همه ی قارچ ها خوردنی نیستند
این روزها وقتی برای دیدن سرسبزی های فصل بهار به مناطق صحرایی سفر می کنیم، افراد بومی یا غیر بومی را در حال جمع آوری سبزی های کوهی یا قارچ های صحرایی می بینیم.
موضوعی که شایان توجه است این که هر قارچی را نمی توان چید و مصرف کرد زیرا قارچ ها انواع سمی دارند که خوردن آن ها باعث مسمومیت و مرگ می شود.
به طور کلی قارچ از رستنی هایی است که ریشه و برگ و گل ندارد و فقط بدنه دارد.
سبز رنگ نیست و ماده ی کلروفیل در آن وجود ندارد. اغلب در جاهای مرطوب یا تنه درختان می روید.
برخی از آن ها خوراکی و برخی سمی هستند و قارچ های بسیار ریزی هم روی برخی خوردنی ها پیدا می شود که به آن کپک می گویند.
اغلب قارچ های صحرایی به دلیل آن که به صورت طبیعی و به دور از هر گونه کود و مواد شیمیایی در طبیعت در مقابل نور خورشید رشد می کنند در مقایسه با قارچ های صنعتی از ارزش غذایی بسیار بالاتری برخوردار هستند.
ظاهر این قارچ ها در مقایسه با قارچ های صنعتی متفاوت است و اندازه بزرگ تری دارند. در کل پروتئین قارچ ها دو برابر پروتئین اغلب سبزیجات است.
قارچ ها 2 تا 3 درصد چربی مفید دارند که البته در مویرگ ها رسوب نمی کند و حتی برای دفع مواد زاید از روده ها نیز مفید و از این رو برای افراد مبتلا به یبوست و بواسیر نافع است.
لیسیتین موجود در قارچ میزان کلسترول خون را در سطح پایین نگه می دارد و به دلیل آن که در هر 100 گرم آن تنها 27 کالری انرژی نهفته است، آن را به عنوان یک غذای رژیمی مورد توجه قرار داده اند.
قارچ 70 تا 90 درصد ویژگی هضم شدن دارد و سرشار از ویتامین های گروه B و C است، لذا برای کسب انرژی و رفع خستگی و بی حوصلگی مفید است.
مصرف قارچ را به دلیل پتاسیم فراوان به افراد مبتلا به فشار خون بالا توصیه می کنیم.
قارچ به علت داشتن کروم در کنترل بیماری دیابت موثر است.
همچنین سرشار از آهن، کلسیم، مس و منگنز بوده و کلاهک آن غنی از فسفر است و می تواند نیاز بدن را تامین کند.
همین طور قارچ سرشار از ویتامین D است که می تواند خصوصا برای سالمندان و افرادی که در سنین یائسگی هستند، باعث تقویت استخوان ها و جلوگیری از پوکی استخوان شود.
توصیه ها
اگر به صحرا رفته اید و با دیدن قارچ های صحرایی وسوسه شده اید، برای تشخیص خوراکی بودن آن ها از افراد بومی منطقه کمک بگیرید. گفتنی است، قارچ های سمی در مقایسه با قارچ های خوراکی به سختی قابل تشخیص هستند، لذا بد نیست بدانید قارچ های سمی در طبیعت و بیشتر در جنگل ها و در بیخ و انتهای درختانی مثل زیتون، گردو و انجیر می رویند. در فضله گاو، مردارها و نزدیک لانه حیوانات سمی نیز رشد می کنند و بسیار خطرناک هستند.
اغلب به رنگ سیاه، سرخ و سفید و کمی لزج و بدبو هستند. وجود زائده کیسه مانند در پایه برخی قارچ ها معمولا نشان از سمی بودن آن ها است.
کسانی که قارچ های سمی خورده اند 4 تا 5 ساعت و گاهی 12 تا 16 ساعت بعد از مصرف علائم مسمومیت در آن ها ظاهر می شود. این علائم شامل استفراغ، بی حالی، عطش زیاد، دل درد، سرگیجه و همچنین عوارض روحی است که باید فورا بیمار مسموم را به پزشک برسانید.
گفتنی است مرغوب ترین قارچ های خوراکی قارچ هایی هستند که کلاهک آن ها بسته باشد یعنی شکاف ها و تیغه های زیر کلاهک دیده نشود و ظاهری خوب و تازه و بدون لک داشته باشد.
اما در نهایت توصیه می کنیم برای آن که از خطرات احتمالی قارچ های صحرایی در امان بمانید به مصرف قارچ های صنعتی که دارای بسته بندی بهداشتی، تاریخ مصرف و پروانه بهداشت هستند، اکتفا کنید.
اگر می خواهید با پزشک سایت مشورت کنید، اینجا کلیک کنید.
برای شرکت در بحث های انجمن سایت مرتبط با بهداشت و سلامت، اینجا کلیک کنید.
*مطالب مرتبط:
قارچ، تقویت كننده ی استخوان ها