"خوشحال ترین مربی سال: لوئیز فیلیپه اسکولاری(تیم ملی برزیل)"

اسکولاری در شرایطی با برزیل پا به جام جهانی 2002 گذاشت که در مقایسه با رقبایش اقبال کمتری برای موفقیت آن متصور می شد . بر خلاف آرژانتین ، برزیل با دردسر به جام رسیده بود و امکان حذف شدنش هم وجود داشت . اما برزیل در قرعه کشی گروه بندی جام ، خوش اقبال ترین بود. همچنین برزیل برخلاف آرژانتین ، با ترکیه، چین و کاستاریکا در یک گروه قرار گرفت. این بدین معنی بود که صعود آنها حتمی است.

با این وصف برزیل در برابر ترکیه نمایش خوبی ارائه نداد و بسیاری توفیق مردان اسکولاری را زیر سوال بردند. وقتی زنگ جام خورد، اسکولاری خود را برابر چهره های نام آشنایی مثل اریکسون ، رودی فولر، خوزه آنتونیوکاماچو، فیلیپ ترویسه و چزاره مالدینی یافت. برزیل به مدد همان قرعه خوب و درخشش ستاره هایش، یعنی ریوالدو و رونالدو، از مرحله ای به مرحله دیگر پا گذاشت.

قوی ترین تیم برای ارزیابی اسکولاری ، پیش از دیدار نهایی تیم ملی انگلیس بود. دراین جا بود که برزیل بازی یک بر صفر عقب مانده را به پیروزی دو بر یک بدل کرد و به رغم ده نفره شدن، اجازه برد به انگلیس ها را نداد. ستاره های بزرگ برزیل در این دیدار با خونسردی فراوانی ، که از تجربه فراوانشان ناشی می شد ، انگلیسی ها را اداره کردند. همین ستاره ها بودند که در دیدار نهایی ، برابر آلمان بسیار خوب ظاهر شدند و پیروزی دو بر صفر مقابل الیورکان را به ارمغان آوردند.

برزیل جام را به دست آورد ، اما این پرسش باقی ماند که« .... پیروزی به دست آمده ناشی از درایت اسکولاری بود، یا درخشش ستاره های برزیلی مثل ریوالدو یا رونالدو؟»

در حقیقت هر چند اسکولاری عنوان مربی فاتح جام جهانی 2002 را یدک می کشد ، اما کمتر کسی آن عنوان را فارغ از ستاره های برزیلی قلمداد می کند . اسکولاری بدون ویژگی های  فردی و  والای آنها نمی توانست نام خود را مطرح کند. او خندان ترین مربی سال بود.

خوشبخت ترین: لوئیز فیلیپه اسکولاری(برزیل)

برترین: ناصر الجوهر(عربستان)

غیر منتظره ترین ها: سنول گونش( ترکیه)، گاس هیدینگ( کره جنوبی) ، برونومتسو(سنگال)

مصیبت بارترین: آنتونیوالیویرا( پرتغال)  ، رژه لمه( فرانسه)

موفق و راضی: فیلیپ ترویسه( ژاپن)، رودی فولر( آلمان)

خونسرد و بی تدبیر: سون گوران اریکسون( انگلستان)

همان که انتظارمی رفت: تامی سادربرگ و لارسن لاگربک(سوئد)، خاویر آگوئیر( مکزیک)

پرسر و صدا و بی اثر: میلوتینوویچ (چین)، چزاره مالدینی( پاراگوئه)

بیش از حد انتظار: بروس آره نا ( آمریکا)، میک مک کارتی( ایرلند)

صعود تا سقف خویش: رابرت واسیچ(بلژیک)

قربانی خود و زمین و زمان: جیووانی تراپاتونی( ایتالیا)، خوزه آنتونیو کاماچو( اسپانیا)

کمترازقواره تیم : فستوس انیگبینده( نیجریه) ، ویکتورپوا( اروگوئه) ، جوزی انگل( لهستان)

نگون بخت ها: مارچلو بیلسا( آرژانتین) ، الگ رمانتسف( روسیه)