تبیان، دستیار زندگی
در شمال غربی ایران، در ارتفاعات بالاتر از 1700متر، حد فاصل استان های گیلان و اردبیل، بهشتی رویایی جا خوش کرده که با لطافت و سرسبزی بکرش، عروس تالش لقب گرفته است. منطقه ییلاقی شکردشت، با آب و هوای مرطوب و خنک کوهستانی اش، این روزها یکی از بهترین گزینه های.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

فرار به مقصد بهشت

شکردشت

در شمال غربی ایران، در ارتفاعات بالاتر از 1700متر، حد فاصل استان های گیلان و اردبیل، بهشتی رویایی جا خوش کرده که با لطافت و سرسبزی بکرش، عروس تالش لقب گرفته است. منطقه ییلاقی شکردشت، با آب و هوای مرطوب و خنک کوهستانی اش، این روزها یکی از بهترین گزینه های سفر به شمار می رود. به خصوص اگر اهل کشف کردن مناطق بکر و صعب العبور هستید، یا سرتان برای طبیعت گردی و کمپ زدن درد می کند، شکردشت همان جایی است که آرزویش را دارید. ییلاقی که زیبایی پایدارش را مدیون دشواری مسیری خاکی است که پای کمتر گردشگری را به آنجا باز می کند و راه را بر آسیب های هجوم جمعیت می بندد.

اگر اهل کشف کردن مناطق بکر و صعب العبور هستید، یا سرتان برای

طبیعت گردی و کمپ زدن درد می کند، شکردشت همان جایی است که آرزویش

را دارید. ییلاقی که زیبایی پایدارش را مدیون دشواری مسیری خاکی است

که پای کمتر گردشگری را به آنجا باز می کند

شکردشت

برای رفتن به شکردشت، باید از چندصد متر قبل از این روستا قید اتومبیل را بزنید و پیاده پا به راه جاده شوید. اما اگر خیلی اصرار دارید که با ماشین شخصی تان راهی شکردشت شوید، باید قید کمک فنر و کلاچ و لنت را بزنید و از مسیر سخت و خاکی این جاده عبور کنید! البته راه سوم تان می تواند انتظار کشیدن در کنار جاده باشد تا یکی از ساکنان محلی که از شهر به روستا بر می گردد، شما را ببیند و سوار بر نیسانش به شکردشت برساند. با تمام این ها، به نظر می رسد زیبایی و تارگی و تمیزی این روستا آنقدر ارزش داشته باشد که برای تجربه یک منطقه بی نظیر این دردسرها را به جان بخرید. منطقه ای که با جنگل های انبوه راش و افرا، دشت های سرسبز، دشت گل های طبیعی و چشمه های جوشان در بیشتر روزهای فصل بهار و تابستان غرق در مه است و می تواند گوشه دنجی باشد برای فرار کردن از هیاهوی زندگی شهری.

برای رفتن به شکردشت، باید از چندصد متر قبل از این روستا قید اتومبیل را

بزنید و پیاده پا به راه جاده شوید. اما اگر خیلی اصرار دارید که با ماشین

شخصی تان راهی شکردشت شوید، باید قید کمک فنر و کلاچ و لنت را بزنید

و از مسیر سخت و خاکی این جاده عبور کنید!

شکردشت

با این حال، اگر تصمیم دارید به این منطقه سفر کنید، فکر سفرهای پاییزی و زمستانی را از سرتان بیرون کنید که مطمئنا رفتنتان با خودتان است و برگشتنتان با خدا! این منطقه در پاییز و زمستان آنقدر سرد و برفی می شود که حتی بعضی از ساکنان منطقه هم ترجیح می دهند تمام فصل را در شهرهای اطراف بگذرانند. اگر ترغیب شده اید که سری به شکر دشت بزنید، می توانید روی میزبانی اهالی مهمان نواز منطقه حساب باز کنید که حاضرند کلبه روستایی شان را برای اقامتی چند روزه در اختیار شما قرار دهند.


گروه گردشگری تبیان- رستم زاد