فاخرترین بنای شوش

دهه شصت و هفتاد میلادی بود که باستان شناسان اروپایی، به بقایای یک کاخ تاریخی در جنوب ایران رسیدند. كاخی که بر ساحل غربی رودخانه و درست روبروی آرامگاه دانیال نبی (ع) شائور وجود داشت و از سال 1970 تا 1976 توسط هیات مشترك فرانسه و ایران مورد بررسی قرار گرفت.

این كاخ سنگی و خشتی، تنها بنای سلطنتی شوش است كه در بیرون حصار شهر هخامنشی و در مكانی دلپذیر احداث شده و به نظر می رسد که قدمت آن به دوران اردشیر دوم برگردد. کاخی که باستان شناسان معتقدند در گذشته، دور تا دور آن را فضای سبزی با امكانات آبیاری فرا گرفته بوده و این نشان از رونق کاخ شائور داشته است؛ به طوری که گفته می شود کاخ شائور مدتی به عنوان محل اسکان و مقر حکومتی استفاده شده است.

اما پیش از كاوش كاخ شائور در شوش، بازشناسی مجموعه با استفاده از روش مقاومت الكتریكی انجام شده است. بر اساس نقشه تغییرات مقاومت الكتریكی زمین، یك طرح هندسی كه بناها در آن جا گرفته بودند به دست آمد که كاوش ها آن را تایید می كرد. این بنا به نسبت مجموعه كاخ های واقع بر تپه آپادانا، ابعاد چندان بزرگی ندارد. یعنی چیزی در حدود 3 هكتار وسعت دارد و احتمالا در زمانی كه كاخ داریوش مرمت می شده، به عنوان اقامتگاه موقت اردشیر دوم در شوش مورد استفاده قرار گرفته است.

در کاخ شائور می توانید سرستون ها و ته ستونهای سنگی کم نظیری را ببینید. تالار ستوندار این کاخ 64 ستون چوبی با پایه های سنگی دارد و دور تا دور این تالار چهار ایوان قرار گرفته که ایوان پشتی مشرف به یك باغ بوده است. جالب است بدانید نخستین دیوارنگاره های هخامنشی در ایران از همین تالار به دست آمده و همین باقیمانده كوچك كه قسمتی از صورت یك  شخص مادی و صورت پوشانده، یكی از اهالی  آراخوزی است.

کاخ شائور شباهت های زیادی با تخت جمشید دارد. دیوارهای تالار مركزی شائور با نقش خراجگزاران تزئین می شده و حجاریهای مربوط به خراجگزاران به صورت مفصل در پلكانهای ایوان شمالی و شرقی آپادانای تخت جمشید به تصویر کشیده شده است. از كاخ شائور چندین نقش برجسته از سنگ آهك به دست آمده که مشابه آنها در تپه های باستانی شوش و خارج از تپه آپادانا و حجاریهای هخامنشی تخت جمشید هم دیده شده است.

گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی