رویت آفتاب

ای در سپهر مجد و شرف، رویت آفتاب

در بزم ما بتاب و، رخ از دوستان متاب

از پا فتاده‌ایم، ز رحمت تو دست گیر

ما را كه دل ز آتش داغت بود كباب

جمعیم ما و لیك پریشان به یاد تو

وز ما شكسته‌تر دل زهرا و بوتراب

یا هادی المضلـّین،  كز مردم ضلال

جسمت در التهاب و روانت در التهاب

تو آفتاب عالمی و از افول تو

افتاده است در همه ذرات انقلاب

ای آیت توكل و آیه‌ی رضا

دیدی جنایت از متوكل تو بی حساب

گاهی دهد مكان تو در بركة السّباع

گاهی درون محبس دشمن به پیچ و تاب

تو زاده بزرگ جوانان جنّتی

ای از ستم شهید شده درگه شباب

آن شربتی كه داد به اجبار دشمنت

گویا شرنگ مرگ بــُد و آتش مذاب

كاتش به جسم و جان تو پروانه سان فتاد

وز سوز زهر جسم تو چون شمع گشت آب

ای بر درت نثار درود ملائـــكه

امروز بر سلام "مــؤید" بده جواب