حضور به قیمت قربانی کردن حجاب
از آنکه فیفا اعلام کرد تیم ملی بانوان فوتبال ایران با حجاب مستمل بر مقنعه و شلوار در مسابقات شرکت نخواهد کرد به خصوص مقنعه را نمادی اسلامی خواند و با مستمسک قراردادن قانون ممنوعیت استفاده از نمادهای مذهبی و سیاسی در مسابقات فوتبال، دست بر روی پوشش بانوان ایران گذاشت تا با توجه به آنکه حضور بی حجاب ورزشکاران ملی پوش ایران در مسابقات داخلی و بین المللی پذیرفتنی نیست، عملاً فوتبال ایران در سطح بین الملل بایکوت شود اما به فاصله اندک مسئولان فدراسیون فدراسیون بین‌المللی فوتبال خبر از طراحی پوششی جدید، اعلام به فیفا و همچنین جلب موافقت فدراسیون بین المللی فوتبال برای حضور با حجاب بانوان ایران با این پوشش در مسابقات خبر دادند، حال آنکه پوشش جدید را نمیتوان حجاب خواند.
به نقل از تابناک؛ فدراسیون بین المللی فوتبال، 28 مهر سال 88 در نامهای به فدراسیون فوتبال ایران مخالفت خود را رسماً با حجاب بانوان کشورمان در رقابت‌های بین‌المللی اعلام کرد اما آنچه به وقوع پیوست پیگیری این مسئله ملی و اعتقادی در سکوت کامل با تنها چند نامه نگاری بود که نتایجش جز آخرین نامه فدراسیون بین المللی فوتبال در فروردین ماه 89 نبود؛ نامهای که در آن تاکید شده بود، بانوان ایران در المپیک نوجوانان سنگاپور تنها زمانی میتوانند شرکت کنند که حجاب موجود از جمله مقنعه را نداشته باشند و لباس رسمی فیفا را بپوشند.
استدلال نخست فیفا عدم تطابق این پوشش با لباس استاندارد فوتبال بود و استدلال دوم نیز نسبت دادن پوشش بانوان مسلمان ایران به مسائل عقیدتی، سیاسی و نژادی بوده که در مسابقات فوتبال برای طرح آنها جهت حفظ وحدت ممنوعیت در نظر گرفته شده و برای پیگیری کنندگان چنین رفتارهایی از جریمه تا ممانعت برای بازیهایشان میدان عمل در نظر گرفته شده است و در واقع با نامه نگاری که صورت پذیرفت و ایران از فیفا در این خصوص استعلام کرد، فیفا که تا پیش از این به حجاب بانوان ایران ایرادی وارد نکرده بود وارد بازی شد که به زعم مسلمانان، حکم اسلام ستیزی را دارد.
به دنبال رسانهای شدن نامه نگاری فیفا و انتقادات شدیدی که نسبت به ضعف فدراسیون فوتبال در حوزه بین الملل مطرح شد، فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک در نامه نگاریهایی به نهادهای بین‌المللی ورزشی نسبت به این اقدام اعتراض کردند. با این حال نامه نگاریها به این نهادها نه تنها نتایج مثبتی نداشت که شرایط را دشوارتر ساخت، چرا که کمیته بین المللی المپیک نیز استدلال فدراسیون بین المللی فوتبال را تایید کرد و بازی به نظر تمام شده میآمد.
در این شرایط که حضور بانوان ایران در مسابقات بین المللی فوتبال منتفی به نظر میرسید، به یک باره اعلام شد پوششی جدید طراحی شده و این پوشش به فدراسیون بین المللی فوتبال نشان داده شده و به فاصله ای اندک نیز اعلام شد این پوشش که همان حجاب خودمان است مورد تایید فیفا قرار گرفته است اما اعلام نشد چگونه با این سرعت چنین پوششی طراحی شده و چه تغییری در ان صورت پذیرفته که مورد تایید فیفا قرار گرفته است.
اما پس از این آسوشیتدپرس شفاف تر از مسئولان ایران عمل کرد و با اشاره به بیانیه فیفا در رابطه با حجاب متذکر شد، فدراسیون بین المللی فوتبال اعلام کرده دختران ایرانی به جای آن روسری میتوانند با کلاه‌هایی که تا خط موی آنها را می پوشاند در رقابت‌های المپیک حضور پیدا کنند، منوط به اینکه گوش‌ها و گردن آنها توسط این کلاه‌ها پوشانده نشود و این چیزی متفاوت با مفهومی است که در اسلام برای حجاب تعریف میشود اما مسئولان ایران به روی خود نیاوردند که هیچ پوششی طراحی نشده و منظور از پوشش جدید همان کلاه است که از گذشته نیز وجود داشته و بعضاً فوتبالیستهای زن و مرد خارجی نیز استفاده میکنند.
بر همین اساس باید متذکر شد، در صورتی که قرار باشد سر بانوان ایرانی کلاه گذاشت و با پیراهن هایی که گردن ایشان عریان است، در مسابقات شرکت کنیم، قطعاً بانوان ایرانی همچنان حجاب کامل ندارد و با توجه به آنکه در فقه شیعی حدود حجاب زن گردی صورت و مچ دستها است، دقیقاً تعبیر مسئولان فدراسیون فوتبال از صورت تازه حجاب، به مفهوم گول زدن خودمان و تخفیف قائل شدن برای حجاب است و به شکل واضح تری تیم ملی بانوان با چنین پوششی که احتمالاً در بحث شلوار نیز با آب رفتن هایی همراه میشود تا به استاندارد پوشش فیفا نزدیک شود، با حجاب در المپیک سنگاپور شرکت نمیکند.
البته ممکن است مسئولان فدراسیون فوتبال مدعی شوند که این حجاب کامل و مطابق با عرف است که در این صورت تنها یک پرسش مطرح میشود؟ آیا این حجاب متعارف تنها برای تیم ملی فوتبال بانوان صادق است یا تمام بانوان در سطح ایران میتوانند از این حجاب استفاده کنند و با گذاشتن کلاه و گردن عریان در معابر حاضر شوند؟ آیا پذیرش این پوشش یک حرکت مهم برای تسری بخشیدن به فضای اجتماعی کشور و ارفاق در حجاب تیم ملی فوتبال بانوان تاثیر بر روی حجاب بانوان باشد و از این پس بانوان تهران میتوانند با کلاه در معرض دید عموم مردم قرار گیرند و با اعتراضات و برخوردهایی مواجه نشوند یا برخی مسئولان چشم بر روی واقع نخواهند بست و اذعان خواهند کرد که هیچ گام بزرگی در قبال پوشش بانوان ایران برداشته نشده است.
تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری
