ولایت فقیه از نگاه اشپیگل؛ مستحکم از جنس بتون

مدتی پیش مجله ی مهم و تاثیر گذار آلمانی زبان اشپیگل آنلاین مقاله ای تحت عنوان ( آیت الله از جنس بتون) به قلم اولریکه پوتز منتشر نمود.

همانطور که از نام مقاله پیداست، نویسنده ی مذکور با زیرکی و با نگاه تا حدودی منفی و جهت دار به تحلیل جایگاه برتر و قدرتمند ولی فقیه در نظام جمهوری اسلامی پرداخته بود ، به نحوی که به درستی تصمیم گیری نهایی در خصوص مسائل مهم و اساسی مثل انرژی هسته ای و چگونگی بر خورد با اپوزیسیون داخلی و فتنه ی پس از انتخابات و ... را موکول به نظر رهبری و ولی فقیه دانسته  و در قسمتی دیگر ازنوشتار خود ضمن برشمردن برخی از وظایف و اختیارات مقام رهبری درقانون اساسی بدون اشاره به شرایط رهبری مثل عدالت وفقاهت ودوری از دنیاطلبی و... همچنین نظارت مجلس خبرگان بر احراز این شرایطَ ، ولی فقیه وشخص آیت الله  خامنه ای را از جمله قدرتمندترین افراد درجهان کنونی برمی شمرد.

این نویسنده اگر چه با نگاه مادی و معطوف به قدرت و دموکراسی محور به دنبال به چالش کشیدن قدرت جایگاه ولایت فقیه در نظام جمهوری اسلامی ایران بود ، ولی از باب «الفضل ما شهد به العدو» (فضل و برتری آن است که دشمن به آن شهادت و گواهی دهد ) تحلیل وی نکات در خور تامل و جالب توجهی نیز برای دوستان و علاقه مندان به انقلاب اسلامی در بر داشت .

از این رو بنده بر آن شدم در ذیل این مقاله و تحلیل آن چند جمله ای در خصوص جایگاه ولایت فقیه و تاثیر گذاری شخص ولی فقیه در جهان سیاست و شطرنج قدرت در دنیای پیچیده ی کنونی به نگارش در آورم .

در این نوشتار بنا نسیت که از منظر فقهی و دینی جایگاه ولایت فقیه مورد بررسی قرار گیرد ، بلکه بنده فقط تلاش می کنم ، با در دست دادن تصویری هر چند اجمالی از صحنه ی بازی سیاست و قدرت در جهان کنونی به تحلیل این جایگاه خطیر بپردازم .

آنچه هم اکنون در سطح روابط بین الملل و به ویژه پس از جریان 11 سپتامبر به روشنی و وضوح قابل مشاهده است ، تاثیر قدرت و کشور های قدرتمند در دیکته کردن و تنظیم سیاست نوین جهانی در راستای منافع ملی خویش است و این آن چیزی است ، که نه تنها مدعای ماست بلکه مورد اذعان برخی از حاکمان کشور های توسعه طلب و ابر قدرت های جهانی است که در مقاطع مختلف و با زبان های گوناگون به زبان آورده اند!

نمونه ی بارز این مسئله در حمله به کشور های عراق و افغانستان بی پناه بود ، که حتی صدای اعتراض برخی از دوستان قدیمی وهم پالکی هایشان در اروپا را نیز در آورد . حمله و تجاوز به دو کشور اسلامی و غصب دو سرزمین بدون اجماع جهانی و تایید سازمان ملل و به بهانه ی مبارزه با ترورسیم و توسعه ی دموکراسی ، در بهترین صورت و مقبول ترین توجیه ، به معنای به رسمیت شناختن قدرت در تفسیر ارزش های اخلاقی در سطح بین الملل و تعیین ملاک های همزیستی مسالمت آمیز و امنیت پایدار توسط ابر قدرت های جهان می باشد!

اگر این حقیقت تلخ را بشکافیم و به زبان ساده آن را بیان کنیم ، به چیزی به جز «قانون جنگل» و رابطه ی گرگ و میش که امام خمینی (ره) بار ها آن را با زبان بی پیرایه ی خوش بیان نموده بود ، نمی رسیم !

به بیان دیگر ، در عرصه شطرنج سیاست بین الملل ، اگر شما قدرتمند نباشی ، اساسا ارزش مذاکره و گفتگو و معامله نخواهی داشت و به میزانی که از قدرت و پشتوانه ی ملی ، سیاسی ، اقتصادی ، نظامی ، و ... بر خوردار باشی ، به همان مقدار قدرت چانه زدن و ورود به بازی بزرگان خواهی داشت .

