سخنی با تو ، ای خرمشهر!
| بر آی از دل ، ای بانگ خشم و خروش |
| مگر بردری پرده گوش هوش |
| چه می گویم ،ای سینه ، توفنده شو |
| تو ای دل، شرار فروزنده شو |
| برون ریز ، ای تفته اندرون |
| روان کن یکی آتشین جوی خون |
| تن غم به خونابه کین بشوی |
| به جز کین ، دل از هر چه آیین بشوی |
| زمان را بگو ، تا فرو ایستد |
| دگر با ستم روبرو ایستد |
| خزان خیزد و در بهار اوفتد |
| درخت و گل ، از رنگ و بار اوفتد |
| و گر گل گشاید زبان در قفا |
| زبان در قفایش کن از وی جدا |
| فرو جوش ای چشمه ماهتاب |
| فرو پاش بر چهره قیر مذاب |
| فرو میر ای شتابنده مهر |
| چه تابی چنین ، ای تنور سپهر |
| لب از خنده ، ای گر مرو باز بند |
| چنین خیره بر چهر دنیا مخند |
| تو نیز ای سخنگوی درد آشنا |
| بر آور به شور و شهامت صلا |
| بزن زخمه بر تار جان سخن |
| سرپنجه در خون دشمن بزن |
| به سوگ چمن ، مویه آغاز کن |
| سر گیسوی بید را باز کن |
| یکی جمله با شهر خونین بگو |
| به اشک از رخش خون و ماتم بشو |
| بگو ای سرافراز گلگونه تن |
| بهین پاره پیکر این وطن |
| بلند آستان ، شهر خونین ما |
| ز تو خرم ، آیین ما دین ما |
نگر تا بر آریمت از زیر یوغ |
ز چنگال کفر و فریب و دروغ |
اگر پیکرت دشمنان خسته اند |
پر و بال و پای تو بشکسته اند |
وگر مانده ای دیر ، سخت و دژم |
بدینسان نماند بسی بیش هم |
خروشنده رزمندگان در رهند |
همه کفر سوز و خدای آگهند |
| اگر دشمن از مور بربگذرد |
| که در قلب زیبای تو ره برد |
پراکنده سازیمش از خوابگه |
به آب درخشنده تیغ سپه |
شود گلشن از خون ما ، گر تنت |
سگان را برانیم از گلشنت |
یکی زشت کفتار پیر پلید |
همی خواست تا نو غزالی درید |
نشانیمش اینک مر او را به جای |
به تیپای خشم و به دست خدای |
کنون پنجه شیرمردان شیر |
گلویش بخواهد فشردن دلیر |
دلیران رزمنده جانشکار |
ستیهندگان در تک و کارزار |
نهنگان دریای اسلام و نور |
عقابان اوج بلند غرور |
همه شیرچنگال در جنگ خصم |
نمانی دژم بیش در چنگ خصم |
دگرباره برخیز در خاک عشق |
برافراطز پرچم به افلاک عشق |
سروده : استاد علی موسوی گرمارودی
مطالب مرتبط :
چرا جنگ پس از فتح خرمشهر ادامه یافت؟
شهری که خاکش دامن گیرتان می کند
غنائم به دست آمده در فتح خرمشهر
تنظیم : بخش هنر مردان خدا - سیفی
