لابراتوار خون و جنایت
امروز سالگرد انفجار بمب هسته ای در هیروشیما است، واقعه ای که چهره کریه امپریالیسم امریکا را بیش از پیش نمایان ساخت. سال گذشته به تفصیل در مقاله " زخمی عمیق بر پیکره بشریت " به این رویداد پرداختیم و اینک قصد آن داریم که نه به این واقعه تاثرانگیز که وقایع و جنایات امریکا که در دو سال گذشته که در همسایگی ما ودر کشور عراق رخ داده است، بپردازیم. دولتمردان امریکا با فکر تصاحب دنیا و دستیابی به قدرتی بلامنازع، هزاره جدید را آغاز کردند. از این رو می بینیم که در طی کمتر از پنج سال از آغاز این هزاره، دو لشکرکشی بزرگ را رهبری کردند و هم اکنون دو کشور- افغانستان و عراق- را با همه مردم آن در گروگان خویش دارند و به اعتراضات وجدان های بیدار و مردم آزاده جهان وقعی نمی گذارند.
در طول صد ساله اخیر، وقوع دو جنگ جهانی و بمباران های اتمی ناکازاکی و هیروشیما از سوی امریکا، هولناکترین و سیاه ترین روزها را برای مردم جهان به ارمغان آورد. طی این دوره بیش از یکصد میلیون انسان جان خود را از دست دادند، یعنی " به طور متوسط 3500 نفر در هر روز". در این مدت شاهد رشد روز افزون " صنایع جنگی " بودیم که به رقابتی خطرناک میان کشورهای قدرتمند جهان تبدیل شد. " در حال حاضر پنج کشور امریکا، روسیه، انگلیس، چین و فرانسه جمعا حدود 30000 سلاح اتمی ( بدون محاسبه هند، پاکسـتان و اسرائیل) در اختیار دارند.
امریکا: مجهز به 10600 سلاح اتمی است، که از این تعداد 6500 سلاح در نقاط گوناگون جهان توسط زیر دریایی، کشتی، هواپیما و موشک های دور برد، شبانه روز در حالت آماده باش و شلیک هستند. امریکا تا کنون 1030 آزمایش اتمی انجام داده است که اولین آن در سال 1945 و آخرین آزمایش در سال 1992 بـود.
روسیه: مجهز به 18000 سلاح اتمی است، که5000 سلاح در نقاط مختلف گیتی آماده شلیک هستند. اولین آزمایش در تاریخ 1949 و آخرین تاریخ آزمایش 1990 و در مجموع 715 آزمایش اتمی انجام داده است.
چین: مجهز به 400 سلاح اتمی، 80 موشک " دور برد" با قابلیت اصابت به امریکا و "میان برد" در حالت آماده باش، تاکنون 45 آزمایش اتمی انجام داده، 1964 اولین آن و 1996 آخرین آزمایش اتمی آن کشور است.
فرانسـه: مجهز به 348 سلاح اتمی، در مجموع 210 آزمایش اتمی که نخستین آنها در 1960 و آخرین آن سال 1997انجام گرفته است.
انگلیس: مجهز به 185 سلاح اتمی، 48 بمب اتمی در چهار زیر دریایی در نقاط مختلف جهان در آماده باش کامل شبانه روزی قرار دارد. جمعاً 40 آزمایش اتمی در طول سالهای 1952 تا 1991 انجام داده است."(1)
این میزان سلاح های هسته ای در کنار شمار معتنابهی سلاح شیمیایی ، میکروبی، آتش زا، و انواع جنگ افزارهای مرگ آفرین دیگر از پتانسیلی حکایت می کند که تنها ارمغان آن مرگ و نیستی است و هم اینک کشوری که بلندترین فریادها را برای آزادی سر می دهد، بیشترین سلاح ها را برای خاموش کردن آن در اختیار دارد.
سیاستمداران کشوری که کشتار مردم بی گناه را در ویتنام رهبری کردند، جنایت " مای لای" را ترتیب دادند و طی آن تمام اهالی یک روستا از زن و کودک را به قتل رساندند، دولت مردانی که برای پیش بردن برنامه های توسعه طلبانه خود جان دو تا سه میلیون ویتنامی را گرفتند و پنجاه هزار نفر را با شلیک مستقیم به سر کشتند، ادعای این دارند که می توانند آزادی را به تمام ملت های تحت ستم هدیه دهند.
داس این دژخیم مرگ همچنان به خون تشنه است و به نام آزادی و برقراری دموکراسی در افغانستان، صحنه های دل آزاری از خون و جنایت و نظامی گری به تصویر می کشد و یا به نام نجات جهان و خاورمیانه از سلاح های شیمیایی خیالی صدام حسین، عراق را در اشغال دارد و هر روز جنایتی نو رقم می زند و با حضور نظامی گسترده خود در خلیج فارس تخم رعب و وحشت و ناامنی در منطقه می پراکند و بسیار بعید به نظر می رسد که در آینده ای نزدیک نظامی گری و جنگ هایی که ترتیب می دهد از صحنه زندگی انسان امروز رخت برکند.
