اشتباهات قرآن عثمان طه(قسمت چهارم)

در شماره سوم این نوشتار گفته شد که مشهورترین نسخه قرآن (به خط عثمان طه) از نظر املاء و نگارش (رسم الخط) كاستی‌های فراوانی دارد، اگرچه رسم‌الخط قرآن توقیفی نیست، و الزامی به رسم الخط معینی نداریم اما اصلاح این اشکالات، ضرورت دارد زیرا این اشتباهات گاه معنی را تغییر می‌دهد و گاه قرائت را مشكل می‌سازد.

تا اینجا به بررسی اشکالاتی پرداختیم که به معنا خلل وارد می ساخت، اینک به نمونه هایی از رسم الخط عثمان طه را بر می شمریم که موجب می شود سبب می شود کلمه فاقد معنا گردد.

رسم‌الخط‌هایی است كه سبب می‌شود كلمه فاقد معنا گردد، در حالی كه اگر درست بنویسند معنا و تفسیر كاملاً روشن است.

توضیح اینكه در قرآن به خط «عثمان طه» به كلماتی بر می‌خوریم كه بدون دلیل قانع كننده‌ای، حرفی اضافه دارد و این سبب می‌شود كه ظاهر كلمه، فاقد معنا گردد. این در حالی است كه همان كلمات در جای دیگر، بدون حرف زائد و به صورت صحیح نوشته شده است، و این از عجائب است:

1. كلمه «أید» [1]

در سوره ذاریات، آیه 47 با دو یاء یعنی چنین نوشته شده:

و صحیح آن: است. در حالی كه در سوره ص، آیه 17، كلمه «أید» با یك «یاء» آمده است به این صورت:

و كاملاً درست است.

2. كلمه «فَإِنْ» در سوره آل عمران، آیه 144 و سوره انبیاء، آیه 34 با یك یای اضافی چنین نوشته شده:

و صحیح آن: می‌باشد.

صحیح آن:  است.

در حالی كه كلمه بیش از نود بار در قرآن تكرار شده و در همه این موارد در نسخه عثمان طه، بدون یا زائده، به صورتنوشته شده و صحیح است.

3. كلمه در سوره انعام، آیه 34 با یای اضافه نوشته شده:

و صحیح بدون یاء  است.

در حالی كه در موارد دیگر، بدون یای زائد آمده است، و مشكلی ندارد، برای نمونه:

(قصص، آیه 3)

کلمه در سوره كهف، آیه 23 با الف زائده نوشته شده كه وجهی ندارد:

در حالی كه در سوره نحل، آیه 40 بدون الف زائده و به همان صورت ملفوظ نوشته شده است:

این تفاوت بدون دلیل است، و سبب می‌شود كه كلمه مفهوم خود را از دست بدهد.

ان شاء الله در شماره آتی به بررسی رسم الخط هایی خواهیم پرداخت که سبب دشواری فوق العاده در قرائت می شود.

[1] . كلمه «اَیْدْ» بر وزن «صَیْدْ» به معناى قدرت و قوّت می‌باشد، و در قرآن تنها دو بار آمده است.