احیای قلبی - ریوی در بزرگسالان

در قسمت اول این مطلب به اهمیت فراگیری احیای قلبی – تنفسی پرداخته شد، حالا ادامه ی بحث...

گاهی در محل کار، خیابان یا خانه با فردی رو به ‌رو می ‌شویم که بدون تحرک در گوشه ‌ای افتاده است. می‌ باید کاری برای وی انجام دهیم، اما نمی ‌‌دانیم از کجا شروع کنیم.

مانند هر مصدومی اولین گام اطمینان از امنیت خود و برقراری امنیت بیمار است. به فرض، فرد مورد نظر در کنار ساختمانی افتاده که در شرف ریزش است. ابتدا مواظب خود باشید که آوار بر سر شما نریزد. سپس سعی کنید که با کمک خود، دیگران و سرویس‌ های امداد(آتش‌ نشانی) فرد را از محل دور کنید.

پس از اطمینان از امنیت محل باید بین بیهوش بودن و خواب بودن فرق قائل شوید. برای این کار به آرامی به شانه بیمار زده و از جملاتی برای برقراری ارتباط استفاده کنید.

مثلا بپرسید: صدای منو می ‌شنوید؟ یا حالتون خوبه؟ اگر بیمار تغییری در واکنش به صدای شما نشان بدهد به معنای وجود حیات در بیمار است (بیمار خواب است یا در اثر حادثه‌ ای هوشیاری‌ اش کاهش یافته)، در غیر این صورت بیمار نیازمند احیا است.

تا این مرحله با فردی رو به ‌رو شده‌ اید که هوشیار نیست. بنابراین سریعا اقدام به درخواست کمک کنید.

اگر کسی در نزدیکی شما است از او بخواهید که به اورژانس پیش ‌بیمارستانی(115) اطلاع دهد و سریعا برای کمک به سوی شما بازگردد.

در این جا هم مانند بیماران حادثه ‌دیده باید به سراغ راه هوایی و تنفس رفت. با نزدیک کردن گوش به دهان بیمار، هم می‌ توانید صدای نفس کشیدن و هم جریان هوا را روی پوست خود حس کنید.

اگر به قفسه سینه بیمار نگاه کنید ممکن است حرکت آن را ببینید.

اگر متوجه تلاش تنفسی در بیمار نشدید سریعا 2 نفس دهان به دهان یا دهان به بینی به بیمار بدهید.

اگر قفسه سینه بیمار حرکتی نداشت به معنای انسداد راه هوایی است، باید با مانور، راه هوایی را باز کرد.

پس از 2 تنفس باید سریعا ماساژ را شروع کرد. ماساژ با تعداد 100 بار در دقیقه روی یک ‌سوم تحتانی استخوان جناغ انجام می ‌شود.

در مقابل هر 30 ماساژ 2 تنفس بدهید.

برای جلوگیری از خستگی و بهینه بودن احیا، هر 2 دقیقه فرد ماساژ دهنده تعویض شود.

بسیاری از افراد تمایلی به دادن تنفس مصنوعی ندارند و از احتمال آلودگی با ترشحات بیمار و ابتلا به بیماری می‌ هراسند.

اما حقیقت این است که احتمال انتقال بیماری در شرایط تنفس مصنوعی بسیار بسیار کم و قابل چشم‌ پوشی است.

با این حال اگر تمایلی به دادن تنفس به بیمار ندارید حداقل ماساژ را با سرعت 100 بار در دقیقه ادامه دهید.

اگر توانایی بررسی نبض بیمار را دارید می ‌توانید هر 2 دقیقه با جا به جایی افراد ماساژ دهنده، نبض بیمار را بررسی کنید.

اگر نبض بیمار برگردد احیا متوقف می ‌شود.

بهترین نبض برای بررسی، نبض گردن است.

اصل در احیا بر این است که اگر توانایی کنترل نبض را ندارید یا در بود یا نبود نبض شک دارید احیا را ادامه دهید.

تعداد محدودی از بیماران با وجود برگشت عملکرد قلب، تنفس ندارند.

در این بیماران تنها دادن نفس مصنوعی کفایت می ‌کند تعداد تنفس به میزان 10 تا 12 بار در دقیقه کافی است.

اقدامات فوق تا رسیدن امدادگران پیش بیمارستانی(115) یا رساندن بیمار به بیمارستان باید ادامه یابد.

اگر می خواهید با پزشکان سایت مشورت کنید، اینجا را کلیک کنید.

برای شرکت در بحث های انجمن سایت مرتبط با بهداشت و سلامت، اینجا را کلیک کنید.

*مطالب مرتبط:

ایست قلبی و تنفسی

طب اورژانس چیست؟

بیماران اورژانسی