سیاستمداران و نظامیان عالی رتبه امریکایی در زندان های "گوانتانامو" و ابوغریب چنان فضاحتی به بار آوردند که حتی رسانه های جمعی که با سیاست های آنان همسو هستند، نتوانستند پرده بر آن بیافکنند. دراین زندان ها بدترین شکنجه های جسمی و روحی به زندانیان تحمیل می شد " "حسین مطر" یکى از زندانیان آزاد شده از ابوغریب از چگونگی این شکنجه ها حکایت کرده است: آمریکایى‌ها صورت‌هاى مارا با کیسه‌هاى بلندى مى پوشاندند و دست هایمان را از پشت مى بستند و ما را مجبور مى‌کردند پشت سر هم به صورت ستونى در محوطه راهروى زندان حرکت کنیم. آنها ما را روى هم انباشته مى‌کردند و سپس یکى از سربازان، خود را روى این توده انسانى پرتاب مى کرد. شدت برخورد وى به حدى بود که زانوهاى من شکست. گاه شدت شکنجه ها به حدی بود که من و زندانیان دیگر ازشدت ناراحتى گریه مى کردیم، در حالى که سربازان آمریکایى به ما مى‌خندیدند و ما را مجبور مى کردند لباس‌هاى خود را از تن درآوریم واگر این کار را نمى‌کردیم آنها خود با چاقو لباس‌هاى ما را پاره مى‌کردند و سپس زندانیان را به صورت یک هرم روى هم انباشته مى‌کردند و یا ما را به ارتکاب اعمال منافى عفت مجبور مى‌کردند و همزمان از ما عکس مى‌گرفتند.
یکى دیگر از زندانیان سورى آزاد شده از ابوغریب به نام "امین سعید الشیخ " یکى دیگر از موارد شکنجه جسمی و روحی را چنین بیان می کند که یکى از سربازان بر روى او ادرار کرد در حالی که فرمانده او شاهد این ماجرا بود. وی روایت می کند که اگر یک زندانى از دستورات سربازان آمریکایى سرپیچى مى‌کرد، او را تهدید مى‌کردند که به خود او و همسرش تجاوز خواهند کرد و یا سربازان آمریکایى زندانیان را به خوردن گوشت خوک وادار و به مقدسات اسلامى توهین مى‌کردند." (2)
رفتار آمریکائی ها با زندانیان عراقی را چیزی جز جنایات جنگی نمی توان دانست، ضرب و شتم، بستن زندانیان به غل و زنجیر، عکس برداری از آنان به حال عریان و بازجویی به زور اسلحه، سوزاندن بدن با آتش سیگار از جمله شکنجه های رایج در زندان های گوانتانامو و ابوغریب است. تصاویری از شکنجه های این زندان ها در شبکه های اینترنتی منشر شد که خشم بسیاری از مردم را در پی داشت. در این تصاویر تکان دهنده، زندانیان برهنه ای نمایش داده شدند که توسط سگ ها مورد ارعاب و یا حمله قرار می گرفتند و به تقلید رفتارهای جنسی وادار می شدند. زندانیان در گوانتانامو به مدت 24 ساعت در سلول هایشان به زنجیر کشیده شده و ناچار بودند در همان فضای بسیار تنگ نیازهای اولیه خود را برآورده کنند و یا در طول شب، سربازان موهای یکی از زندانیان را در دست گرفته و بر روی زمین می کشیدند.
مادر یکی از سربازان امریکایی به "سیمور هرش " روزنامه نگار هموطن خود چنین می گوید: " به آن ها یک پسر خوب تحویل دادم و آن ها به من یک جانی باز پس دادند."
این شکنجه ها نتیجه ی کارچند سرباز منفرد نیست، بلکه نتیجه ی تصمیم مقامات بلند رتبه ی امریکایی است. نمی توان تنها سربازانی را که چنین جنایاتی را مرتکب شده اند به پای میز محاکمه کشید. باید فرماندهان ارشد نظامی امریکا، دولتمردان و کسانی که ماشین جنگی این کشور را هدایت می کنند به عنوان جنایتکاران جنگی به دادگاه صالح سپرده شوند، در غیر این صورت حقوق بشر در دنیا دروغی بیش نخواهد بود.
حضور نظانی امریکا در عراق و افغانستان صدمات جبران ناپذیری برای مردم این دو کشور به همراه دارد. صدماتی که سالها برای درمان آنها زمان لازم است. از دست رفتن سازه های زیر بنایی در این دو کشور به ویژه عراق، کشتار مردم بی دفاع به بهانه شورش، که نمونه آن را در فلوجه عراق شاهد بودیم، و بسیاری از صدمات اجتماعی ناشی از حضور سربازان بیگانه که نا امنی را به همراه خواهد داشت از این جمله اند. یکی از فعالان زنان در عراق از وضع اسفبار زنان در طول مدت اشغال این حکایت می کند. "حنا ابراهیم نویسنده و روزنامه نگار عراقی حکایت می کند که از همان روز که اشغال در عراق آغاز شد، خشونت سیستماتیک علیه زنان و حقوق آنان نیز آغاز شد. زنان را ربودند، به آن ها تجاوز کردند و حتی آن ها را برای کار در شبکه تن فروشی به کشورهای دیگر بردند. تجارت زنان از زمان اشغال عراق آغاز شده است زنان را به بهای 2000 تا 3000 دلار و دختران را به قیمتی بسیار بیشتر به فروش می رسانند. اگر زنی سالم باشد و بتوان ارگان های بدن او را فروخت، بهایش تا 10000 دلار بالا می رود. این نوع جنایات در مورد زنان به طور روزانه توسط یک سازمان مافیایی و منسجم انجام می شود. این چیزها قبل از اشغال در عراق وجود نداشت." (3)
جنگ زشت ترین چهره زندگی بشری است و دولتی که به این چهره منحوس مباهات می کند و از برافروختن آتش جنگ ابائی ندارد، جان انسان ها را بر اساس اینکه چه رنگ پوستی دارند، پیرو کدام دین هستند و در کجا ساکن اند ارزیاب می کند، خطرناکترین دشمن بشریت است. آنان به بهانه مبارزه با تروریسم خود بزرگترین تروریسم دولتی را هدایت می کنند باید این نقاب و شعار آزادی را از هم درید تا در زیر آن چهره کریه امپریالیست قرن را مشاهده کرد.
منابع:
