شیروانی داغ، میزبان برف زمستانی
طرح قصه این فیلم را چند سال قبل نوشته بودم. در طول این چند سال فرصت نشد كه به سراغ آن بروم تا اواسط سال گذشته ، كه متناسب با تغییر شرایط، كمی آن را اصلاح كردم. احساسم این بود كه می‌توان از این قصه یك فیلم اجتماعی خوب در آورد.
«برف روی شیروانی داغ»، ساخته جدید محمد هادی كریمی ضمن سرگرم كردن تماشاچی خود، قصد مطرح كردن بعضی از مسائل اجتماعی را دارد
فیلم، براساس فیلم‌نامه‌ای از خود كارگردان ساخته شده و هم‌اكنون در مرحله تدوین قرار دارد. كار تدوین «برف روی شیروانی داغ» را حسین غضنفری به عهده دارد.
این فیلم كه توسط حسن كریمی و در شهر تهران فیلم‌برداری شده، قصه جمع شدن گروهی از جوانان هم سن و سال را در یك خانه قدیمی روایت میكند آنچه این افراد را به یكدیگر وصل میكند، رابطه آنها با استادشان است. مرگ استاد كه یك شاعر مشهور است، باعث می‌شود شاگردان وی به مراسم تدفین او بیایند. اما مرگ نویسنده با رمز و رازی همراه است كه شاگردان او تلاش می‌كنند آن را بگشایند. این، خط اصلی قصه فیلم را تشكیل می‌دهد.
شهاب حسینی، آنا نعمتی، كورش تهامی، خاطره اسدی، امیرحسین آرمان، فرخ نعمتی و هنگامه قاضیانی بازیگران فیلم هستند. كریمی، كار حرفه‌ای سینما را با نوشتن فیلم‌نامه شروع كرد. 14 فیلم‌نامه او قبل از این تبدیل به فیلم سینمایی شده‌اند. وی اولین فیلم خود «غیرمنتظره» را سه سال پیش ساخت. دومین كار سینمایی او، «امشب، شب مهتابه» سال قبل روی پرده سینماها بود.
این فیلم‌ساز درباره ساخته جدید خود به «دوچرخه» می‌گوید: «طرح قصه این فیلم را چند سال قبل نوشته بودم. در طول این چند سال فرصت نشد كه به سراغ آن بروم تا اواسط سال گذشته ، كه متناسب با تغییر شرایط، كمی آن را اصلاح كردم. احساسم این بود كه می‌توان از این قصه یك فیلم اجتماعی خوب در آورد. دو فیلم قبلی كه ساخته‌ام حال و هوایی روان‌شناختی داشتند و خیلی بر روی شخصیت و پیچیدگی‌های درونی آدم‌ها متمركز بودند. در آنها شخصیت‌های اصلی در یك موقعیت خاص قرار می‌گرفتند و آنها را در برابر یك اتفاق یا علامت سؤال ناگهانی می‌گذاشتم، اما در فیلم جدید در كنار شخصیت‌پردازی، وجه اجتماعی قصه برایم اهمیت ویژه‌ای داشته است.»
«برف روی شیروانی داغ» در كنار وجه اجتماعی مورد نظر كریمی، فیلمی پرشخصیت است كه هر یك دارای دیدگاه و پس زمینه متفاوتی هستند.
این فیلم‌ساز در این باره چنین توضیح می‌دهد: «بله، در این فیلم برخلاف كارهای قبلی‌ام، تماشاچی با تعداد زیادی آدم سروكار دارد. در واقع داستان با این آدم‌ها جلو می‌رود. هر یك از این افراد رابطه‌ای خاص با شاعر داشته‌اند و حالا با توجه به اثری كه از او به‌جا مانده، تلاش دارند از این اثر راز گشایی كنند و این‌كار معمای مرگ شاعر را حل میكند. در همین حال، تلاش این افراد در طول قصه، باعث رمزگشایی از شخصیت خود آنها نیز می‌شود.
كریمی تأكید میكند كه وجود رمز و راز در قصه، آن را به سمت یك كار پلیسی و ماجراجویانه نمی‌برد. به گفته او: «در قصه فیلم عنصر تعلیق كه خاص كارهای پلیسی است وجود دارد و از این جنبه هم می‌توان به فیلم نگاه كرد. اما این مسئله فقط نوعی رنگ‌آمیزی برای لحن روایتی فیلم است و شكل و قالب اصلی كار، همان بعد اجتماعی است. نام فیلم هم ارتباط كاملی با قصه فیلم دارد و آن هم به نوعی نیاز به رازگشایی دارد. زمانی كه تماشاچی قصه را دنبال میكند، می‌‌تواند حدس بزند این نام استعاره‌ای از چیست.»
تنظیم برای تبیان : مسعود عجمی
