جگر و فواید آن (1)

امعا و احشا به اندام های درونی بدن انسان و حیوانات نشخوارکننده، به ویژه دستگاه گوارش گفته می شود و به طور کلی در نشخوارکنندگان شامل دل، جگر، قلوه، سیرابی و شیردان است.

این مواد غذایی در گروه گوشت قرار می گیرند، همان گونه که می دانید یکی از گروه های مواد غذایی، گروه گوشت و جانشین های آن است و مواد غذایی، مانند گوشت قرمز، مرغ، ماهی، تخم مرغ و... در این گروه طبقه بندی می شوند.

ویژگی اصلی این مواد غذایی پروتئین بالا و با کیفیت آن ها است. پروتئین ها مواد مغذی هستند که در رشد و ترمیم و ساخت سلول ها و بافت های بدن نقش مهمی بر عهده دارند. مصرف پروتئین حیوانی به مقدار لازم برای تمام گروه های سنی توصیه می شود.

امعا و احشا از نظر ترکیب با بافت ماهیچه یا همان گوشت متفاوت هستند و این بدین معنا است که ارزش تغذیه ای آن ها، چه از نظر پروتئینی و چه از نظر چربی، ویتامین و املاح متفاوت است.

تا سال 1926 میلادی کم خونی وخیم(پرنیشز) یک بیماری کشنده به شمار می رفت و علت و درمان نامعلوم بود. در آن سال دانشمندان نشان دادند که این بیماری را می توان با مصرف زیاد جگر(240 گرم در روز) درمان نمود. این دانشمندان به نام های " مینوت و مورفی " جایزه نوبل در پزشکی را به خاطر معالجه این نوع کم خونی دریافت کردند. عده ای از دانشمندان اثر درمانی جگر را در تغذیه بیماران مبتلا به این کم خونی گزارش دادند و به دنبال آن مشاهده کردند که بیماران در اثر تغذیه گوشت مخلوط شده با شیره معدی، سلول های جدیدی در خون تشکیل می دهند، ولی هر کدام از این مواد به تنهایی دارای چنین  واکنشی نیستند. بدین ترتیب به عامل ناشناخته ای در شیره معدی و گوشت پی بردند که به ترتیب فاکتور داخلی و فاکتور خارجی نامیده شدند. به نظر برخی محققین، این دو فاکتور با تاثیر بر یکدیگر، عامل موثری که در جگر برای معالجه این نوع کم خونی وجود دارد را به وجود می آورند. مطالعات بعدی حتی تأثیر عصاره جگر را از طریق تزریق  در مبتلایان به این بیماری نشان دادند و از این پس مطالعات در جهت کشف این عامل در عصاره جگر متمرکز گردید تا این که در سال 1948 " سیانوکوبالامین " یا ویتامین B12 کشف گردید.

عامل دیگری که در درمان این نوع کم خونی موثر بود، تحت نام اسید فولیک شناخته شد. اگر چه اسید فولیک در تشکیل گلبول های قرمز موثر بود، ولی هیچ گونه تاثیری در برطرف نمودن اختلالات سیستم عصبی که یکی از علایم این نوع کم خونی است، نداشت. در صورتی که ویتامین B12 موجود در عصاره جگر، برطرف کننده این علایم بود.

خصوصیات تغذیه ای جگر سیاه

یکی از اجزای امعا و احشای حیوان جگر سیاه است. جگر سیاه همان کبد می باشد که دارای مقداری پروتئین حیوانی بالایی در حد گوشت قرمز کم چرب است. مقدار چربی آن پایین بوده ولی مقدار کلسترول آن تقریباً دو برابر گوشت قرمز کم چرب است. مقدار آهن جگر بالاتر از گوشت قرمز و تقریباً سه برابر آن است. به همین دلیل منبع بسیار خوب آهن به حساب می آید و در کم خونی فقر آهن توجه ویژه ای به مصرف آن می شود. همین طور جگر سیاه از منابع غنی و خوب ویتامین B12 است که کمبود آن منجر به نوعی کم خونی می شود.

اگر می خواهید با کارشناسان تغذیه ی سایت درباره رژیم های غذایی مشورت کنید، اینجا را کلیک کنید.

برای شرکت در بحث های انجمن سایت مرتبط با بهداشت و سلامت، اینجا را کلیک کنید.