص عمل» گه كنار خاك و خون و ذوالفقار و خیبر است گه انیس لحظه های روشن پیغمبر است از علی دائم مددجو گر تو را هر مشكلی است هر چه باشد حیدر است، هر چه باشد او علی است با علی همدم بشو تا با خدا مونس شوی در هجوم موج ها آسوده چون یونس شوی ای علی! ای ابر رحمت بر تن پاییز ما ای امید دست و بال از دعا لبریز ما گر تهی دستیم و آلوده دلیم و رو سیاه زمزم عشق تو ما را می كند پاك از گناه |
«یعقوب حیدری»
گروه دین و اندیشه تبیان