این چنین است که در جریان حمله به افغانستان و عراق ، چون این دو کشور ، فاقد پارامتر های قدرت ملی و سیاسی و اقتصادی و ... بودند ، اساسا برای حمله به این کشور ها ، ابر قدرت ها حتی زحمت مذاکره و یا اجازه و هماهنگی با سازمان ملل را نیز به خود ندادند ! به عبارت در این کشور ها بزرگتر و مانع و رادعی در سر راه خود ندیدند تا بخواهند با آن وارد چالش و مذاکره شوند ،فلذا با پیاده کردن نیروی نظامی به صورت عملی به مذاکره و گفت و گو پرداختند و هنوز هم که هنوز است این کشور ها هزینه ی این همزیستی اجباری با نیروی اشغالگر را می پردازند.

در مقابل شما می بینید که در خصوص نحوه ی بر خورد با جمهوری اسلامی ایران وضع کاملا به گونه ای دیگر است ، در طول این سال ها ایران عزیز پیوسته در معرض تهدید و تحریم و فشار بوده است ، اما هیچ گاه قدرت های جهانی جرات نکرده اند مستقیما و رسما با نیروی نظامی وارد عمل شوند چرا که نظام جمهوری اسلامی ایران توانسته با تکیه برمزیت های نسبی خود در زمینه های فرهنگی ، سیاسی ، اقتصادی ، نظامی و ... جایگاه و قدرت خویش را تثبیت نماید .

به زعم حقیر ، یکی از مهم ترین و کلیدی ترین پارامتر های قدرت در کشور از ابتدا تا کنون جایگاه ولایت فقیه و شخص ولی فقیه بوده است ، چرا که ولی فقیه با تکیه بر قدرت مذهبی ، معنوی وسیاسی خویش ،نقطه ی کانونی و تمرکز قوای نظام و 70 میلیون جمعیت ایران است ، یعنی همان طور که ذره بین با تمرکز بخشیدن به پرتو های آفتاب و اشعه های پراکنده ی آن ، ایجاد حرارت و آتش می نماید ، ولی فقیه نیز با تمرکز بخشیدن به قدرت ملت و نظام ، همچون سدی بتونی و نفوذ ناپذیر و به قول نویسنده ی مجله ی اشپیگل آنلاین «آِیت الله از جنس بتون » در مقابل منافع نامشروع و زیاده خواهی های قدرت های زور گو می ایستد و از منافع ملی ما دفاع می کند .

و پیر جماران چه زیبا فرمود :«که پشتیبان ولایت فقیه باشید ، تا به مملکت شما آسیبی نرسد » آن حکیم فرزانه ، اگر چه از منظر فقهی و اسلامی به این جایگاه نظر و توجه ویژه ای داشت ، اما ادبیات قدرت در سیاست جهانی را نیز به خوبی می شناخت .

نکته ی در خور تامل آن که متاسفانه می بینیم که دقیقا این نقطه ی کانونی و استراتژیک است که پیوسته در داخل و خارج و به ویژه در فتنه ی پس از انتخابات در معرض شدید ترین حملات بوده است ، و این نشان می دهد که دشمنان اکنون با چراغ آمده اند تا کالای گزیده تری را به یغما ببرند ، آنان به خوبی در یافته اند که اگر ولی فقیه نبود کسی نمی توانست با تکیه بر دموکراسی که آنان خود پدر و مولد آن بوده و چم و خم آن را به خوبی می شناسند ، در مقابل آنان بایستد و از منافع ملتی مظلوم و بی پناه دفاع نموده ، و در مقابل قدرتمندان استقامت و ایستادگی بنماید .

سخن پایانی آن که به زعم حقیر ، در جریان فتنه اخیر نیز ، دشمنان خبیث و زخم خورده ی انقلاب ، از آن لحظه که تقابل برخی از جریانات و سران فتنه با ولی فقیه را مشاهده نمودند ، به ایشان دل بسته و توان خود را در جهت تضعیف این اصل متین و مستحکم در اختیار این جریان قرار دادند ! به عبارت دیگر از آنجا که حرکت جریان فتنه در راستای منافع بلند مدت آنان بود فلذا بلا فاصله همچون لشکری آماده ، توان رسانه ای و تبلیغاتی و... خود را در راستای حمایت از ایشان قرار دادند .

منبع: الف