اشتباهات قرآن عثمان طه(قسمت چهارم)
اشاره:
در شماره چهارم این نوشتار گفته شد که مشهورترین نسخه قرآن (به خط عثمان طه) از نظر املاء و نگارش (رسم الخط) كاستیهای فراوانی دارد، اگرچه رسمالخط قرآن توقیفی نیست، و الزامی به رسم الخط معینی نداریم اما اصلاح این اشکالات، ضرورت دارد زیرا این اشتباهات گاه معنی را تغییر میدهد و گاه قرائت را مشكل میسازد.
تا کنون دو گروه از اشکالات مورد بررسی قرار گرفت.
1. رسمالخطهایی كه سبب تغییر معنا میشد.
2. رسمالخطهایی كه سبب میشد، كلمه فاقد معنا گردد.
در مجال حاضر به نحوه نگارش و رسمالخطهایی خواهیم پرداخت که سبب دشواری فوقالعاده در قرائت میشود.
توضیح اینكه در قرآن خط عثمان طه به كلماتی بر میخوریم كه بر اساس رسمالخط عرب صدر اسلام، شاید مناسب بوده ولی بر اساس رسمالخط امروز عرب، نمیتواند صحیح باشد، و برای خود عربها نیز، خواندن آن، بسیار مشكل است، مانند:(اسراء، آیة 7)
در این عبارت باید واو اوّل كه عین الفعل است قبل از همزه باشد.
در حالی كه صحیح آن است.
نمونه دیگر:(نجم، آیه 57)است.
و بیشتر قاریان به قرینه أزِفَتِ، كلمه بعدی را نیز میخوانند در حالی كه صحیح آن است (آزفه به معنای نزدیك شونده است).
نمونه دیگر: (قیامت، آیة 40) است.
یعنی فقط با یك یاء نوشته شده و یای اوّل به صورت جداگانه و در بالا نوشته شده در حالی كه صحیح آن با دو یاء به صورت
است.
نمونه دیگر: است.
نمونه دیگر (اعراف، آیه 196)که یای مشدّد اوّل به صورت جداگانه و در بالا نوشته در حالی كه صحیح آنمی باشد.
ان شاء الله در شماره آتی خواهیم گفت که گاهی در زبان عرب، به كلماتی كه به واو جمع، ختم میشود، «الف غیر ملفوظی» را به نام «الف فارقه» اضافه میكنند، اضافة این الف، در افعال لازم است و در فهم معنی كلمه و روشن ساختن این كه صیغة جمع است، تأثیر دارد اما در قرآن خط عثمان طه، مواردی وجود دارد كه فعل مفرد است با این حال، بعد از آن، الف جمع اضافه شده كه نباید اضافه میشد و چه بسا به فعل جمع اشتباه شود.
رسم الخط هایی که باعث افزوده شدن حروف نا بجا در قرآن شده اند را در شماره آینده دنبال کنید.
نویسنده: علی حبیبی
فرآوری: شکوری_گروه دین و اندیشه تبیان