شیرین مثل عسل
یکی از شگفت انگیزترین مخلوقات جهان زنبور عسل است که از او در قرآن کریم نیز نام برده شده است.
{وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الجِبَالِ بُیُوتاً وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ (68) ثُمَّ كُلِی مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِی سُبُلَ رَبِّكِ ذُُلُلاً یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لآیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ}[النحل:68-69]
«پروردگارت به زنبور الهام كرد كه در كوهها و درختان و در آنچه سقف دارند لانه كن، آنگاه از هر میوهای بخور و راه هموار پروردگارت را بپوی، و از شكم آنها نوشابهای كه رنگهای مختلف دارد، بیرون میآید، كه آن باعث درمان مردم است، به راستی در این كار نشانهای برای اندیشمندان است.»
(سوره نحل، 69 ـ 67)
زنبور عسل خیلی پیش از انسان در روی زمین به وجود آمده و زندگی میكرده است. مطالعات و بررسیهای دانشمندان زیستشناس نشان میدهد كه حداقل 150 میلیون سال است كه موجوداتی به نام زنبور عسل در جهان زندگی میكنند و مشغول زاد و ولد هستند. كندو محلی است كه زنبورها در آن تولد یافته، كار كرده، خواهران و برادران خود را پرورش داده و مواد غذایی لازم را در آن انبار و ذخیره میكنند. زنبور عسل دارای نژادهای مختلف است و ساختمان بدنی پیچیدهای دارد. زنبورهای عسل برای زمانی كه گلها و گیاهان به خواب زمستانی میروند و دیگر شهدی برای تغذیه زنبورها ندارند، در درون كندوهای خود اقدام به درست كردن عسل میكنند، میزان عسل تولیدی آنها معمولاً بیشتر از آن مقداری است كه خودشان نیاز دارند، از این رو اغلب انسان خود را شریك آنها میكند.
عسل:
عسل تركیبی طبیعی مملو از قندها است. تمامی این قندها سادهاند و در عسل فیبری وجود ندارد. دو تركیب مهم و فراوان عسل فروكتوز و گلوكزاند و آب سومین تركیب فراوان عسل است.
غیر از قندها مواد دیگری چون اسیدها، مواد معدنی و پروتئین نیز در عسل یافت میشود. چون فروكتوز در عسل فراوان است، شیرینی آن از شكر بیشتر است كه تا 5/1 برابر شیرینتر هم میشود.
عسل به خاطر داشتن PHاسیدی، تركیبات ویژه ضد میكروب، رطوبت پایین و آب فعال اندك، برای فعالیتهای میكروبی در برابر رشد میكروبها مقاوم است. با پاستوریزه كردن عسل قبل از بستهبندی میتوان مقاومت آن را در برابر میكروارگانیسمها افزایش داد.
اهمیت قندها در عسل:
قند در عسل بر ویژگی طبیعی عسل اثر میگذارد.رطوبت عسل، طول عمر، انرژیزایی، مزه، بلوری شدن، رنگ و واكنش رنگگیری عسل در اثر حرارت تحت تاثیر قندهای عسلاند. اگر مقدار فروكتوز عسل را بر مقدار گلوكز موجود در عسل تقسیم كنیم، عددی به دست میآید كه از آن میتوان به عنوان شاخصی برای تمایل عسل به بلور زدن استفاده كرد. همچنین نسبت مقدار گلوكز به مقدار آب در عسل هم برای این منظور به كار میرود. مقدار این شاخص آخری باید از 7/1 كمتر باشد و اگر از 1/2 بیشتر شد، عسل سریعاً بلور میزند. هر گرم عسل 68/3 كالری انرژی دارد.
رنگ عسل:
رنگ عسل را در 7 طبقه تقسیمبندی میكنند:
روشن همانند آب، بیش از حد روشن، روشن، كهربایی بسیار روشن، كهربابی روشن، كهربایی و كهربایی تیره.
برای اندازهگیری رنگ عسل روشهای اختصاصی وجود دارد. رنگ عسل ملاكی از كیفیت عسل نیست، ولی برای سلیقه مصرفكننده عامل مهمی است. اگر حرارت و گذشت زمان رنگ عسل را عوض نكرده باشد، میتوان از روی رنگ عسل، منبع گل تغذیه زنبور را شناسایی كرد. بعد از كریستاله شدن، رنگ عسل روشنتر میشود. عسل به عنوان یك عامل رنگ در صنایع غذایی به كار برده میشود واكنش قهوهای شدن عسل بسیار قوی است.
ارتباط رنگ عسل با مزه آن: عسل با رنگ روشن مزه ملایمتری دارد و رنگهای تیره مزه قوی و سنگینتری دارند. ولی استثنائات زیاد است، مثلا عسل لاله درختی با رنگ روشن كه مزهاش سنگین است.
مزه عسل:
عسلهایی كه منبع گل آنها یك گل باشد، مزه بسیار متغیری دارند و عسلهایی كه فروكتوز آنها زیاد باشد، بسیار شیرین هستند. به این ترتیب گاهی چند عسل برای كسب یك شیرینی و مزه مناسب مخلوط میشوند. مزه عسل در زنبورستانهایی با چند گل متعادلتر است.
