نقشههاى اصلاحى امام براى اجتماع
الف- امام با تعمیم و تکلیف کار،سلامت روحى و ارادى مردم را تضمین فرمود.
ب- با«بیمه اجتماعى»،سالخوردگان غیر قادر به کار،و کودکان یتیم را آسوده خاطر ساخت.
ج- مردم را که ترس از فقر مادى داشتند،به موضوعى توجه داد که از آن خطرناکتر بود و آن:
«فقر نفس» (یعنى:عدم شخصیت) و «فقر علمى» (یعنى:جهل اخلاقى) است.
لذا چشم مردم به دورتر نگریست،و موانع زندگى و بقا را در آن سوى تر ملاحظه کردند و براى رفع آنها، راهى یافتند که همه کس را بدان دسترس بود.
(یعنى:همه «فقر نفس» و «فقر علم» را توانند که رفع کنند.) بالنتیجه با این راه گشایى،حیات و دوام اجتماع،ضمانت پذیرفت.
خوبست در یکایک این موارد،کلام امام را بشنوید:
در مورد اول فرمود: «شما به کار مامور هستید اما حق دارید که کار را موافق میل خود برگزینید.» 1
در مورد دوم فرمود : «این گروه ناتوانان،از مردم دیگر بیشتر به عدالت نیازمندند و به احوال کودکان یتیم و سالخوردگان که قادر به انجام کارى نیستند ، باید رسیدگى کرد.»2
در مورد سوم فرمود:«فقر دو تاست : فقر مال و فقر نفس،ولى فقر نفس بدترین فقرهاست.»
و باز فرمود: «فقرى،چون جهل نیست.»
اما«گرسنگى،از زبونى خضوع،بهتر است.»3
در پایان،سزد که از این آستان عظمت نماى الهى،که سراسر کرم است و عنایت،استدعاى مدد کنیم و یارى براى صفاى جان طلبیم،آرى: برو اى گداى مسکین،در خانه على زن که نگین پادشاهى دهد از کرم،گدا را به دو چشم خون فشانم،هله اى نسیم رحمت که ز کوى او غبارى به من آر،توتیا را به امید آنکه شاید برسد به خاک پایش چه پیام ها که سپردم همه سوز دل،صبا را .
1.ترجمه الامام على (جرج جرداق) -ج 1/862.
2.ماخذ قبل-ج 1/269-270.
3.ماخذ قبل-ج 3/14.