كریستاله شدن عسل (بلور زدن)
كریستاله شدن عسل یعنی این كه عسل از حالت مایع به حالت نیمه جامد تبدیل شود. این پدیده طبیعی وقتی رخ میدهد كه یكی از سه قند فراوان عسل از دامنه بالایی استاندارد آن بالاتر باشد. این گلوكز با آب در عسل تبدیل به گلوكز آبدار شده و هسته بلور و كریستال را تشكیل میدهد. تمام عسلها بلور نمیزنند، برخی اصلا بلور نمیزنند و برخی مدت كمی بعد از تولید بلوری میشوند. عسلی كه در قاب بماند، كمتر از عسلی كه با استخراجكننده (اكستراتور) تهیه شده باشد، بلور میزند. مواد معدنی موجود در عسل، اسیدهای طبیعی عسل، پروتئین، ذرات خارجی در عسل، ذرات موم، گرده، حباب هوا و مواد دیگر میتوانند بلور زدن عسل را تحریك كنند. با گرما دادن عسل میتوان مجدداً آن را ذوب كرد و مایع ساخت.
عسل تولید شده از گلهای یونجه، پنبه، قاصدك و نخل تمایل زیادی نسبت به بلوری شدن دارندو در مقابل عسل تهیه شده از گلهای اقاقیا، انگور، كهور، استبرق، گوجه، تمشك، ترشك درختی و آفتابگردان در مقایسه با میانگین. تمایل كمتری به بلوری شدن دارند.نگهداری عسل در شرایط مناسب از لحاظ رعایت دما و حرارت در مراحل مختلف فراوری و تصفیه تا حد ممكن بلور زدن عسل را به تعویق میاندازد.
بلور زدن عسل بهطور مصنوعی هم میتواند انجام شود. با این روش محصولات مختلفی تولید میشود و میتوان كرم عسل را نام برد. بلور زدن خود به خودی عسل منجر به تولید یك محصول دانه درشت خواهد شد. ولی كریستاله شدن تحت كنترل، محصولی نرم با قابلیت پراكنش مطلوب تولید میسازد.
عسلی كه در ظرف در بسته نگهداری شود، برای دهها و حتی قرنها میتواند پایدار باقی بماند، ولی در برابر تغییرات شیمیایی و فیزیكی حساس است. در طول مدت نگهداری، عسل تیره میشود و مزهاش را از دست میدهد كه البته این فرآیند وابسته به حرارت است. برای طول عمر عسل، عدد ثابتی را نمیتوان ارائه داد بهطور كلی طول عمری برابر 2 سال مشهور است.
بلور و كیفیت عسل:
استفاده از عسل كریستاله شده به سلیقه مصرفكننده بستگی دارد. وقتی كه هنوز بلور زدن عسل كامل نشده است، لایه بلور آن با یك لایه آب از عسل كنار هم قرار میگیرد و این شرایط را برای تخمیر فراهم میسازد. عسل پاستوریزه كریستاله میشود ولی تخمیر نمیشود.
عسلی كه كریستاله شده میتوان با قرار دادن در آب گرم و گذاشتن آن روی حرارت به حالت اولیه برگرداند.
عمر عسل و پایداری آن:
عسلی كه در ظرف در بسته نگهداری شود، برای دهها و حتی قرنها میتواند پایدار باقی بماند، ولی در برابر تغییرات شیمیایی و فیزیكی حساس است. در طول مدت نگهداری، عسل تیره میشود و مزهاش را از دست میدهد كه البته این فرآیند وابسته به حرارت است. برای طول عمر عسل، عدد ثابتی را نمیتوان ارائه داد بهطور كلی طول عمری برابر 2 سال مشهور است.
میكروبها در عسل:
عسل به خاطر داشتن PH اسیدی، تركیبات ویژه ضد میكروب، رطوبت پایین و آب فعال اندك، برای فعالیتهای میكروبی در برابر رشد میكروبها مقاوم است. با پاستوریزه كردن عسل قبل از بستهبندی میتوان مقاومت آن را در برابر میكروارگانیسمها افزایش داد.
فراوری و نگهداری عسل:
در طول فرایند بستهبندی بهتر است عسل در دامنه درجه حرارت 40 تا 71 درجه سانتیگراد (متوسط 55ـ60 درجه سانتیگراد) بسته بندی شود. این دامنه حرارت از بلوری شدن عسل میكاهد. حرارت 60 تا 71 درجه سانتیگراد بلور عسل را حل میكند و حبابهای هوا را خارج میسازد. تصفیه عسل ذرات خارجی را از عسل پاك میكند.
بهترین درجه حرارت برای نگهداری عسل 18 تا 24 درجه سانتیگراد است. عسلی كه فرآوری نشده است (تصفیه، پاستوریزاسیون و غیره)، باید در دمای زیر 10 درجه سانتیگراد نگهداری شود. بهترین شرایط نگهداری عسل در طولانی مدت، استفاده از ظروف استیل ضدزنگ و در بسته است.
روزنامه اطلاعات، احترام شمالی
تنظیم: شکوری_گروه دین و اندیشه تبیان